Εις μνήμην Κικής Δημουλά : «Μια παυσίπονη σταγόνα στον ωκεανό της λύπης»

Η ποίησή της εκκινούσε από τη στέρηση και τις ματαιώσεις της πραγματικότητας, τις οποίες επιχειρούσε να αναπληρώσει η γλώσσα.

Οι αφηρημένες έννοιες αποκτούσαν μορφή, τα συναισθήματα άλλαζαν όνομα και χρήση, τα επιρρήματα γίνονταν ρήματα.

Και κάπως έτσι, «το γκροτέσκο συγκατοικεί με το τρυφερό, ο εφιάλτης με το ροζ kitsch, ο τρόμος με το κατάμαυρο χιούμορ», όπως γράφει στο δοκίμιό του «Στην τετράγωνη νύχτα της φωτογραφίας» ο Νίκος Δήμου.

Το κατευόδιο στην μεγάλη ελληνίδα ποιήτρια μέσα από τα «ΝΕΑ» που κυκλοφορούν τη Δευτέρα. Γράφουν οι Στρατής Πασχάλης, Τίτος Πατρίκιος, Θανάσης Θ. Νιάρχος, Γιώργος Βέλτσος