Ήταν εκείνοι που τον έχρισαν… βασιλιά, εκείνοι που τον υποδέχθηκαν με τιμές… αρχηγού κράτους, εκείνοι που τον είδαν σαν Μεσσία. Ο Ρικ Πιτίνο έμοιαζε για τον κόσμο του Παναθηναϊκού ως ο απόλυτος προπονητής, που θα τους έκανε είτε να… θυμηθούν, είτε (ακόμα καλύτερα) να ξεχάσουν τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Ήταν εκείνοι που άπλωσαν δίχτυ προστασίας, εκείνοι που έβαλαν τα κορμιά τους ασπίδα για τον Αμερικανό κόουτς, που ύστερα από κάθε κακή εμφάνιση είχαν έναν καλό λόγο να πουν και κυρίως εκείνοι που έβαζαν στη θέση του όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει τις επιλογές του Πιτίνο. Είναι εκείνοι που τώρα τον κράζουν.
Δεν αναφέρομαι ούτε σε προσωπικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ούτε καν σε σχολιασμό άρθρων σε διάφορα site. Εκεί μπορεί να πεις ότι υπάρχει πανσπερμία απόψεων, πως δεν είναι όλοι φίλοι του Παναθηναϊκού… Αναφέρομαι στην ανάρτηση της ΚΑΕ, στον επίσημο λογαριασμό του «τριφυλλιού» στο Instagram. Εκεί γίνεται ο κακός χαμός από σχόλια, τα περισσότερα εναντίον του Αμερικανού προπονητή.
Αν μπορούσαμε να τα συγκεντρώσουμε (αυθαίρετα) θα λέγαμε ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού νιώθει προδομένος, ότι εντέλει ο Ρικ δεν έγινε ποτέ ένα κομμάτι του συλλόγου, ότι χρησιμοποίησε την ομάδα για να επιστρέψει στην Αμερική. Μπορεί κάποια να είναι άδικα, μπορεί να έχουν και δίκιο, βέβαιο είναι πως ο πρώην -πλέον- προπονητής των «πρασίνων» έχει πάψει να είναι στο απυρόβλητο.
Είναι, πάντως, αξιοσημείωτο το γεγονός ότι κι αυτοί που στρέφονται εναντίον του δεν παραγνωρίζουν ούτε την ιστορία, ούτε την αξία του, δεν μηδενίζουν τον Πιτίνο. Δεν θα μπορούσαν, άλλωστε. Είναι, όμως, ξεκάθαρο ότι δεν έφυγε ως ένας άνθρωπος που πρόσφερε στον σύλλογο. Κι ίσως αυτό το όνομα, που του χάρισε ασυλία, τώρα λειτουργεί αντίστροφα, καθώς ήταν μεγάλες οι προσδοκίες κι εξαιρετικά μικρό το αποτέλεσμα.
