Αναζήτηση
Δύο είναι οι βασικές παραδοχές σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του κοροναϊού πολιτικά.
Η πρώτη είναι ότι η κυβέρνηση γενικώς τα έχει πάει καλά, τουλάχιστον σε σύγκριση με τις άλλες χώρες.
Πήρε νωρίς μέτρα, προσπάθησε να θωρακίσει ένα διαλυμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας, επέβαλε πρωτοφανείς αλλά επιβεβλημένους περιορισμούς στην ελευθερία των πολιτών και κυρίως έπεισε τους περισσότερους ότι αξίζει η θυσία που κάνουν.
Η δεύτερη παραδοχή είναι ότι η αντιπολίτευση, προεξέχοντος του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν επιδείξει εκπληκτική ωριμότητα, τουλάχιστον για τα πολιτικά δρώμενα μιας χώρας που έχει «παράδοση» στις ανόητες σκιαμαχίες.
Ολοι έχουν καταλάβει ότι την ώρα του πολέμου δεν μπορείς να επιτίθεσαι κατά των στρατηγών, των λοχαγών ή των απλών στρατιωτών.
Ακόμη κι αν όλοι αυτοί ενδεχομένως να επιχειρούν να εκμεταλλευτούν πολιτικά ή για ίδιον όφελος τη μάχη που δίνουν. Κανείς π.χ. δεν αμφισβητεί ότι κυβερνητικά στελέχη και κρατικοί αξιωματούχοι έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους την καριέρα που θα τους εξασφαλίσει μια επιτυχημένη αντιμετώπιση της κρίσης.
Ανθρώπινο είναι, όλοι θα το έκαναν, όμως, ελάχιστη σημασία έχει μπροστά στον κοινό αγώνα κατά της πανδημίας.
Όπως ανθρώπινο και άκρως πολιτικό είναι να ασκείς κριτική με επιχειρήματα στην κυβέρνηση για λάθη ή παραλείψεις της, αλλά χωρίς κραυγές. Χωρίς διχαστικά διλήμματα και κυρίως χωρίς προσωπικές επιθέσεις και πολεμική που θυμίζει άλλες εποχές.
Ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ, και όλα τα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής κι όχι μόνο (αξιοπρόσεκτη η υπεύθυνη στάση της ΛΑΕ ή της κ. Κωνσταντοπούλου) έχουν επιδείξει σοβαρότητα.
Δεν προκαλούν, δεν κάνουν επιθέσεις την ώρα της μάχης, κρίνουν κι επικρίνουν με επιχειρήματα και καταθέτουν τις προτάσεις τους με σοβαρότητα.
Ακόμη και το «θα λογαριαστούμε» δεν πέτυχε το σκοπό του, να προκαλέσει δηλαδή πολιτική σύρραξη την ώρα που μετράμε έναν έναν τους νεκρούς. Αποσύρθηκε στα υπόγεια που δημιουργήθηκε.
Αυτοί που βάζουν φωτιές
Όμως, η σπορά του διχασμού δεν είναι εύκολο να καταπολεμηθεί, ούτε αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ούτε ο κοροναϊός μπορεί να «σκοτώσει» όλους εκείνους που βάζουν φωτιά στο πολιτικό σκηνικό.
Ολους εκείνους –από όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος- που βρίζουν, προκαλούν, ασχημονούν, προσπαθούν να πάρουν τη… ρεβάνς, δημιουργούν εμφυλιοπολεμικό κλίμα και φτιάχνουν ένα κλίμα άκρως επικίνδυνο και κυρίως τοξικό.
Ακόμη και από υπουργούς, νυν και πρώην, ή από μεγάλα ή μεσαία στελέχη των κομμάτων που επιδίδονται καθημερινά σε αθλιότητες, σε χολερικά σχόλια και σε μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που δεν έχουν καμιά σχέση με τις συνθήκες που βιώνει η χώρα.
Άλλο η κριτική, άλλο η χολή. Άλλο η επίσημη και απολύτως δημοκρατικά επιβεβλημένη αντιπαράθεση για λάθη που γίνονται κι άλλο οι επιθέσεις που στόχο έχουν απλά να χαϊδέψουν αυτιά.
Δεν μπορεί π.χ. η ΝΔ να επιτίθεται τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ για τα πεπραγμένα του λες και θέλει τον «λογαριασμό» εδώ και τώρα. Λες και αν επιβεβαιωθεί ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έκανε και λάθη θα κερδίσει η Νέα Δημοκρατία.
Ούτε μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αφήνει τα χολερικά troll, επίσημα κι ανεπίσημα, να παίζουν τα πολιτικά τους παιχνίδια χωρίς να σκέφτονται σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε.
Αλλωστε, οι πολίτες δεν επιθυμούν αυτή την ώρα αντιπαραθέσεις. Οργίζονται με όλους εκείνους που συντάσσονται στις γραμμές των «θα λογαριαστούμε» και από τα δύο κόμματα.
Ε, λοιπόν, δεν είναι η ώρα του λογαριασμού. Θα τον κάνουμε όταν πρέπει και θα τους κρίνουμε όλους. Και τις αποφάσεις τους, και τα λάθη τους, και τις παραλείψεις αλλά και όσα έχουν πει ή γράψει.
Θα έρθει η ώρα που και η ΝΔ θα πρέπει να λογοδοτήσει για τα πεπραγμένα της αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ για το αν άφησε καμένη γη ή για το αν κάποιοι την ώρα του πολέμου ελπίζουν κι εύχονται περισσότερους νεκρούς για να κερδίσουν πολιτικά.
Τα σαπρόφυτα της πολιτικής δεν έχουν καμιά θέση εν μέσω πανδημίας. Είτε είναι νέοι και ανόητοι πολιτικοί που βιάζονται να καρπωθούν οφέλη, είτε γηραιοί κι έμπειροι «Γκεμπελίσκοι» που πρώτα θα τους βγει η ψυχή και μετά το χούι.
Οι σοβαρές φωνές του πολιτικού προσωπικού οφείλουν να παραμερίσουν τους φανατικούς γιατί πρωτίστως κάνουν κακό στην Ελλάδα.
Εκτός κι αν εν μέσω της χειρότερης εθνικής κρίσης που πέρασε η χώρα κάποιοι ονειρεύονται ρεβάνς και ξεκαθαρίσματα λογαριασμών που κρατάνε δεκαετίες.
Αλλά αυτό δεν είναι πατριωτισμός.
