Δεν υπάρχει τίποτα πιο χυδαίο από το να παίζεις με τους φόβους των ανθρώπων.
Να τους υπόσχεσαι προστασία από αρρώστιες που στην πραγματικότητα δεν μπορείς να προσφέρεις.
Να πουλάς φύκια όχι για μεταξωτές κορδέλες αλλά για φάρμακα.
Καταλαβαίνω ότι πολλά από τα προϊόντα που πωλούνται, ιδίως στο τελεμάρκετινγκ, δεν είναι ακριβώς αυτό που λένε, ούτε έχουν την αποτελεσματικότητα.
Όμως, δεν χάλασε ο κόσμος εάν το μασαζοκολάν δεν σε βοηθήσει να χάσεις κιλά τόσο γρήγορα.
Όμως, το να υπάρχει κάποιος που εν μέσω μιας επιδημίας, που ξέρουμε ότι θα έχει ταλαιπωρία για αρκετούς και πιθανώς και κόστος σε ζωές, σπεύδει να πουλήσει κηραλοιφή που υποτίθεται ότι προστατεύει από τον κοροναϊό, ξεπερνά κάθε όριο.
Σημαίνει ότι κάποιος παίζει με την αγωνία των ανθρώπων και μπορεί να τους εκθέσει σε κίνδυνο.
Γιατί αυτός που έστω από αφέλεια θα αγοράσει την αλοιφή και θα νομίσει ότι προστατεύεται από τον κοροναϊό μπορεί να μην πάρει άλλα μέτρα, που πραγματικά θα τον προστάτευαν, και να κινδυνεύσει πραγματικά.
Και όμως αυτό το κάνει ένας πολιτικός, βουλευτής και αρχηγός κόμματος, ο Κυριάκος Βελόπουλος.
Η υπόθεση δεν είναι για να αντιμετωπίζεται με πλακίτσα.
Δεν μιλάμε απλώς για μια απόπειρα εξαπάτησης του κοινού, όπως τότε με τις διαβόητες «επιστολές του Ιησού».
Εδώ μιλάμε για επικίνδυνες πρακτικές που εξαπατούν το κοινό γύρω από ζήτημα υγείας εν μέσω σοβαρής επιδημίας.
Και αναρωτιέται κανείς: όλα αυτά δεν τα βλέπουν οι εισαγγελείς;
Δεν βλέπουν ότι εμφανώς κάνει κάτι όχι απλώς καταδικαστέο αλλά και παράνομο;
Δεν βλέπουν ότι οχυρώνεται πίσω από την βουλευτική ασυλία;
Δεν θα έπρεπε να είχαν κινηθεί και να είχαν ζητήσει από τη Βουλή την άρση της ασυλίας του;
Δεν θα έπρεπε οι εποπτικές αρχές, ξεκινώντας από το ΕΣΡ να είχαν απαγορεύσει αυτές τις διαφημίσεις;
Από εκεί κει πέρα, ας αναρωτηθεί ο καθένας μας τι σημαίνει για μια χώρα να πηγαίνουν στη Βουλή άνθρωποι που δεν είναι μόνο ακροδεξιοί, αλλά ενίοτε συμπεριφέρονται σαν επικίνδυνοι τσαρλατάνοι.
