Τραγούδια και χοροί της αγάπης, φτιαγμένα από την Μπιγιόνσε ή την κοινότητα Γκουαρανί της Παραγουάης. Η μουσική τους απευθύνεται στα μέλη της κοινωνικής ομάδας τα οποία κατανοούν το νόημα. Δηλαδή η μουσική είναι μία παγκόσμια γλώσσα, σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα από την επιστημονική κοινότητα του Χάρβαρντ που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό«Science» Το πρόγραμμα, με το όνομα Natural History of Song (Φυσική Ιστορία του Τραγουδιού), έτρεξαν ψυχολόγοι ερευνητές του Χάρβαρντ και δημιούργησαν ένα είδος παγκόσμιας μουσικής γραμματικής, από τα λεγόμενα «δομικά υλικά» τα οποία χρησιμοποιούνται σε όλες τις μουσικές συνθέσεις στον κόσμο. «Είναι εύκολο να πούμε ότι η μουσική εμφανίζει διαπολιτισμικές ομοιότητες όμως δεν είναι εξίσου εύκολο να κατανοήσουμε ποια είναι αυτά τα δομικά στοιχεία» δηλώνει ο Μανβίρ Σινγκ ένας από τους βασικούς ερευνητές του προγράμματος.

Σχεδόν κάθε κοινωνία την οποία μελέτησαν οι ερευνητές είχε τραγούδια μέσα στο πλαίσιο είκοσι τύπων συμπεριφοράς. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται τραγούδια του χορού, της φροντίδας των παιδιών, της επούλωσης, της θρησκευτικής δραστηριότητας, της ψυχαγωγίας και του πένθους. Για να δείξουν την καθολικότητα αυτών των συμπεριφορών, οι ερευνητές ανέλυσαν στατιστικά τις τραγουδιστικές ερμηνείες, τις οποίες είχαν συλλέξει εθνομουσικολόγοι από εξήντα κοινωνικές ομάδες μικρής κλίμακας σε όλον τον κόσμο.

  • Τι καθιστά αυτή την μελέτη μοναδική
  • Ποιες είναι οι αδυναμίες της
  • Ποιο είναι το βασικό της συμπέρασμα

Διαβάστε περισσότερα στην έντυπη έκδοση τα ΝΕΑ της Πέμπτης που κυκλοφορεί

Τελευταία Νέα