Αν ήταν κάτι που μας έκανε να γελάσουμε με την καρδιά μας τις τελευταίες ημέρες, αυτό δεν ήταν άλλο από την ανακοίνωση του κόμματος του Ηλία Κασιδιάρη.
Το «Ελληνες γτπ» έγινε viral, μιας και αυτό το «γτπ» προκάλεσε πλήθος σχολίων, πολύ γέλιο και μια σειρά από αναφορές οι οποίες αν μη τι άλλο είχαν χιούμορ.
Ωραία, λοιπόν, η πλάκα, ωραία και η… διαφήμιση που έγινε στον Λιάκο το πρωτοπαλίκαρο του Μιχαλολιάκου που είδε ακροδεξιό φως και ξαναμπήκε.
Μια χαρά τον προβάλαμε κι αυτόν και το κόμμα του. Τζάμπα διαφήμιση, έστω κι αν είναι «γτπ» και αυτός και το νέο ακραίο, εθνικιστικό κόμμα που δημιουργεί.
Μήπως, όμως, πρέπει να σταματήσει η πλάκα και να δούμε σοβαρά τι οδηγεί μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων να στηρίζει τέτοια κόμματα;
Να ορκίζεται πίστη σε κάθε λογής νεοναζί, εθνικιστές, ομοφοβικούς, ρατσιστές χειρότερους κι από τον Τραμπ.
Πώς μπορεί να υπάρχει μια μάζα Ελλήνων που δεν θα είχε πρόβλημα να ξαναγυρίσει στις αγκαλιές νεοναζιστικών μορφωμάτων;
Αλλά και μια ακόμη μεγαλύτερη ομάδα που παρασύρεται από ακραίους λαϊκιστές οι οποίοι λένε ό,τι τους κατέβει ξέροντας καλά ότι θα βρουν πρόσφορο έδαφος;
Πώς μπορούν νέα παιδιά να καθοδηγούνται και να μπολιάζονται με τέτοιες ιδεολογίες;
Η Χρυσή Αυγή είχε φτάσει να την ψηφίζουν πάνω 500 χιλιάδες Ελληνες ενώ χιλιάδες άλλοι ήταν πολύ κοντά στο φασιστικό αυτό κόμμα.
Την ίδια στιγμή πολλοί άλλοι στήριζαν ψεκασμένους και ακραίους που απλά φορούσαν… γραβάτα και δεν ούρλιαζαν στη Βουλή.
Ηταν, όμως, το ίδιο επικίνδυνοι, το ίδιο κακοί για την Ελλάδα, την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα.
Βρεθήκαμε να μετράμε πόσες χιλιάδες ψηφοφόρους έχει το… υπόγειο της δεξιάς πολυκατοικίας, πόσα ακόμη φασιστικά μορφώματα που κοροϊδεύουν τον κόσμο, έχουν δύναμη μέσα στην κοινωνία.
Κάναμε ήρωα μέχρι και τον… τρισεκατομμυριούχο Σώρρα (όχι τον Σόρος) ενώ βάλαμε στη Βουλή πωλητές των… αυθεντικών χειρογράφων του Ιησού που τυλίγουν μ’ αυτά τις αλοιφές για τη φαλάκρα και τον κοροναϊό.
Ακόμη χειρότερα. Εγιναν… θεσμικοί παίκτες άνθρωποι που ούτε περίπτερο δεν θα μπορούσαν να διοικήσουν. Ή που στην καλύτερη περίπτωση θα έπρεπε να έχουν πάρει ήδη εισιτήριο για το φρενοκομείο.
Δείτε τα νέα κατορθώματα της Ραχήλ Μακρή. Της επί χρόνια βουλευτού των ΑΝΕΛ που μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά πίστευαν και την ενέταξαν στα ψηφοδέλτια ενός αριστερού, προοδευτικού κόμματος.
Πλήθος περιστατικών, από τις δολοφονικές επιθέσεις των Χρυσαυγιτών μέχρι τους λεκτικούς τραμπουκισμούς του διαδικτύου από «Ελληναράδες» της οκάς.
Από υπερπατριώτες τζάμπα μάγκες που κάνουν καριέρα πουλώντας Ελλάδα ή που νομίζουν ότι υπηρετούν το σωστό όταν υβρίζουν και προπηλακίζουν όσους έχουν αντίθετη άποψη.
Ο φασισμός είναι εδώ
Όλα αυτά δείχνουν ότι ο φασισμός, η υποκρισία, ο υφέρπων ρατσισμός, η ομοφοβία, οι ψεκασμένες θεωρίες συνωμοσίας, οι υπερπατριωτισμοί που βάζουν σε κίνδυνο την Ελλάδα, είναι εδώ.
Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι της διπλανής πόρτας που θέλουν τύπους σαν τον Λιάκο τον «γτπ» να φτιάχνει κόμματα και να τους καλεί σε συστράτευση.
Υπάρχουν πολλοί που θέλουν να βουλιάξουμε καμιά χιλιάδα γυναικόπαιδα στο Αιγαίο γιατί είναι «λάθρο» και πρέπει να παραδειγματιστούν οι άλλοι.
Υπάρχουν γνωστοί μας και άγνωστοι που ονειρεύονται επιστροφή στην «Κόκκινη Μηλιά» και… ανάσταση του Μαρμαρωμένου Βασιλιά.
Υπάρχουν πολλοί που ακούνε κροτίδα στην Ανάσταση και τρέμουν αλλά δηλώνουν έτοιμοι να πάρουν τα όπλα και να σκοτώσουν όποιον επιβουλεύεται την πατρίδα.
Κι έχουμε πολλούς, μα πάρα πολλούς, αμόρφωτους, ανιστόρητους, άσχετους ή φανατικούς που θα ήθελαν π.χ. μια νέα… Χούντα γιατί οι «Συνταγματάρχες τα έκαναν όλα καλά και απέτρεψαν τον κομμουνιστικό κίνδυνο».
Συμπερασματικά, υπάρχει ακόμη μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει φασισμός, όποιου χρώματος κι αν είναι.
Άλλο η υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας από εξωτερικούς ή εσωτερικούς εχθρούς, κι άλλο η σπορά του μίσους.
Αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι όσοι ετοιμάζονται να στηρίξουν ξανά φασίστες ή εγκληματικές οργανώσεις ή ακόμη και ακίνδυνους φανατικούς.
Η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία δεν έχει θέση σε τέτοια άτομα. Και τον φασισμό μην ξεχνάμε, τον τσακίζουμε και τον νικάμε παντού.
Στους δρόμους, στις γειτονιές, στο ίδιο μας το σπίτι.