Οι ατάκες του εικονιζόμενου έχουν γράψει ιστορία. Κωμικός, θεατρικός συγγραφέας, μίμος, παρουσιαστής, ζωγράφος και πρόεδρος ποδοσφαιρικού συλλόγου. Ο εικονιζόμενος υπήρξε μια κατηγορία από μόνος του στο χώρο του ελληνικού θεάματος.
Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός μέσα από το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο, το οποίο δημιούργησε μέσα από μία θεατρική παράσταση στο δημοτικό.
Μεγάλωσε στο γκέτο της Καλαμαριάς, όπως εκείνος το ονόμαζε, σε μια φτωχή οικογένεια Ποντίων. Ξεκίνησε να εργάζεται από τα πέντε του. Πουλούσε κουλούρια, φιστίκια και νερά. Νεαρός έβγαζε το ψωμί του ως μικρός έμπορος, ψαράς και ελαιοχρωματιστής.
Ήταν το παιδί για όλα τα θελήματα αλλά και ένα παιδί με πολλά όνειρα. Δεν είχε την παραμικρή διάθεση να ασχοληθεί με το θέαμα. “Ήθελα μόνο να επιβιώσω, να μπορώ να ζήσω. Δεν είχα καν διάθεση να διακριθώ. Αυτό ήταν πολυτέλεια για ένα παιδί που έμενε στο γκέτο της Καλαμαριάς, στο προσφυγικό γκέτο», όπως το είχε χαρακτηρίσει. Κι όμως όχι μόνο διακρίθηκε, αλλά αναγνωρίστηκε για τη σάτιρα και τις επιθεωρήσεις του ενώ ήταν αυτός που έφερε στην Ελλάδα το stand up comedy. ‘Έδωσε εξετάσεις στην Ιατρική. Πέτυχε αλλά δεν σπούδασε στη σχολή. Η ζωή του άλλαξε για πάντα όταν συμμετείχε σε μια βραδιά ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη.
Τον εντυπωσίασε, κέρδισε το πρώτο βραβείο, αλλά και μια πρόταση για συνεργασία στην Αθήνα. Δούλεψε σε ταβέρνες, αναψυκτήρια και βασίλεψε στα καμπαρέ, που ανθούσαν στην εποχή του και έκανε γυμνό εξώφυλλο στο ελληνικό Playboy.
Για δέκα χρόνια εργάστηκε στην Αμερική και στον Καναδά. Μέσα στις μεγάλες του συνεργασίες ήταν ο Γούντι Άλεν. Όταν επέστρεψε εκπαίδευσε γενιές Ελλήνων στη σάτιρα και στην κωμωδία. Τη δεκαετία του ’80 βίωσε και κατήγγειλε, ως πολιτική δίωξη, τον αποκλεισμό του από τα μέσα ενημέρωσης. Το κρατικό μονοπώλιο σε τηλεόραση και ραδιόφωνο παραγκώνισε τους καλλιτέχνες που “ενοχλούσαν”. Ένας από αυτούς ήταν και ο εικονιζόμενος, ο οποίος το 81 σατίριζε χωρίς έλεος, την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ….
Η μόνη του επικοινωνία με το κοινό ήταν μέσα από παραστάσεις που έδινε στην επαρχία. Όταν κινδύνευσε να εξαφανιστεί και να ξεχαστεί αποφάσισε να περάσει στην τηλεόραση, μέσα από την διαφήμιση. Ακόμα και σε αυτές ο τρόπος του ήταν πρωτοποριακός, καθώς τις αντιμετώπισε σαν ρόλους, σε ένα είδος που υπήρχε τότε μόνο στην Αμερική. Έχοντας πάντα άποψη για την πολιτική, «συμβουλεύσε» τα τρία μεγάλα κόμματα.
Είπε ότι εάν ο Ανδρέας Παπανδρέου ζητούσε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό, θα κέρδιζε τις εκλογές, αν το ΚΚΕ απαλλασσόταν από την εξουσιαστική νοοτροπία κάτι παραπάνω θα κέρδιζε και τέλος, η Νέα Δημοκρατία, εάν αναγνώριζε ότι είναι ένα συντηρητικό κόμμα και τα λάθη του παρελθόντος ίσως έπαιρνε παραπάνω ψήφους. Φυσικά δεν εισακούσθηκε.
Το πραγματικό του όνομα είναι Βασίλης Τριανταφυλλίδης και το καλλιτεχνικό του Χάρρυ Κλυνν.
Στο δημοτικό υποδύθηκε τον Έρολ Φλιν. «Και παραδόξως το Φλιν γίνεται Κλιν. Και επειδή έπρεπε να βρούμε κάποιο άλλο όνομα να ταιριάζει σε μονοσύλλαβο επίθετο, βάλαμε Χάρι Κλιν».
Έτσι βγήκε το ψευδώνυμο του….
Πηγή: Μηχανή του χρόνου
