Στην εκπομπή One Talk και τον Δημήτρη Μανιάτη μιλά ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Θανάσης Τσαλταμπάσης. Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρεται στις τρέχουσες επαγγελματικές του υποχρεώσεις ενώ αποκαλύπτει τη τον οδήγησε να ασχοληθεί με το θέατρο.
«Έπαιξα τη ζωή του Τσάρλι Τσάπλιν στο θέατρο ‘’Ακροπόλ’’ και είναι κάτι που θα κουβαλάω για πάντα. Εννοώ και αυτό που μου βγήκε στη σκηνή αλλά και η έρευνα που έκανα για τη ζωή του. Ήταν η πρώτη φορά που έπαιξα κάποιο υπαρκτό πρόσωπο.
Είναι μια παράσταση που μου έδωσε πάρα πολλά. Βγήκα κερδισμένος. Μπήκα στο τριπάκι να μάθω για τα ξεκίνημα του κινηματογράφου, τον βωβό κινηματογράφο» σημειώνει για την παράσταση που έπαιξε και όσα αποκόμισε από αυτή.
Πηγή: onetv.gr
Αναφέρεται στην κωμωδία, λέγοντας πώς «είναι πολύ δύσκολο είδος και έχει πίσω πολύ αίμα και ιδρώτα. Όμως η κωμωδία οφείλει να μη φαίνεται ο ιδρώτας και ο κόπος αυτός». Ακόμα, ο ηθοποιός αναφέρεται στον «Τσάρλι», την ταινία που πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί και η οποία θα βγει στους κινηματογράφους στις 12 Δεκεμβρίου. Πρόκειται για την πρώτη βωβή έγχρωμη ταινία.
Η ταινία περικλείει «ένα κράμα των ηθοποιών με τους οποίους έχω μεγαλώσει, εννοώ του βωβού κινηματογράφου. Οι οποίοι μη έχοντας το λόγο, η έκφραση τους ήταν η εικόνα τους. Δηλαδή το σώμα και το πρόσωπό τους. Είχα μια νοσταλγία και μια ζήλια για αυτή την εποχή.
Ένιωθα ότι αυτή η αγνότητα που φαινόταν να έχει η εποχή αυτή, χωρίς βέβαια να ξέρω αν υπήρχε αγνότητα πράγματι, και ο αυθορμητισμός των καλλιτεχνών δεν υπάρχουν πια. Θέλω να εμπνεύσω τους συνανθρώπους μου ότι μπορούν να το ζήσουν και αυτοί».
«Η υπόθεση είναι στο τώρα χρονικά. Κλείνει το μάτι στον θεατή ότι μπορεί να είναι πάντα και παντού. Ο χωροχρόνος, η Αθήνα και το σήμερα, είναι απλά αφορμή» προσθέτει. Σχετικά με τις θεατρικές του υποχρεώσεις, αυτό το διάστημα παίζει στο θέατρο ΝΕΟΣ Ακάδημος μαζί με την Τάνια Τσανακλίδου, την παράσταση «Χάρολντ και Μοντ». «Κάτι συμβαίνει με τη χημεία μας με την Τάνια.
Είναι μια εκρηκτική καλλιτέχνιδα. Δεν είναι τυχαία η θέση που έχει στις καρδίες μας. Ζει και αναπνέει γι’ αυτή τη δουλειά. Είναι έντονος χαρακτήρας, πληθωρικός. Αλλά λατρεύω να είμαι μαζί της» επισημαίνει. Η πορεία του ίδιου προς το θέατρο και την υποκριτική έμοιαζε προδιαγεγραμμένη. «Εννιά χρονών έπαιξα σε μια παράσταση στη γειτονιά μου, η οποία είχε απήχηση και κάναμε διάφορες παραστάσεις.
Με ζήτησαν από το Κρατικό Θέατρο της Βορείου Ελλάδος, αλλά οι γονείς μου, μου το είπαν μετά τα 18. Ευτυχώς, γιατί το διάλεξα μόνος μου. Το αποζητούσα. Πήγα σε σχολή αλλά δεν την τελείωσα γιατί άρχισα να δουλεύω» εξηγεί. Παρόλα αυτά σημειώνει τη ανάγκη να «πηγαίνουν οι ηθοποιοί σε σχολές για να παίρνουν βάσεις. Και φυσικά χρειάζεται να μελετάς μόνος σου. Προσωπικά μελετάω συχνά. Το κάνω γιατί μου αρέσει.
Δεν υπάρχει ορίζοντας σε αυτό. Έχει πολύ ενδιαφέρον». Θυμάται ότι 15χρονών έπαιξε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και περιγράφει τη σημασία του θεάτρου στη ζωή του. «Ήμουν ντροπαλό παιδί και πάνω στη σκηνή ένιωσα μια απίστευτη δύναμη. Και αυτό ίσως ήταν που με έκανε να θέλω να γίνω ηθοποιός» τονίζει. Τέλος υπογραμμίζει ότι του αρέσει η σκηνοθεσία. «Έχει μαγεία να δημιουργείς τον κόσμο και τις συνθήκες. Η σκηνοθεσία με ιντριγκάρει πάρα πολύ» καταλήγει.
