Την ώρα τούτη βρίσκεται σε εξέλιξη ένα συναρπαστικό οικονομικό παιγνίδι, με επίκεντρο τις τιμές του πετρελαίου, το οποίο μπορεί να μεταβάλει τις παγκόσμιες ισορροπίες και να αποτελέσει μία διαπραγματευτική ευκαιρία για την Ευρώπη. Εκτός από το σημαντικότερο διαχρονικά διεθνές εμπόρευμα, το πετρέλαιο αποτελεί ένα πολύ ισχυρό όπλο πολιτικής επιρροής, εξάρτησης και επέκτασης στην παγκόσμια σκακιέρα. Η καταβύθιση των τιμών του πετρελαίου δεν μπορεί λοιπόν να αφήσει ανεπηρέαστο κανέναν διεθνή παίκτη, ιδίως εάν η επαναφορά στη λεγόμενη κανονικότητα των οικονομιών, έπειτα από την κρίση της πανδημίας, καθυστερήσει πολύ και η ύφεση εξαπλωθεί και στον επόμενο χρόνο.
Το βέβαιο είναι ότι οι χώρες παραγωγής πετρελαίου βλέπουν τον «μαύρο χρυσό» που πάνω του χτίστηκαν αυτοκρατορίες να είναι σχεδόν στα αζήτητα και από την άλλη, οι χώρες που καταναλώνουν και αγοράζουν ακατάπαυστα πετρέλαιο για να τροφοδοτούν την οικονομική τους δραστηριότητα, να μη διαθέτουν όπως βλέπουμε τους αποθηκευτικούς χώρους να επωφεληθούν και να στοκάρουν κολοσσιαίες ποσότητες πάμφθηνου πετρελαίου για τις αυριανές τους ανάγκες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κερδισμένοι και χαμένοι στην Ελλάδα από το κραχ στο πετρέλαιο
Πετρέλαιο : Βαρίδι το αμερικανικό αργό και για το μπρεντ
Η έλλειψη των χώρων αποθήκευσης του πετρελαίου σε τέτοιου μεγέθους υπερπροσφορά, μαζί με τον χρόνο που θα αναθερμανθούν για τα καλά οι οικονομίες και θα ανέβει ψηλά πάλι η ζήτηση του «μαύρου χρυσού» για τις βιομηχανίες, τα αυτοκίνητα, τα πλοία, τα αεροπλάνα κ.ο.κ., φαίνεται ότι είναι τα κλειδιά, τη στιγμή αυτή, για τις απαντήσεις που μπορεί να δώσει κάποιος για το μέλλον. Διότι, ούτε οι αποθηκευτικοί χώροι, ούτε η ανάκαμψη και η ανάπτυξη των οικονομιών, δημιουργούνται με το γύρισμα ενός διακόπτη… Εξού και η στρατηγική αμφιβολία των ίδιων των χωρών παραγωγής πετρελαίου, οι οποίες ταλαντεύονται και διερωτώνται εάν θα πρέπει να περικόψουν δραστικά την παραγωγή τους ή θα συνεχίσουν να παράγουν όσο και να σέρνεται η ζήτηση!
Το παιχνίδι
Προσεγγίζοντας τώρα το «παιγνίδι» του πετρελαίου επί το ειδικότερον, με τα μάτια του δημοσιογράφου πάντα και όχι κάποιου επαΐοντος της αγοράς, θα επισημαίναμε ότι η μειονεκτική θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα η παραγωγός Ρωσία, η οποία χρησιμοποιεί πολύ μάλιστα το πετρέλαιο ως εργαλείο πολιτικής πίεσης, δημιουργεί μία διαπραγματευτική από την πλευρά της Ευρώπης ξεχωριστή ευκαιρία. Διότι έχει μαζί της ανοικτά στρατηγικά και ενεργειακά ζητήματα.
Το ίδιο μπορεί να υποστηρίξει κανείς και για άλλες μεγάλες πετρελαιοπαραγωγικές δυνάμεις, με δεδομένο ότι η Ευρώπη αποτελεί έναν γιγαντιαίο σε παγκόσμιο επίπεδο καταναλωτή. Το ίδιο θα πρέπει να ισχυριστεί κανείς και για την Κίνα, την πλέον φιλόδοξη παγκόσμια υπερδύναμη. Η Κίνα μπορεί δυνητικά να αγοράσει άφθονο και πάμφθηνο σήμερα πετρέλαιο, για να ταΐσει την τεράστια και συνεχώς αναπτυσσόμενη οικονομία της, η οποία ξαναπήρε μπροστά πρώτη από όλες.
Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, εκτός από τις όποιες επιπτώσεις, οι οποίες θα σημειωθούν και θα αποτυπωθούν στον γεωπολιτικό χάρτη, σε συνδυασμό με την τακτική τους και τους φίλους πετρελαιοπαραγωγούς Αραβες, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται και στο καθαρό κομμάτι των επενδύσεων. Τι θα γίνει εάν το πετρέλαιο παραμείνει για μακρύ διάστημα φθηνό μετά την κρίση; Θα ανακοπεί ο ρυθμός των επενδύσεων που πραγματοποιούνται και κερδίζουν συνεχώς έδαφος παγκοσμίως, με πρώτη την Ευρώπη, σε άλλες πηγές ενέργειας;
