Η ζωή είναι γυρίσματα. Χαρές, λύπες, ξανά χαρές, απογοητεύσεις, αγάπης αγώνας άγονος που έλεγε κι ο Σαίξπηρ.

Ετσι, λοιπόν, συμπτωματικά ορίστηκε η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου στις 14 Φεβρουαρίου να προηγείται της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Παιδικού Καρκίνου.

Κι από τις καρδούλες, τους έρωτες, τα φιλιά, τις σοκολάτες, τα ρομαντικά δείπνα με βιολιά και αιώνιες υποσχέσεις, είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε κατάματα κι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, στην Ευρώπη ζουν περί τους 500 χιλιάδες ενηλίκους που αντιμετώπισαν κάποιας μορφής παιδικό ή εφηβικό καρκίνο κι επέζησαν.

Οκτώ στα 10 παιδιά με καρκίνο στις αναπτυγμένες χώρες τελικά επιβιώνει, όμως, τα 2 από αυτά χάνουν τη ζωή τους.

Λευχαιμίες, κακοήθειες στον εγκέφαλο, νόσος του Hodgin, σαρκώματα του Ewing, ρετινοβλαστώματα, ραβδομυοσαρκώματα, ηπατοβλαστώματα κ.λπ. έρχονται ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση προκαλώντας τεράστια ανατροπή στη ζωή χιλιάδων οικογενειών.

Τα στοιχεία λένε ότι στην Ελλάδα περί τα 300 παιδιά κάθε χρόνο προβάλλονται από καρκίνο και δίνουν αγώνα για τη ζωή τους.

Οποιος έχει πάει έστω και μια φορά επίσκεψη στην «Ελπίδα» ή στη «Φλόγα», όποιος έχει ζήσει στην οικογένειά του, στον περίγυρό του ένα τέτοιο περιστατικό, καταλαβαίνει γιατί μιλάμε.

Ο θάνατος ασφαλώς είναι και η πιο οδυνηρή κατάληξη κάθε τέτοιας περίπτωσης, όμως, και ο καθημερινός αγώνας που δίνουν τα παιδιά που προβάλλονται από καρκίνο και οι οικογένειές τους, μέχρι να γιατρευτούν οριστικά, είναι κάτι το συγκλονιστικό.

Οι μικροί αυτοί «Βαλεντίνοι» είναι παιδιά όλων μας. Είναι αγωνιστές, είτε ανήκουν στο άτυχο 20% είτε στο τυχερό 80% που θα επιβιώσουν.

Γι’ αυτό λοιπόν, ανατρέψτε τις προτεραιότητές σας. Ρίξτε μια ματιά στα παιδιατρικά νοσοκομεία. Ανοίξτε την αγκαλιά σας σε καμπάνιες που στόχο έχουν την ευαισθητοποίηση και την κινητοποίηση.

Επισκεφτείτε τα σωματεία που δίνουν τιτάνιο αγώνα για να βοηθήσουν αυτά τα παιδιά. Γίνετε δωρητές μυελού των οστών ή ό,τι άλλο έχουν ανάγκη αυτά τα παιδιά για να αυξήσουν τις πιθανότητες επιβίωσης.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από αυτό που μπορείτε να κάνετε σε ένα παιδί που προσβλήθηκε από την επάρατη νόσο.

Κανείς δεν θα πει σε κανέναν πώς να γιορτάζει τα συναισθήματά του. Κανείς δεν θα του πει πώς να εκφράζεται του Αγίου Βαλεντίνου, αν πρέπει να είναι χαρούμενος ή μίζερος. Ακόμη κι αν όλο αυτό το βιομηχανοποιημένο και άκρως «αγοραίο» σόου που στήνεται είναι τελικά κακόγουστο.

Αλλά και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ξεχνά ότι την 14η Φεβρουαρίου ακολουθεί πάντα η 15η, η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου. Οι μικροί «Βαλεντίνοι» που χτυπήθηκαν από τον καρκίνο έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από την προσοχή μας.

Από την αγκαλιά μας, το έμπρακτο ενδιαφέρον μας. Οι γονείς τους έχουν τεράστια ανάγκη από τη συμπαράστάσή μας.

Δώστε, λοιπόν, μεγαλύτερη προσοχή στους μικρούς ασθενείς με τις μεγάλες καρδιές που αγωνίζονται για το δικαίωμα στη ζωή.

Αφήστε τις γλυκανάλατες γιορτούλες και σκεφτείτε ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά του φεγγαριού, η σκοτεινή. Ή μπορεί και πιο φωτεινή από αυτήν που φανταζόμαστε.

Και θυμηθείτε τι λέει ο… ποιητής: «Εχε το νου σου στο παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».