Αναζήτηση
Αλλοι το λένε πολιτικό οπορτουνισμό. Αλλοι πολιτικό χαμαιλεοντισμό. Κι άλλοι απλά… προσαρμογή στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οπως κι αν χαρακτηρίζεται η στάση του ΣΥΡΙΖΑ τους τελευταίους μήνες, η αλήθεια είναι ότι στην Κουμουνδούρου επικρατεί ένα déjà vu ή με επιστημονικούς όρους μια… προμνησία.
Ο Αλέξης Τσίπρας και τα στελέχη της πρώτης γραμμής μοιάζουν να επιστρέφουν στην περίοδο προ του 2014, στα… επαναστατικά χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, στο κόμμα που διέπρεψε στα πεζοδρόμια και στις πλατείες κι έφτασε μέχρι την εξουσία.
Ζουν ξανά αυτό που βίωσαν και στο παρελθόν, όταν ήταν στην αντιπολίτευση και κυβερνούσαν ΝΔ με ΠΑΣΟΚ.
Αν και δεν είναι προνόμιο του ΣΥΡΙΖΑ η καταστροφολογία – όλα τα κόμματα το κάνουν όταν βρίσκονται στα έδρανα της αντιπολίτευσης – τον τελευταίο καιρό στην Κουμουνδούρου έχουν σηκώσει τα λάβαρα του ξεσηκωμού.
Το αστείο είναι ότι τα θέματα που «απασχολούν» τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτά που τον απασχολούσαν και προτού γίνει κυβέρνηση. Κι ενώ τα χειρίστηκε ο Αλέξης Τσίπρας και οι υπουργοί του από το 2015 μέχρι το 2019, χωρίς μεγάλη επιτυχία, τα επαναφέρει τώρα στο προσκήνιο.
Μόνο τα… μαγκάλια που πέθαναν άνθρωποι δεν έχουν «ξεθάψει» παρά το γεγονός ότι υπήρξαν θύματα και επί ΝΔ.
«Ξέθαψαν», όμως, το… κάρβουνο των ορυχείων της ΔΕΗ, τα γεύματα στα σχολεία γιατί ξαφνικά παιδιά άρχισαν να λιποθυμούν από την πείνα που δημιουργήθηκε στο 7μηνο της ΝΔ.
Επίσης, η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνεται στα εθνικά θέματα, στο Προσφυγικό, στις βάσεις των Αμερικανών στην Ελλάδα. Μια «καυτή» ατζέντα που είχε και ο Αλέξης Τσίπρας στα χέρια του μέχρι τον περασμένο Ιούλιο.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν το 2020 είναι 2012 ή 2014. Αν η αντιπολίτευση του πεζοδρομίου περνάει στην ελληνική κοινωνία και βρίσκει ευήκοα ώτα.
Αν τελικά το μείγμα του εθνικολαϊκισμού, του καταγγελτικού λόγου και των fake κινημάτων που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, μπορεί να γίνει ο νέος πολιορκητικός κριός για την ανακατάληψη της εξουσίας.
Θα έλεγε κανείς ότι ο Τσίπρας «ψάχνεται», ότι αναζητά νέο αφήγημα αλλά δυσκολεύεται να το βρει.
Ετσι καταφεύγει στην παλιά, δοκιμασμένη συνταγή του «κάρβουνου». Δηλαδή στην καταγγελία για την καταγγελία, στην έλλειψη προτάσεων, στην παντελή απουσία αυτοκριτικής για τα χρόνια της «κυβερνώσας Αριστεράς».
Ο ΣΥΡΙΖΑ «ξέμεινε» από εχθρούς, το δίπολο «Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο» κατέρρευσε το καλοκαίρι του 2015, η επίθεση στους ολιγάρχες δεν πουλάει πια, ο πόλεμος στη διαπλοκή έγινε το πιο σύντομο ανέκδοτο.
Ακόμη και η προσπάθεια αναβίωσης της «επαράτου Δεξιάς» δεν περνάει στην κοινωνία, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις.
Ετσι, ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται να αναζητά ένα νέο αφήγημα με παλιά και φθαρμένα υλικά.
To Προσφυγικό
Πώς να εξηγηθεί π.χ. η σφοδρή κριτική που δέχεται η κυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ για το Προσφυγικό; Οχι ότι τα πάει καλύτερα η σημερινή κυβέρνηση, αλλά να εξεγείρονται αυτοί που έφτιαξαν τις «Μόριες» είναι τουλάχιστον αστείο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που ως κυβέρνηση αποδέχθηκε τη συμφωνία η οποία απαγορεύει τη μετακίνηση μεταναστών από τα νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα, με αποτέλεσμα το «έμφραγμα» σε Λέσβο, Χίο, Σάμο και τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης χιλιάδων ξένων.
Κι όμως, τώρα η αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορεί το Μαξίμου για τα κλειστά κέντρα κράτησης που θέλει να φτιάξει και ζητά μετακίνηση μεταναστών σε άλλες περιοχές.
Καταγγέλλει τη ΝΔ για ρατσιστική συμπεριφορά αλλά επί ΣΥΡΙΖΑ έγιναν μαζικές επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών, ακόμη και βίαιες προωθήσεις, γνωστές και ως push back, όπως αποκάλυψε πρόσφατα και το Spiegel.
Οχι άλλο κάρβουνο
Στο ίδιο μήκος κύματος η αντιπολίτευση και για την απολιγνιτοποίηση της χώρας. Μια «καυτή πατάτα» στα χέρια της ΝΔ καθώς χιλιάδες οικογένειες στη Δυτική Μακεδονία κυρίως θα επηρεαστούν από τις επιβεβλημένες αλλαγές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ της Αριστεράς και της Οικολογίας, όταν βρέθηκε στην κυβέρνηση, επιχείρησε ανεπιτυχώς να πουλήσει λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ.
Τα προηγούμενα χρόνια η παραγωγή λιγνίτη μειώθηκε δραματικά και σ’ αυτό συνέβαλε και ο ΣΥΡΙΖΑ που προωθούσε την απολιγνιτοποίηση.
Κι όμως, εσχάτως εμφανίζεται ως υπερασπιστής του… κάρβουνου σε ένα πολιτικό θέατρο που έχει στόχο τις ψήφους των κατοίκων της Δυτικής Μακεδονίας.
Πρόσφατα ο κ. Χαρίτσης, σε μια έξαρση αντιπολιτευτικής διάθεσης, αφού κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι ξεπουλά τις δημόσιες επιχειρήσεις, δήλωσε: «Η μετάβαση σε καθαρές μορφές ενέργειας είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, της μεγάλης πρόκλησης της εποχής μας».
Κι όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που πριν από μερικούς μήνες καταψήφισε τις συμβάσεις για τους υδρογονάνθρακες υποστηρίζοντας ότι οι εξορύξεις υδρογονανθράκων είναι επιβαρυντικές για το περιβάλλον.
Τα παιδιά που λιποθυμούν
«Ο λαός μας ξέρει ότι ανάπτυξη με παιδιά να λιποθυμάνε από την πείνα στα σχολεία, δεν υπάρχει». Τάδε έφη Τσίπρας μετά το περιστατικό της λιποθυμίας μαθήτριας στην Ηλεία. Ο ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε ξανά την εποχή που κυβέρνηση ήταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και λιποθυμούσαν παιδιά στα σχολεία, αυτοκτονούσαν συνταξιούχοι λόγω της ανέχειας ή πέθαιναν άνθρωποι από μαγκάλια γιατί δεν είχαν άλλα μέσα για να ζεσταθούν.
Ολα αυτά τα τραγικά ως διά μαγείας σταμάτησαν τον Ιανουάριο του 2015 όταν «η ελπίδα ήρθε». Είχαμε πολλά χρόνια να ακούσουμε για λιπόθυμους μαθητές, μαζικές αυτοκτονίες και μαγκάλια. Ούτε καν φτωχοί να ψάχνουν στα σκουπίδια δεν υπήρχαν επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπως είχε πει ο Αλέκος Φλαμπουράρης.
Προφανώς στην Κουμουνδούρου πιστεύουν ότι η επανεμφάνιση των ντροπιαστικών αυτών φαινομένων έγινε άμα τη αναλήψει της διακυβέρνησης της χώρας από τον Μητσοτάκη. Η «επάρατος Δεξιά» δεν δίνει γεύματα στα σχολεία, οδηγεί σε αυτοκτονίες και σε μαγκάλια, τελικά η ανθρωπιστική κρίση επέστρεψε μαζί με τη Νέα Δημοκρατία.
Πόσοι, όμως, πείθονται από τη λογική αυτή; Γιατί μπορεί η ανάπτυξη να μην ήρθε ακόμη, μπορεί η οικονομία να ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί και οι πολίτες να μην έχουν δει θεαματική βελτίωση στα εισοδήματά τους, αλλά σίγουρα κανείς δεν πιστεύει ότι λιποθυμάνε μαζικά παιδιά ή ότι οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν από το καλοκαίρι.
Εθνικά θέματα
Τα… ρέστα του δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και στα εθνικά θέματα. Ειδικά για τις αμερικανικές βάσεις και τη γενικότερη συμφωνία ενίσχυσης της αμερικανικής παρουσίας στην Ελλάδα.
Η αξιωματική αντιπολίτευση δήλωσε «παρών» στη Βουλή και ξεκάθαρα ζήτησε να παγώσει η συμφωνία για να πάρει περισσότερα ανταλλάγματα η Ελλάδα.
Μια συμφωνία όμως που φέρει τη σφραγίδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Και κανείς δεν ξεχνά την αμερικανική στροφή της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου τα προηγούμενα χρόνια και την πλειοδοσία σε «ατλαντισμό».
Με πρόσχημα τη φιλοτουρκική στάση Τραμπ η Κουμουνδούρου… ξαναβρίσκει τα αντιαμερικανικά της πατήματα, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή στη διαδήλωση προς την αμερικανική πρεσβεία, παρουσία του Αλέξη – Τσίπρα, ο οποίος βεβαίως «έστριψε» στο Σύνταγμα προκειμένου να μην ταυτιστεί με συνθήματα τύπου «φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι».
Η δε αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση για πρωτοφανή ελαφρότητα στην αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων, ειδικά των τουρκικών προκλήσεων. Ξεχνώντας φυσικά την προχειρότητα με την οποία αντιμετώπισε το ταξίδι Ερντογάν στην Αθήνα.
Ενώ με πρωτοφανή ελαφρότητα έδωσε λύση στο «Μακεδονικό», διχάζοντας τον ελληνικό λαό, όχι τόσο με την προσπάθεια που έγινε και τη συμφωνία που υπογράφηκε όσο με την παντελή απουσία ενημέρωσης των πολιτών για τα οφέλη της άρσης του πολυετούς αδιεξόδου.
