Οφείλουμε τον προσήκοντα σεβασμό στην ελληνική Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της. Οι προτάσεις ή οι αποφάσεις των δικαστών ασφαλώς πρέπει και να ελέγχονται και να κρίνονται με βάση τους νόμους και την ποινική μεταχείριση κάθε υπόθεσης.

Οι εισαγγελείς όταν κάνουν μια πρόταση λειτουργούν στεγνά, έχοντας στο μυαλό τους μόνο τι προβλέπει το δικαιϊκό σύστημα της χώρας. Και πρέπει να είναι ανεπηρέαστοι από την ατμόσφαιρα που επικρατεί, από τις φωνές ή από τα λαϊκά δικαστήρια που πολλές φορές στήνονται.

Με αυτό το σκεπτικό η πρόταση της εισαγγελέως Αδαμαντίας Οικονόμου για τη Χρυσή Αυγή, είναι σωστή, τουλάχιστον με βάση τα δικά της πιστεύω και τις γνώσεις της περί του νόμου.

Είναι μια προσωπική, όμως, απόφαση να αθωώσει τους Χρυσαυγίτες και ως προσωπική θα κριθεί, θα επικριθεί και θα ελεγχθεί. Αλλωστε, δεν είναι η τελική ετυμηγορία του δικαστηρίου για τη δράση της εγκληματικής οργάνωσης, όμως, η πρόταση απαλλαγής του Νίκου Μιχαλολιάκου, των βουλευτών και των πρωτοπαλίκαρών του, δίνει ένα στίγμα.

Κι εν πάση περιπτώσει θα κάνουν «μαύρες» γιορτές η οικογένεια, οι φίλοι του Παύλου Φύσσα ή του Αιγύπτιου Λουκμάν αλλά και όλος ο δημοκρατικός κόσμος.

Εν αναμονή της απόφασης του δικαστηρίου, όμως, δεν μπορούμε να μην πούμε ότι η τοποθέτηση της εισαγγελέως ήταν ακραία και σόκαρε το Πανελλήνιο.

Ακραίο είναι το γεγονός ότι «είδε» ως μεμονωμένο περιστατικό τη δολοφονία Φύσσα.

Ακραίο ότι η δολοφονία του Λουκμάν αλλά και η επίθεση σε βάρος μαθητή έγιναν από… σύμπτωση κι όχι με κεντρικό σχεδιασμό.

Ακραίο και το γεγονός ότι όπως υποστηρίζει η εισαγγελέας δεν αποδεικνύεται ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση που έδινε εντολές στα πειθήνια όργανά της, στα Τάγματα Εφόδου, να προβαίνουν σε έκνομες ενέργειες.

Το περί δικαίου αίσθημα

Κι εδώ μπαίνει το περί δικαίου αίσθημα, αλλά και όλα όσα ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Και μπαίνουν και ορισμένα ερωτήματα που δεν απαντώνται στην αγόρευση.

Είναι ή όχι χαρακτηριστικό εγκληματικής οργάνωσης η στρατολόγηση ανεγκέφαλων νεοναζί που μάθαιναν πολεμικές τέχνες κι εκπαιδεύονταν στη χρήση όπλων;

Είναι ή όχι στοιχείο εγκληματικής – φασιστικής οργάνωσης οι επιθέσεις σε αδύναμους μετανάστες, τα επεισόδια σε λαϊκές αγορές, το ξύλο σε βάρος στελεχών του ΠΑΜΕ και μια σειρά από περιστατικά στην Αθήνα και αλλού που μόνο στόχο είχαν να εκφοβίσουν και στη χειρότερη περίπτωση να «εξαλείψουν τον εχθρό;

Είναι στοιχείο εγκληματικής – αντιδημοκρατικής οργάνωσης η πίστη στο ναζισμό, οι χαιρετισμοί με το χέρι υψωμένο, οι απειλές σε βάρος της Δημοκρατίας, η οργάνωση Ταγμάτων Ασφαλείας που λειτουργούσαν ως φάλαγγες ανοήτων που έβριζαν, απειλούσαν, χτυπούσαν;

Όλα αυτά δεν έγιναν με κεντρικό σχεδιασμό; Τυχαία ήταν όλα;

Τυχαία βρέθηκε ο Ρουπακιάς και η παρέα του στη Νίκαια; Τυχαία έμπηξε το μαχαίρι στην καρδιά του Παύλου Φύσσα;

Τυχαία εδάρησαν ανηλεώς οι Αιγύπτιοι ψαράδες; Κανείς δεν έδωσε εντολές για να μετατραπεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε κόλαση η χώρα.

Εχει δίκιο η εισαγγελέας όταν λέει ότι είναι ποινικά αδιάφορη η ιδεολογία ενός κόμματος. Όταν, όμως, αυτή η ιδεολογία οπλίζει το χέρι του κάθε Ρουπακιά έχει μεγάλη σημασία.

Όταν η ναζιστική ιδεολογία δεν έχει κανένα πρόβλημα να φτιάξει Τάγματα Εφόδου που παίρνουν εντολές από τους αρχηγούς – νεοναζί, τότε πρέπει η εισαγγελέας να τα λάβει αυτά υπόψη της.

Η αγόρευση της κ. Οικονόμου μπορεί κατά την ίδια να είναι νομικά σωστή, όμως, δεν έχει καμιά σχέση με αυτά που έζησε η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια.

Και είναι μια πρόταση που αν γίνει δεκτή από το δικαστήριο θα αποτελέσει το ξέπλυμα της Χρυσής Αυγής. Θα την ξαναβγάλει στους δρόμους, θα την κάνει ισχυρή, θα της δώσει τα «όπλα» να ξανακάνει τα ίδια και να μείνει ατιμώρητη.

Δεν μπορεί, επομένως, μια δικαστική απόφαση να χρησιμοποιηθεί ως «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» από την οποία ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του θα βγουν «εξαγνισμένοι». Διότι δεν είναι.

Είναι στη συλλογική μνήμη και στο μυαλό των δημοκρατικών πολιτών εγκληματική οργάνωση που είχε συγκεκριμένη στόχευση. Την κατάλυση του πολιτεύματος.

Οι δολοφονίες αθώων και οι τραυματισμοί άλλων αποτελούν αγκάθια στο σώμα της ελληνικής Δημοκρατίας.

Ας μη γίνουν καρφιά στο σταυρό της.