Εχω μπουχτίσει πλέον να ακούω ή να διαβάζω ισχυρισμούς για πρόσφυγες ή για δυστυχισμένους που έχουν εν πάση περιπτώσει προσφυγικό προφίλ και που έχουν έρθει εδώ για να μείνουν! Ας πάρουμε το ζήτημα από την αρχή. Κακώς ξεκινάμε τη συζήτηση από το τι κάνουμε για αυτούς που βρίσκονται ήδη εδώ. Το θέμα είναι πώς τους σταματάμε να έρχονται ή να φθάνουν μέχρι το έδαφός μας.
Και το κύριο ζήτημα δεν είναι όσοι φεύγουν λ.χ. από το Ιντλίμπ. Αλλά οι χιλιάδες που διασχίζουν τόσα σύνορα για να φθάσουν εδώ από τη Νότια και την Κεντρική Ασία και την Αφρική. Δεν ξέσπασε εκεί κάποια καινούργια ταραχή τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια που να δικαιολογεί τις ροές αυτές.
Το μόνο που έγινε είναι η δημιουργία του Ισλαμικού Κράτους και η ρητορική για ισλαμική διείσδυση στην Ευρώπη. Όχι από Δυτικούς ακροδεξιούς. Αλλά από ιμάμηδες, ισλαμιστές ηγέτες και μουσουλμάνους μελετητές των Χαντίντ (Ιερά κείμενα). Παράλληλα, με πρωτοβουλία των μουσουλμανικών χωρών, προωθήθηκε από τον ΟΗΕ το Σύμφωνο Μετανάστευσης – που βέβαια δεν εφαρμόζει καμία εύπορη και ισχυρή μουσουλμανική χώρα!
Δεν έχουν λοιπόν όλοι αυτοί «προσφυγικό προφίλ». Παράλληλα, παραβιάζουν κατάφωρα τη διεθνή νομοθεσία περί ασύλου (ταξιδιωτικά έγγραφα, νόμιμη είσοδος, υπακοή στους εθνικούς νόμους). Σαν συνέπεια, εφόσον δεν διασχίζουν σύνορα διωκόμενοι αλλά προέρχονται από τη διευκολύνουσα Τουρκία, απόλυτα νόμιμα όλες οι σχετικές αιτήσεις μπορούν να απορριφθούν.
Μένει η διαχείριση αυτών που είναι εδώ και δεν αποχωρούν. Γιατί η λύση των προσωρινών δομών σε ακατοίκητα νησιά θεωρείται από κάποιους «επικίνδυνη ανοησία»; Επειδή προσφέρει ουσιαστική λύση στο πρόβλημα και αποτελεί αντικίνητρο για όσους άλλους φιλοδοξούν να εισβάλουν;
Το κάνει η Αυστραλία, το έκανε παλιά η Αμερική, είχε εφαρμοστεί σε διάφορες παραλλαγές μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη για τον χειρισμό των εκατοντάδων χιλιάδων displaced peoples. Το πρότειναν σε εξαιρετικό τους άρθρo οι «Financial Times» (Gideon Rachman, «A model could be the camps set up for displaced people in Europe after the second world war», January 25, 2016). Εξηγώντας πώς θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν από την Ευρώπη σε αντίβαρο της οικονομικής της βοήθειας για την κρίση που μας είχε χτυπήσει.
Καθετί που θα μπορούσε να αποτρέψει την ελκυστικότητα του «ελληνικού διαδρόμου» για τις μουσουλμανικές ροές που διευκολύνουν τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις του Ερντογάν δεν μπορεί παρά να είναι αποδεκτό.
Έχω κουραστεί πλέον για χρόνια να επισημαίνω τους κινδύνους μιας πολιτικής ανοιχτών συνόρων, που βλέπει «δυστυχισμένους» ανάμεσα σε ροές ανθρώπων που προέρχονται από περιοχές (κυρίως σε Ασία και Αφρική) όπου ξεκληρίζονται χριστιανοί – ενώ εδώ φθάνουν μουσουλμάνοι!
Είναι ώρα να σκεφθούμε με το μυαλό. Και να σφίξουμε την καρδιά. Αν θέλουμε να κρατήσουμε την κοινωνική συνοχή της κοινωνίας μας και να αποκαταστήσουμε την πολιτική ομαλότητα.
