Αναζήτηση
Στην καριέρα τους, έχει χρειαστεί πολλές φορές να βάλουν στοίχημα με τον εαυτό τους. Τώρα, συμμετέχουν στο μεγαλύτερο συλλογικό στοίχημα που έχουμε βάλει ως κοινωνία: Τη μάχη με τον κοροναϊό. Πώς ήταν ο αγώνας – αλλά και η νίκη – για εκείνους που έχουν ταυτίσει τη ζωή τους με τους αγωνιστικούς χώρους; Οι Σπύρος Γιαννιώτης, Άννα Κορακάκη και Κατερίνα Στεφανίδη μοιράζονται τη δική τους εμπειρία από την περίοδο της καραντίνας, αλλά και τους λόγους που τους επιτρέπουν να ελπίζουν για το μέλλον.
Άννα Κορακάκη: «Καταφέραμε πολλά, όμως η επιτυχία σπανίως είναι ευκαιριακή»
Η χρυσή Ολυμπιονίκης της σκοποβολής και πρώτη Ελληνίδα που κατόρθωσε να επιστρέψει με δύο μετάλλια από την ίδια διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, προετοιμαζόταν πυρετωδώς για τους Αγώνες του Τόκιο πριν το ξέσπασμα της πανδημίας. Ωστόσο, δεν δίστασε να πάρει θέση υπέρ της αναβολής τους, προκειμένου να διασφαλιστεί η δημόσια υγεία: «Ήξερα ότι αν αναβάλλονταν θα ήταν δύσκολο, καθώς δεν πρόκειται μόνο για τους Ολυμπιακούς, αλλά και για κάθε άλλη διοργάνωση. Χάνεται ολόκληρη η σεζόν. Και όντως ήταν δύσκολο, όμως σκεφτόμουν πάντα ότι ήταν για καλό σκοπό».
Μαζί με την ικανότητά της να προσαρμόζεται σε νέες συνθήκες, υπήρξε και ένας ακόμη πιο σημαντικός λόγος που τη βοήθησε να κρατήσει καλή ψυχολογία στο δύσκολο διάστημα που αφήνουμε σιγά – σιγά πίσω μας: «Σκεφτόμουν πάντα ότι αν για εμάς είναι δύσκολο, λόγω των έντονων ρυθμών, των προπονήσεων και των ταξιδιών που αποτελούν την καθημερινότητά μας, για άλλους, είτε πρόκειται για τους γιατρούς, είτε για ανθρώπους της διπλανής πόρτας που έχουν στην οικογένειά τους ένα άτομο που ανήκει στις ευπαθείς ομάδες, τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα. Έτσι το σκεφτόμουν – γιατί έτσι είναι και η πραγματικότητα – και δεν μελαγχόλησα ούτε στιγμή».
Για την επόμενη μέρα, η συνταγή τής είναι ήδη γνωστή από τον πρωταθλητισμό: «Χρειάζεται πειθαρχία και υπευθυνότητα. Όντως έχουμε καταφέρει πολλά, όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι δεν έχουμε νικήσει ακόμη. Δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Ο αθλητισμός μού έχει μάθει ότι τις περισσότερες φορές η επιτυχία δεν είναι ευκαιριακή».
Όμως και ο κοροναϊός της δίδαξε ένα σημαντικό μάθημα: «Ίσως έτσι είναι η ανθρώπινη φύση, όμως δεν πρέπει να περιμένουμε μια δύσκολη κατάσταση για να σταματήσουμε να λαμβάνουμε ως δεδομένα κάποια πράγματα. Προσωπικά, εκτίμησα ακόμη περισσότερο τις στιγμές με τη γιαγιά μου, τις αγκαλιές μας, όλα αυτά που μέχρι τώρα ήταν αυτονόητα». 
Σπύρος Γιαννιώτης: «Ό,τι και αν γίνει, στο τέλος θα βγούμε νικητές»
Ως αργυρός Ολυμπιονίκης των αγώνων ανοιχτής θάλασσας, ο Σπύρος Γιαννιώτης γνωρίζει καλά από μεγάλες κούρσες. Αυτή τη φορά, όμως, ο αγώνας ήταν πολύ διαφορετικός: «Αυτό που ζήσαμε και ζούμε ακόμη, είναι μια ομαδική προσπάθεια. Όλοι μας προστατεύαμε τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά και ανθρώπους που δεν γνωρίζαμε καθόλου, στην άλλη άκρη της Ελλάδας, στην άλλη άκρη της γης».
Και για εκείνον, η πειθαρχία, το μεγαλύτερο προαπαιτούμενο του πρωταθλητισμού, ήταν το πιο πολύτιμο όπλο μας απέναντι στην πανδημία: «Ήταν δύσκολο, γιατί ενώ όλοι μας είχαμε μια έντονη καθημερινότητα, ξαφνικά βρεθήκαμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, για να προστατευτούμε από έναν αόρατο εχθρό. Ίσως ήταν λίγο πιο εύκολο για τους αθλητές που πάντα ήταν πειθαρχημένοι, όμως νομίζω ότι όλοι πειθαρχήσαμε – και πειθαρχούμε. Ακόμη και μετά τη χαλάρωση των μέτρων, κρατάμε τις αποστάσεις μας, πλένουμε συχνά τα χέρια μας, φοράμε μάσκες».
Η στιγμή που τον συγκίνησε περισσότερο στο διάστημα της καραντίνας, ήταν το βράδυ της Ανάστασης: «Ένιωσα ταυτόχρονα υπερηφάνεια, αλλά και αγωνία για το πώς θα καταλήξει όλο αυτό. Έβλεπα πολύ κόσμο στα μπαλκόνια, φώναζαν «Χρόνια πολλά, καλή Ανάσταση», χωρίς να γνωρίζουν σε ποιον το φωνάζουν. Ήταν δυνατές στιγμές. Νομίζω ότι εκεί δείξαμε τον εαυτό μας, όλοι μας. Ότι ήμασταν εκεί, στα σπίτια μας και προστατεύαμε ο ένας τον άλλο».
Αν και πιστεύει πως οι δύσκολες στιγμές δεν έχουν τελειώσει ακόμη, η στάση των Ελλήνων απέναντι στην πανδημία, αλλά και στις αντιξοότητες του πρόσφατου παρελθόντος, του επιτρέπει να αισιοδοξεί: «Τα καταφέραμε και, αν χρειαστεί, θα τα καταφέρουμε και πάλι. Πιστεύω ότι το ομαδικό πνεύμα είναι κάτι που θα μας μείνει, αφού για να νικήσουμε πρέπει να έχουμε όλοι την ίδια γραμμή, τον ίδιο τρόπο σκέψης. Βγαίνουμε πιο σοφοί από αυτό, και στο υγειονομικό κομμάτι. Για αυτό και πιστεύω ότι ό,τι και αν έρθει θα το αντιμετωπίσουμε και θα βγούμε νικητές». 
Κατερίνα Στεφανίδη: «Θα πρέπει να κάνουμε το σωστό χωρίς να φοβόμαστε την τιμωρία»
Για τη χρυσή Ολυμπιονίκη και παγκόσμια πρωταθλήτρια του άλματος επί κοντώ, η καραντίνα δεν βιώθηκε ως «θυσία», ακόμη και αν την κράτησε προσωρινά εκτός σταδίων. «Το να περάσεις χρόνο με την οικογένειά σου δεν είναι δύσκολο και δεν θα θεωρούσα ποτέ ότι είναι. Σίγουρα χάσαμε πολλές προπονήσεις – ιδιαιτέρως τεχνικές – όμως τα στάδια έχουν ανοίξει πλέον, και έχουμε αρκετό χρόνο να προετοιμαστούμε».
Μεγαλύτερος κίνδυνος για το διάστημα που ακολουθεί, είναι κατά τη γνώμη της ο ίδιος ο ενθουσιασμός μας για την πρώτη επιτυχία απέναντι στην πανδημία: «Δεν υπάρχει τίποτα θετικό σε αυτή την αυτοπεποίθηση, και αυτό φάνηκε ακόμη και από το Σαββατοκύριακο πριν την άρση του lockdown, όταν γινόταν χαμός στους δρόμους. Θεωρώ ότι πρέπει να παραμείνουμε εξίσου προσεκτικοί, ο ιός δεν έφυγε ξαφνικά από τη χώρα μας. Και φοβάμαι λίγο ότι το πόσο καλά τα πήγε η Ελλάδα στην αρχή, ίσως μας κάνει να σταματήσουμε να τηρούμε τα μέτρα».
Λύση σε αυτό, είναι και για εκείνη η πειθαρχία, η οποία ξεκινά πρώτα από όλα από εμάς τους ίδιους: «Το να είμαστε πειθαρχημένοι δεν σημαίνει να μένουμε σπίτι επειδή φοβόμαστε το πρόστιμο. Πειθαρχημένοι θα πει να κάνουμε αυτό που μας λένε οι ειδικοί χωρίς την απειλή της τιμωρίας. Και θεωρώ ότι θα χρειαστούμε πολύ περισσότερη όσο φτιάχνει ο καιρός, και ο κόσμος θέλει να βγει έξω, να δει την οικογένειά του, τους φίλους του. Εκεί ο αθλητισμός μπορεί να μας μάθει πώς να είμαστε πραγματικά πειθαρχημένοι».
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανώνυμους ήρωες
Με κοινούς παρονομαστές την υπευθυνότητα, την πειθαρχία και τον θαυμασμό για το έργο όσων πάλεψαν στην πρώτη γραμμή της μάχης με την πανδημία, οι τρεις Ολυμπιονίκες είδαν στο τηλεοπτικό σποτ της Stoiximan μια ευκαιρία για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη αλλά και την αισιοδοξία τους για το μέλλον. Με τα λόγια του Σπύρου Γιαννιώτη: «Ήταν μια στιγμή που ήθελες να ευχαριστήσεις κάποιον, αλλά δεν ήξερες το όνομά του, τι δουλειά κάνει. Στην περίοδο του lockdown όσοι εργάζονταν έκαναν το καθήκον τους σε πολύ δύσκολες συνθήκες, με κίνδυνο να κολλήσουν τον ιό. Όχι μόνο οι γιατροί, αλλά και εκατοντάδες άλλα επαγγέλματα δούλευαν για όλους μας. Όλοι τους, και κυρίως εκείνοι που εργάζονταν στον τομέα της υγείας, είναι πραγματικοί ήρωες. Ήταν ένα χειροκρότημα σε όλους αυτούς, αλλά και σε όλους εμάς που μένοντας σπίτι προστατεύαμε εκείνους και ο ένας τον άλλο. Ο καθένας μας έκανε κάτι πολύ μικρό, όμως στο σύνολο ήταν τεράστιο».
