Αναζήτηση
Τα του ελληνικού ποδοσφαίρου και της τραγικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται είναι γνωστά.
Όπως και ο τρόπος που όλα αυτά τα έχει αναλάβει ένα κύκλωμα που λειτουργεί με όρους αδίστακτης συμμορίας που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να εξασφαλίσει ότι ο ΠΑΟΚ του κ. Σαββίδη θα πάρει το πρωτάθλημα.
Και σε αυτό το τοπίο λογικό είναι να γράφονται ανακοινώσεις και μάλιστα οργισμένες.
Φυσιολογικό είναι αυτό όταν είναι σε εξέλιξη προσπάθεια κυριολεκτικά να στηθεί το πρωτάθλημα.
Βγήκε έτσι μια ανακοίνωση του Ολυμπιακού. Που αναφερόταν στον… μη ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδη ως «Ρώσο».
Και αμέσως ενεργοποιήθηκε όλος ο μηχανισμός του ΠΑΟΚ, όλες οι πληρωμένες γραφίδες γύρω από τον ίδιο τόνο: «ρατσιστική προσβολή του Ποντιακού Ελληνισμού».
Ανακοινώσεις, αρθρογραφία, απειλές ότι θα προσφύγουν στην UEFA και τη FIFA και όλα τα σχετικά.
Ανάμεσά τους και ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ από τις Σέρρες, ονόματι Λευτέρης Αβραμάκης που έσπευσε και αυτός να αντιδράσει για την ανακοίνωση του Ολυμπιακού και να πει για «ρατσιστικές δηλώσεις», αδυνατώντας να καταλάβει ότι στο κόμμα του στοίχησε η μονόπλευρη ταύτιση με τα συμφέροντα του συγκεκριμένου ολιγάρχη, που όπως και να το δει κανείς, καμιά σχέση δεν είχε, ούτε και θα έχει, με την Αριστερά.
Ούτως ή άλλως, γενικά μιλώντας, στα κόμματα στοιχίζει να ξεμένουν διάφοροι ξεχασμένοι σε διάφορα payroll, αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Όμως, ας ξαναγυρίσουμε στην υπόθεση. Καταρχάς από πού κι ως που έχουμε εδώ να κάνουμε με ρατσιστική αναφορά;
Η αναφορά είναι στον τρόπο με τον οποίο αυτοπροσδιορίζεται ο ίδιος ο κ. Σαββίδης.
Με τα δικά του λόγια είναι: «Έλληνας στην καταγωγή, Ρώσος στη ζωή και ορθόδοξος στην πίστη».
Επομένως μια χαρά αποδέχεται τον προσδιορισμό «Ρώσος».
Είναι στοιχείο του αυτοπροσδιορισμού και της ταυτότητάς του.
Άλλωστε, αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι έζησε στη Ρωσία, δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά στη Ρωσία, ακόμη και πολιτεύτηκε στη Ρωσία, φτάνοντας μέχρι του να εκλεγεί στη Ρωσική Δούμα.
Γιατί λοιπόν θεωρείται μειωτικός ο χαρακτηρισμός του ως Ρώσου;
Ιδίως μάλιστα όταν ως προς την τυπική ιθαγένεια ο Ιβάν Σαββίδης για ένα διάστημα είχε μόνο την Ρωσική ιθαγένεια.
Δεν αναφέρομαι στην εποχή της ΕΣΣΔ όταν ήταν μόνο σοβιετικός πολίτης, αλλά και πιο μετά.
Ούτε στην εποχή που υπηρέτησε περίφανα στο Ρωσικό στρατό. Τον κόκκινο. Τον καλό. Τον παλιό τον σοβιετικό. (κεντρική φωτό – απόδειξη)
Γιατί ο Ιβάν Σαββίδης όντως είχε αρχικά αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια με βάση τις διαδικασίες του νόμου για τους «ομογενείς από την πρώην ΕΣΣΔ».
Και καλά έκανε, γιατί έτσι ένιωθε και γιατί είχε δικαίωμα.
Όταν, όμως, θέλησε να πολιτευτεί για να εκλεγεί στη Ρωσική Δούμα, με το κόμμα του Βλαντιμίρ Πούτιν, αντιμετώπισε ένα σοβαρό ζήτημα.
Ως κάτοχος διπλής ιθαγένειας δεν μπορούσε να πολιτευτεί στη Ρωσία.
Επέλεξε έτσι να αποποιηθεί της ελληνικής ιθαγένειας. Δηλαδή, έκανε επίσημη αίτηση για να μην έχει πια την ελληνική ιθαγένεια. Να είναι μόνο Ρώσος πολίτης και όχι και έλληνας.
Δεν το κατακρίνω για αυτό. Θεωρώ σημαντικό ότι επέλεξε να ασχοληθεί με τα κοινά στη χώρα στην οποία μεγάλωσε και κυρίως δραστηριοποιήθηκε.
Χρόνια αργότερα θέλησε να αποκτήσει ξανά την ελληνική ιθαγένεια. Και τότε, επειδή έχοντάς την αποποιηθεί δεν μπορούσε να την αποκτήσει πίσω, χρειάστηκε να γίνει χρήση της ειδικής πρόβλεψης του Κώδικα Ιθαγένειας που προβλέπει ότι σε πρόσωπα που προσέφεραν «εξαιρετικές υπηρεσίες» στη χώρα μπορεί να γίνει τιμητική πολιτογράφηση.
Αυτό για παράδειγμα είχε γίνει με τον Λόρδο Βύρωνα, τον Ζυλ Ντασσέν και την Ζακλίν ντε Ρομιγί.
Το 2012, με απόφαση του τότε αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών κ. Χαράλαμπου Αθανασίου έγινε και για τον Ιβάν Σαββίδη.
Αυτόν που τώρα όντως προσφέρει «εξαιρετικές υπηρεσίες» στο ποδόσφαιρο.
Προς τι επομένως ο ορυμαγδός ανακοινώσεων για έναν χαρακτηρισμό που δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί μειωτικός ή απαξιωτικός;
Ιδίως σε ένα χώρο όπως το ποδόσφαιρο που τα γήπεδα σε κάθε αγωνιστική σείονται από συνθήματα που συχνά όντως είναι και ρατσιστικά και απαξιωτικά για διάφορες κατηγορίες οπαδών.
Γιατί όπως και να το δει κανείς το να αποκαλεί κάποιος τους οπαδούς του Ολυμπιακού «γαύρους», του Παναθηναϊκού «βάζελους», της ΑΕΚ «χανούμια» και του Άρη «σκουλήκια», δεν είναι ακριβώς και η επιτομή της ευγένειας.
Όμως, το ζήτημα τώρα είναι πολύ σοβαρό. Γιατί δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια ανακοίνωση του ΠΑΟΚ, έστω και με σκληρή γλώσσα.
Ουσιαστικά, οι ιδιοκτήτες του ΠΑΟΚ προσπαθούν να κινητοποιήσουν τον Ποντιακό Ελληνισμό ενάντια στην υποτιθέμενη προσβολή που δέχτηκε.
Μόνο που κάνοντάς το αυτό, απλώς στην πραγματικότητα διαιρούν τον Ποντιακό Ελληνισμό.
Που δεν μπορεί να περιοριστεί σε όσους συμπαθούν τον Ιβάν Σαββίδη.
Ο Ποντιακός Ελληνισμός, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης Ελλάδας δεν περιορίζεται σε κάποιους οπαδούς ούτε ταυτίζεται με κάποια ομάδα. Όλες οι ομάδες έχουν προσφυγικό κοινό, άλλοτε μικρότερο, άλλοτε μεγαλύτερο, άρα έχουν και Πόντιους οπαδούς. Καμιά ομάδα δεν μπορεί να λέει ότι είναι η «ομάδα των Ποντίων».
Ήδη υπάρχουν πολλές και επώνυμες αντιδράσεις ανθρώπων με ποντιακή καταγωγή που λένε στον Σαββίδη και την παρέα του: «Όχι στο όνομά μας!»
Κάποιοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να παίζουν με τη φωτιά.
Ούτε η χώρα, ούτε ο Ποντιακός Ελληνισμός, με τη μεγάλη ιστορία και τη μακρά παράδοση πρόκειται να διαιρεθούν για να συγκαλύψει ένας ολιγάρχης το γεγονός ότι έχουμε την πιο διεφθαρμένη εκδοχή ποδοσφαίρου στην Ευρώπη.
Και ας το ξέρουν καλά εκεί στον ΠΑΟΚ: όχι τον Ποντιακό ελληνισμός δεν τον έχουν στο payroll και οι Πόντιοι έχουν τη γνώση, την περηφάνια και την αξιοπρέπεια να αντιλαμβάνονται πότε πάνε να τους εκμεταλλευτούν.
Και τότε θα στραφούν ενάντια και στους όψιμους αυτόκλητους εκπροσώπους τους.
Και για να μην ξεχνάμε, τον Ποντιακό Ελληνισμό τον τιμούν πολλοί χωρίς να το διαφημίζουν. Χωρίς να τον χρησιμοποιούν. Ένας από αυτούς ο Βαγγέλης Μαρινάκης, με καταγωγή από την μεγάλη οικογένεια Υψηλάντη, με σπουδαία προσφορά στον Ποντιακό Ελληνισμό.
