H πολιτική βία που απασχολεί τη χώρα από τις αρχές της Μεταπολίτευσης βρέθηκε σε ύφεση μετά την εξάρθρωση της 17Ν.

Ο Δεκέμβρης του 2008, που σημαδεύτηκε από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, και η οικονομική κρίση που ακολούθησε βάζοντας τη χώρα σε μια κατάσταση παρατεταμένης κρίσης εμπιστοσύνης, πολιτικής δυσαρέσκειας και κυνισμού λειτούργησαν ως ευκαιρία για νέα έξαρση.

Παρότι η έννοια συχνά δημιουργεί συγχύσεις, κάθε μορφή βίας με πολιτικό κίνητρο που ο εντολέας δεν είναι το κράτος, με τους δρώντες να ενεργούν παραβιάζοντας τους κανόνες του κράτους δικαίου και θέτοντας σε αμφισβήτηση το κρατικό μονοπώλιο της έννομης βίας, αλλά και τους αξιακούς κώδικες της κοινωνίας εντάσσεται στην κατηγορία της πολιτικής βίας.

Στην Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία η πολιτική βία είχε προπάντων αριστερό ιδεολογικό πρόσημο· μετά το 2008 η πολιτική βία εντοπίζεται ωστόσο και στον ακραίο δεξιό πολιτικό πόλο.

Η έρευνά μας αναζητεί τα περιστατικά πολιτικής βίας μέσα από αναφορές στον Τύπο (ηλεκτρονικό και έντυπο), καταγραφές Παρατηρητηρίων, ΜΚΟ, κάνοντας χρήση δεδομένων προηγούμενων επιστημονικών ερευνών (ΕΚΚΕ) και δημόσιων πηγών. Η επιλογή μας να χρησιμοποιήσουμε μεγάλο αριθμό συλλογών είχε ως στόχο να βελτιώσουμε την κάλυψη των περιστατικών βίας και να ξεπεράσουμε πιθανούς περιορισμούς των πηγών μας που έχουν να κάνουν κυρίως με μειωμένες καταγραφές βίαιων περιστατικών από την περιοχή της Ακρας Δεξιάς.

Διαβάστε τα ενδιαφέροντα συμπεράσματα της έρευνας που έκαναν η Βασιλική Γεωργιάδου (αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο), η Λαμπρινή Ρόρη (επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Exeter) και ο Κώστας Ρουμανιάς (επίκουρος καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών) στα ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ που κυκλοφορούν.

Τελευταία Νέα