Αναζήτηση
Κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση του ίδιου του παιδιού, που ήταν μόλις 11 μηνών, την ώρα που θρηνούσε για τον χαμό του.
Τελικά είναι αθώος.
Τελικά αφού μίλησαν όλοι, αφού τον «δίκασαν όλοι» και του έδωσαν το χαρακτηρισμό του «κανίβαλου», βγήκε να αρνηθεί τα αδιανόητα… αυτά που την ώρα του θρήνου δεν χωρούν καν στις σκέψεις κανενός γονιού. 
Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε τον πατέρα που ενώ θρηνεί το χαμό του σπλάχνου του, έχει να αντιμετωπίσει το μίσος και την απανθρωπιά.
Έχει να απαντήσει σε έναν ιατροδικαστή, ο οποίος ενώ έλεγε πως το 11μηνο μωράκι έχει υποστεί σεξουαλική κακοποίηση από τον πατέρα του, λίγα 24ωρα μετά ανέφερε στην έκθεση πως δεν υπάρχει κανένα τεκμηριωμένο στοιχείο σεξουαλικής κακοποίησης.
Δίπλα του στέκεται η σύζυγος του. 
Στέκεται η μάνα που δεν ρώτησε κανείς στην αρχή τη δική της γνώμη, τη δική της αλήθεια. Αλλά…. από την στιγμή που υπάρχουν λανθασμένα επιστημονικά δεδομένα, ποιος νοιάζεται για το τι θα πει εκείνη;
Ποιος νοιάζεται για τα λεγόμενα της οικογένειας από την στιγμή που μίλησαν οι ειδικοί στην κάμερα;
Και τέλος πάντων γιατί να ασχοληθούμε με μία οικογένεια από την Συρία, αφού δεν υπάρχει όπως αποδεικνύεται ούτε δεύτερη σκέψη γι΄αυτούς, ούτε ίχνος συμπόνιας σε αυτούς τους ανθρώπους. Είναι βλέπετε… πρόσφυγες, είναι μετανάστες.
Και κυρίως: Είναι αλλόθρησκοι, επομένως είναι «πιθανοί απάνθρωποι». Τους δικάσαμε, τους καταδικάσαμε εν ριπή οφθαλμού γιατί δεν ήταν «δικοί μας». Ή και γιατί αν ήταν πάλι θα τους αντιμετωπίζαμε χωρίς καν το τεκμήριο της αθωότητας. Ανθρωποφάγα, όπως συμβαίνει συνήθως…
Την ώρα λοιπόν που οι γονείς αυτοί θα έπρεπε να θρηνούν το παιδί τους, έδιναν την μία κατάθεση μετά την άλλη.
Και τότε, όλα άλλαξαν.
Αρχικά έγινε αναφορά μόνο για κακοποίηση, παρ΄όλο που η μητέρα είχε εξηγήσει αρκετές ώρες πριν πως αναγκαζόταν να κάνει κλύσματα στο αγγελούδι της λόγω του προβλήματος υγείας που είχε.
Αφού λοιπόν εξετάστηκαν τα άλλα δύο παιδάκια της οικογένειας, ελήφθη δείγμα DNA και όλοι μιλούσαν για σεξουαλική κακοποίηση, ήρθε η πλήρης ανατροπή.
Η έκθεση δεν είχε πουθενά την λέξη που είχαν όλοι. Σεξουαλική κακοποίηση.
Τη θέση της είχε πάρει η εξής… επιστημονική φράση: «Διαπιστώθηκαν στικτικές εκδορές του πρωκτού και είσοδος αμβλέος οργάνου. Δεν διαπιστώθηκαν σωματικές κακώσεις».
Και μπορεί στην τηλεόραση, στα sites και στις εφημερίδες αυτό να διορθώνεται εύκολα, αλλά ο χαρακτηρισμός του κανίβαλου είναι ποτέ δυνατόν να διαγραφεί από το μυαλό ενός πατέρα που έχασε το παιδί του;
Μπορεί να ξεχάσει κανείς αυτή την έκφραση που έχει αυτός ο πατέρας στην κάμερα την ώρα που εξηγεί οργισμένος πως πέθανε το παιδί του;
Μπορεί να ξεχάσει κανείς τα λόγια αυτής της μάνας;
«Κατάλαβα ότι το παιδί δεν ήταν καλά, μία εβδομάδα πριν πεθάνει. Την παραμονή του θανάτου του το κοριτσάκι μου ήταν πολύ άσχημα. Την επόμενη μέρα δεν ήταν πια μαζί μας», είπε η μητέρα.
Μπορούν αυτοί οι γονείς να επιστρέψουν σήμερα σπίτι τους σαν να μην συνέβη τίποτα;
Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Γιατί εκτός από το παιδί τους έχασαν και την αξιοπρέπειά τους. Κακοποιήθηκαν τρομακτικά, ένιωσαν την αδηφαγία της εύκολης είδησης και την απανθρωπιά μιας κοινωνίας που ενδιαφέρεται μόνο για το «θέαμα», για την πρόσκαιρη ικανοποίηση της περιέργειας, για την κοινωνία της κλειδαρότρυπας, για τους «δικαστές» που «δικάζουν» χωρίς στοιχεία.
Σίγουρα τίποτα από τα παραπάνω δεν θα έπρεπε να συμβεί και σίγουρα ΚΑΜΙΑ έκθεση δεν αρκεί να «καθαρίσει» αυτή την ανθρωποφαγία.
Γιατί τελικά οι ανθρωποφάγοι είμαστε όλοι όσοι βλέπουμε, κρίνουμε, επικρίνουμε χωρίς να περιμένουμε. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός έχει περισσότερα θύματα, και αυτή η οικογένεια από τη Συρία το γνωρίζει πλέον καλά.
