Αναζήτηση
Αυτή τη φορά έγινε «πρωταγωνιστής» χωρίς τη θέλησή του σε μια δημόσια διαμάχη, από αυτές που φουντώνουν στα social media. Ο Χρήστος Λούλης, από τους σημαντικότερους έλληνες ηθοποιούς, μιλάει για το σποτάκι της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας που αποσύρθηκε ύστερα από καταγγελίες για σεξιστικά στερεότυπα.
Εχεις καταφέρει να παρακολουθήσεις το σποτ με απόσταση ύστερα από τη διαμάχη που προκάλεσε;
Προσπαθώ να βρω ακόμη αυτή την αποστασιοποίηση ύστερα απ’ όσα συνέβησαν. Δεν κρύβω ότι όταν «τρως ξύλο» online είναι εξαιρετικά δυσάρεστο. Οσο περνούν οι ώρες, βέβαια, ξεχνάω την πρώτη ψυχρολουσία.
Μπήκες στη διαδικασία να δεις το σποτάκι με τα μάτια των επικριτών του;
Απ’ την αρχή είπα ότι παρόμοια σποτάκια γίνονται για συγκεκριμένο σκοπό. Η πραγματικότητα δείχνει αν επιτελούν τον σκοπό. Στην περίπτωσή μας φάνηκε ότι το σποτάκι δεν τον επιτέλεσε. Συνεχίζω να πιστεύω ότι δεν ήταν σεξιστικό. Δεν υπήρχε τέτοια πρόθεση ούτε και τώρα μπορώ να ανακαλύψω τέτοιο ίχνος. Σεξιστικό το βρίσκεις αν θέλεις να το βρεις σεξιστικό. Δεν μπορώ και δεν θέλω να μπω στο μυαλό του καθενός για να γίνω αρεστός.
Είχαν προαποφασίσει, δηλαδή, ορισμένοι ότι υπάρχει σεξιστικό μήνυμα, κάτι που πιθανότατα ταιριάζει με ένα διάχυτο κλίμα στην εποχή μας;
Υπάρχει η πολιτική ορθότητα ως υφέρπουσα νοοτροπία, σίγουρα. Υπό την απειλή να σε αποκαλέσουν «σεξιστή», καταλήγεις να λογοκρίνεσαι και να μην εκφράζεις τη γνώμη σου. Οχι επειδή έχουμε μέσα μας σεξιστικά στοιχεία – που πολλοί έχουμε, καθώς πρόκειται για κατάλοιπα αιώνων -, αλλά επειδή το ποιος θα πετάξει ή θα αποδώσει τον χαρακτηρισμό είναι ζήτημα επιλογής. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που νιώθουν ότι έχουν μεγαλύτερο δικαίωμα να τον αποδώσουν στους άλλους. Και έτσι μπορεί να βαφτιστεί αυθαίρετα «σεξισμός» οτιδήποτε. Εγώ απλώς απέδωσα τον διάλογο ενός ζευγαριού, στον οποίο ο άνδρας θυμώνει επειδή η φίλη του νιώθει την ανάγκη να πάνε στην πλατεία. Νομίζω ότι είναι μία στιγμή ανάμεσα σε ένα ζευγάρι και ένας διάλογος ανάμεσα στους χιλιάδες εναλλακτικούς που γίνονται καθημερινά.
Εχεις μάθει από πού προήλθαν οι «πιέσεις» για τις οποίες έγινε λόγος ώστε να αποσυρθεί το σποτ;
Εγώ έμαθα όλη τη φασαρία και τον χαμό από τα social media, τα οποία έχουν πια πολύ μεγάλη δύναμη. Από ένα σημείο κι έπειτα πιστεύω ότι αυτό που ενδιέφερε συγκεκριμένα πρόσωπα ήταν να κάνουν αντιπολίτευση, παρά να καταγγείλουν τον σεξισμό. Αν ήταν τόσο ευαίσθητοι γι’ αυτό το σποτάκι, θα έπρεπε να ήταν και για πολλές άλλες όψεις της καθημερινότητάς μας. Νομίζω ότι αρκετοί πιάστηκαν από το γεγονός ότι επρόκειτο για κυβερνητική πρωτοβουλία. Φοβάμαι κάθε φορά που η αντιπαλότητα φτάνει στο επίπεδο του φανατισμού ή όταν ο πολιτικός θυμός γίνεται τύφλωση. Γιατί ξέρω ότι τότε δεν πρόκειται να πείσω κανέναν. Από την άλλη, το γεγονός ότι προσφέρθηκα αφιλοκερδώς δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να επικρίνω και εγώ μαζί με άλλους καλλιτέχνες την κυβερνητική πολιτική – στο ζήτημα της επιβίωσης των καλλιτεχνών, λόγου χάρη. Δεν είμαι ούτε με την κυβέρνηση ούτε εναντίον της κυβέρνησης. Νομίζω ότι μπορώ να διακρίνω τα πράγματα. Στο τέλος τέλος, εδώ είμαστε για να συζητήσουμε τα λάθη μας…
Τι νομίζεις ότι ήταν λάθος στο σποτάκι; Από σεναριακή άποψη, για παράδειγμα.
Ενδεχομένως να ήμουν εγώ λάθος επιλογή λόγω της ηλικίας. Ισως έπρεπε να το κάνει ένας νεότερος ηθοποιός, που θα μπορούσε να μιλήσει πιο άνετα στην ηλικιακή ομάδα στην οποία απευθύνεται. Μπορεί εγώ να το έπαιξα με τρόπο που πέρασε λάθος μήνυμα. Αλλά το σενάριο δεν είμαι κατάλληλος να το κρίνω. Είναι από μόνο του μια τέχνη που κατέχουν ειδικοί επαγγελματίες. Αυτή είναι η δουλειά τους: να εκπέμπουν απλά μηνύματα με στόχευση.
Από ένα σημείο κι έπειτα αισθάνεσαι ότι κουβαλάς δυσανάλογα το βάρος της δημόσιας συζήτησης;
Μπορεί να έχεις δίκιο. Υπάρχουν άνθρωποι που εμπνέουν θυμό και αντιπάθεια. Ισως να έχω γίνει ένας από αυτούς, τι να πω; Δικαιοσύνη απόλυτη δεν υπάρχει στη ζωή. Ετσι τα έφερε η κατάσταση. Παίρνω την ευθύνη που μου αναλογεί.
Περίμενες στήριξη από συναδέλφους;
Είναι καλό όταν έρχεται, αλλά δεν περιμένω τίποτε. Οταν την περιμένεις και δεν έρχεται, απογοητεύεσαι περισσότερο. Ηρθαν λίγα μηνύματα και καλά.
