Αναζήτηση
Η ομάδα ValSia (Βαλέρια Δημητριάδου και Αθανασία Κουρκάκη) παρουσιάζει τη μουσικοθεατρική παράσταση «The Proof Show» στο Red Jasper Theater (πρώην Β’ Σκηνή Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας). Πρόκειται για ένα έργο με πολλή μουσική, ανατροπές και χιούμορ.
Η σκηνοθεσία είναι του Κωνσταντίνου Ασπιώτη ενώ πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Βαλέρια Δημητριάδου, Αθανασία Κουρκάκη, Αρετή Τίλη και Νίκος Χατζόπουλος (σε video προβολή).
Το «The Proof Show» εμπνευσμένο από το παραμύθι «Sole, Luna e Talia» από το «Pentamerone» του Τζιαμπατίστα Μπαζίλε, που είναι η πρώτη εκδοχή της «Ωραίας Κοιμωμένης», μας παρουσιάζει τις ωραίες κοιμωμένες του σήμερα. Κι ενώ έχει την εικόνα ενός απλού διαγωνισμού τραγουδιού, στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα οργανωμένο πείραμα για τη ματαιοδοξία.
Στο διαγωνισμό παίρνουν μέρος μόνο δύο κοπέλες. Η Σόλε και η Λούνα. Θα περάσουν από πέντε δοκιμασίες, σε πέντε διαφορετικά είδη μουσικής για να φανεί ποια αξίζει περισσότερο. Ένας διοργανωτής, ο Μαέστρο, και το δεξί του χέρι η Κόμπρα κινoύν τα νήματα ώστε το πείραμα να επιτελέσει το σκοπό του και τα κορίτσια να βρουν τον τελικό τους προορισμό.
Βασικό θέμα της παράστασης είναι η έννοια της ματαιοδοξίας με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Τον ανταγωνισμό, την υπερπροβολή του Εγώ, την έννοια της κριτικής και της αποδοχής από τους γύρω. Ποια ανάγκη οδηγεί τον άνθρωπο στο να αποδείξει ότι αξίζει; Γιατί πρέπει συνέχεια να κρίνουμε και να κρινόμαστε; Γιατί η ευτυχία κάποιου να εξαρτάται τόσο πολύ από την αποδοχή ή μη των άλλων;
Οι συντελεστές της παράστασης μιλούν στα «ΝΕΑ» για το έργο, την εποχή των social media και την ευτυχία.
Πώς προέκυψε η ιδέα για την παράσταση;
Αθανασία Κουρκάκη: Όπως και σε προηγούμενη παράστασή μας, τη «Σταχτοπούτα», έτσι και τώρα, αφετηρία μας είναι ένα παραμύθι. Μας ενδιαφέρει γενικά ο κόσμος των παραμυθιών κι έτσι μπήκαμε στη διαδικασία να ερευνήσουμε τις αρχικές εκδοχές των πιο γνωστών παραμυθιών. Αυτή τη φορά, λοιπόν, μας κέντρισε το ενδιαφέρον η πρώτη εκδοχή της «Ωραίας Κοιμωμένης» από το «Pentamerone» του Tζιαμπατίστα Μπαζίλε, που λέγεται «Sole, Luna e Talia». Ταυτόχρονα, επειδή θέλουμε να κάνουμε παραστάσεις με θέματα που μας αφορούν σε προσωπικό επίπεδο στο σήμερα, βασικό θέμα της παράστασης είναι το αν η ευτυχία του ανθρώπου εξαρτάται από την επιτυχία και την αποδοχή από τον κοινωνικό περίγυρο. Έτσι, συνδυάσαμε τον κόσμο του παραμυθιού με την επικαιρότητα και αποφασίσαμε να εντάξουμε την παράστασή μας σε μία συνθήκη που είναι πολύ οικεία στον σύγχρονο άνθρωπο, αυτήν του talent show (το οποίο αντιμετωπίσαμε σε πιο ακραία μορφή, ως ένα πείραμα για τη ματαιοδοξία) παρουσιάζοντας τις ωραίες κοιμωμένες του σήμερα.
Σε μια εποχή που όλοι γίνονται κριτές είτε στην τηλεόραση, είτε στα social media είτε και δίπλα μας, μια παράσταση για την κριτική πώς μιλάει;
Κωνσταντίνος Ασπιώτης: Η παράσταση αποτυπώνει ακριβώς αυτή την ιδιαιτερότητα της εποχής, την ευκολία με την οποία όλοι γίνονται κριτές, όμως το κάνει με έναν ευχάριστο τρόπο! Με έναν τρόπο που με χιούμορ αφήνει το χώρο για σκέψη και για έναν ουσιαστικό διάλογο πάνω σε αυτό το θέμα! Τα κορίτσια το κάνουν αυτό στην παράσταση με τρομερό κατά την άποψή μου ταλέντο, με ακρίβεια χωρίς όμως καθόλου διδακτισμό!
Για εσάς ποια ανάγκη οδηγεί τον άνθρωπο ν’ αποδείξει ότι τελικά αξίζει;
Αρετή Τίλη: Είναι η έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου για αποδοχή. Η αποδοχή από τους γύρω μας είναι απαραίτητη για την προσωπική ευτυχία. Στη σημερινή κοινωνία όμως η έννοιά της έχει συνδεθεί απόλυτα με την έννοια του πετυχημένου, διάσημου, πλούσιου, με τη σειρά πιστεύω που τα έγραψα… Άρα ο άνθρωπος θεωρεί ότι όσο πιο πετυχημένος, διάσημος, πλούσιος είμαι τόσο οι γύρω του θα τον αποδεχτούν και θα τον σέβονται. Και αυτού του είδους τα show είναι ένας εύκολος σχετικά δρόμος για να γίνει αυτό.
Θεωρείτε πως τελικά η ευτυχία μας πρέπει να εξαρτάται από τους άλλους και τα λόγια τους;
Αθανασία Κουρκάκη: Είναι κάπως φυσιολογικό η ευτυχία μας να εξαρτάται από τη γνώμη των άλλων. Το θέμα είναι αν αυτοί που μας ασκούν κριτική είναι άνθρωποι που θαυμάζουμε και μας εμπνέουν και έχουν πραγματικά ως στόχο την εξέλιξή μας και όχι την κριτική αυτή καθ’ αυτή. Αν ισχύουν αυτά, τότε είναι στο χέρι μας να διαχειριστούμε αυτά που ακούμε αφήνοντάς τα να μας επηρεάσουν, πάντα σε ένα υγιές επίπεδο. Κανείς δεν είναι τέλειος και είναι όμορφο ο άνθρωπος να μαθαίνει να ακούει. Το βασικότερο απ’ όλα όμως είναι να έχει πίστη στον εαυτό του χωρίς καθόλου έπαρση.
Η Σόλε και η Λούνα, αν ξεφύγουμε από τη θεατρική σύμβαση, θεωρείτε ότι κυκλοφορούν εκεί έξω, ανάμεσά μας;
Βαλέρια Δημητριάδου: Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, καθώς εμείς οι ίδιες πλάσαμε αυτούς τους χαρακτήρες και είχαμε στο μυαλό μας κάτι πολύ συγκεκριμένο εξαρχής ως προς το ποια είναι αυτά τα κορίτσια. Μπήκαμε σε διαδικασία να δούμε και κάποια talent show και μας ενέπνευσαν πραγματικά πρόσωπα, κυρίως στον τρόπο που υπάρχουν σ’ αυτούς τους διαγωνισμούς, το πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτές και το πόσο πολύ επηρεάζεται η ψυχολογία τους από την κριτική που τους ασκείται. Βέβαια, λόγω θεατρικής σύμβασης είναι λίγο πιο διογκωμένα τα χαρακτηριστικά της κάθε ηρωίδας, πιστεύω όμως πως και οι θεατές, παρά τη μεγέθυνση αυτή, βλέπουν δύο κορίτσια που τους θυμίζουν άλλα τόσα από εκεί έξω.
