Αναζήτηση
«Στην Ολλανδία είστε;». Ποδηλατούσα δεξιά στην άκρη του δρόμου μαζί με την σύντροφό μου, αλλά το εμφανώς «φτιαγμένο» άσπρο αυτοκίνητο, γκάζωσε, μας προσπέρασε, και ο συνοδηγός ξεστόμισε την παραπάνω φράση με περισσή ειρωνεία και περιφρόνηση.
Αρχικά εκνευρίστηκα, ήθελα να βρίσω αλλά αμέσως σκέφτηκα από μέσα μου «όχι δεν θα τους κάνω τη χάρη».
Κι αν απαντούσα θα τους έλεγα αυτό: Είμαι στην Αθήνα και θα συνεχίσω να μετακινούμαι με ποδήλατο!
Στη δύση του 2019 και στην αρχή του 2020 , στο τέλος της δεκαετίας που το ποδήλατο έγινε αναπόσπαστο εργαλείο των μετακινήσεών μου στην πόλη, και στο ξεκίνημα της καινούριας, το παραπάνω δυσάρεστο περιστατικό το εκλαμβάνω περισσότερο ως σημάδι. Τι σημάδι; Αν θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα στην Αθήνα, αν θέλουμε να βελτιωθεί αυτή η πόλη, αν θέλουμε να μπει το ποδήλατο στη ζωή μας τότε πρέπει να συνεχίσουμε!
Να συνεχίσουμε να κάνουμε πετάλι!
Θα συνεχίσω να κάνω ποδήλατο, θα συνεχίσω να γράφω για το ποδήλατο.
Και όπως είχα γράψει κάποια στιγμή παραφράζοντας Ναζίμ Χικμέτ: Αν δεν ποδηλατήσω εγώ, αν δεν ποδηλατήσεις εσύ, αν δεν ποδηλατήσουμε εμείς, τότε πώς θα γεμίσει η Αθήνα ποδήλατα;
Ποιητικό, ρομαντικό, πάρτε το όπως θέλετε, αλλά στο τέλος του 2019 έτσι έχουν τα πράγματα, κάνοντας ένα μικρό ταμείο για τη δεκαετία που φεύγει.
Υπήρξε άλλωστε και ένα δεύτερο σημάδι: Την ώρα που γκάζωνε το «φτιαγμένο» αυτοκίνητο, πλησίαζε πίσω μας – απίστευτη σύμπτωση – ένας φίλος, κι αυτός πάνω στο ποδήλατό του. Είχε χρόνια να μας δει. Και το πρώτο πράγμα που μας είπε ήταν «χαίρομαι που σας βλέπω να ποδηλατείτε ακόμη».
Λοιπόν, keep cycling!
Εύχομαι οι καλές ειδήσεις για το ποδήλατο που ακούσαμε στην εκπνοή του 2019 – το κονδύλι που βρέθηκε για τη δημιουργία του Bόρειου ποδηλατικού άξονα αλλά και η Εθνική Στρατηγική για το ποδήλατο που προανήγγειλε το Υπουργείο Μεταφορών – να αρχίσουν να γίνονται πράξη.
Καλή ποδηλατική χρονιά!
