Ο κορυφαίος συνθέτης μιλάει για τη μουσική έμπνευση και την «άνοιξη του 1960» με αφορμή την «Ομορφη πόλη».

Ποια θέση στο μουσικό σας σύμπαν κατέχει πλέον η «Ομορφη πόλη», αλλά και οι άλλες δημιουργίες του 1962 όπως «Ενας όμηρος», «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού», «Επιφάνεια»;

Ολα τα μουσικά μου έργα μετά τον «Επιτάφιο» (1960) σηματοδοτούν την προσπάθειά μου με στόχο την ολοκλήρωση και την εμπέδωση της έντεχνης λαϊκής μουσικής, δηλαδή τη μελοποίηση της ποίησης με στόχο τη συνέχιση του λαϊκού μας τραγουδιού σε ένα νέο επίπεδο τόσο μουσικό όσο και προ παντός ποιητικό. Γι’ αυτόν τον σκοπό πέραν των Ρίτσου, Σεφέρη και Ελύτη, θεωρώ ως «έντεχνους λαϊκούς» και τους ποιητές από τον Νίκο Γκάτσο, τον Τάσο Λειβαδίτη και τον Δημήτρη Χριστοδούλου μέχρι τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και τη Λίνα Νικολακοπούλου, που σε συνεργασία με άλλους τραγουδοποιούς εκτός από εμένα, αγκαλιάστηκαν από τον λαό μας. Πρώτα τον Μάνο Χατζιδάκι και στη συνέχεια όλους τους συνθέτες, από τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Μίμη Πλέσσα, τον Μάνο Λοΐζο, τον Χρήστο Λεοντή, τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Δήμο Μούτση, τον Γιάννη Σπανό, τον Ηλία Ανδριόπουλο, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και τόσους άλλους μέχρι τους σημερινούς τραγουδοποιούς.

Ο Μάνος Χατζιδάκις είναι άλλωστε ο προπάτορας αυτής νέας πορείας του ελληνικού τραγουδιού. Οχι μόνο επειδή είναι ο πρώτος που μας αποκάλυψε το ρεμπέτικο τραγούδι αλλά κυρίως γιατί συνέθεσε τα πρώτα έντεχνα λαϊκά μουσικά έργα όπως ο Καραγκιόζης και οι Εξι Λαϊκές Ζωγραφιές και το τραγούδι του με ποίηση του Νότη Περγιάλη («Μην τον ρωτάς τον ουρανό»), τα οποία θεωρώ κορυφαίες κατακτήσεις στον χώρο της ομορφιάς του ελληνικού τραγουδιού και στα οποία οφείλω την εγκατάλειψη της Ευρώπης και την επιστροφή μου στην Ελλάδα για να αφιερωθώ στο ελληνικό τραγούδι, στο οποίο τελικά έδωσα είκοσι ολόκληρα χρόνια της ζωής μου.

Ο Μάνος, μετά τον κύκλο «Ο Μεγάλος Ερωτικός», συνέχισε μαζί με τον Νίκο Γκάτσο να μας προσφέρει συναρπαστικά δείγματα ουσιαστικής έντεχνης λαϊκής μουσικής με πλήθος νέων «κύκλων» τραγουδιού. Η δε συνεργασία του με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου με καρπό το μοναδικό «Είμαι αητός χωρίς φτερά» μας αποκαλύπτει μια αληθινή ποιήτρια που συνδύαζε σε πολλά τραγούδια της τη λαϊκή με τη λόγια πλευρά της. Οπως και ένας λαϊκός συνθέτης μπορεί να είναι συγχρόνως ένας καθ’ όλα έντεχνος συνθέτης.

  • Ποια νέα στοιχεία έφερε στη μουσική η άνοιξη του 1960
  • Ποιο είναι το συστατικό που κάνει ένα τραγούδι διαχρονικό
  • Τι είναι αυτό που κάνει ξεχωριστή την «Όμορφή πόλη»

Διαβάστε περισσότερα στα ΝΕΑ της Τρίτης που κυκλοφορούν

Τελευταία Νέα