«Η αλήθεια για τους έλληνες πολιτικούς» του Γεωργίου Ι. Ράλλη γράφτηκε μεσούσης της χούντας (1971) ως απάντηση στο κυρίαρχο αφήγημα του δικτατορικού καθεστώτος, πάνω στο οποίο στήριξε την κατάλυση της δημοκρατίας στη χώρα και τον στραγγαλισμό των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών. «Το Κοινοβούλιον δεν ήτο η αντιπροσωπεία του εκλογικού σώματος, αλλά η αντιπροσωπεία της φαυλότητος, της συναλλαγής και των ιδιωτικών συμφερόντων», κραύγαζε η χούντα για να «δικαιολογήσει» την καταπάτηση της συνταγματικής νομιμότητας και την κατάργηση του κοινοβουλευτισμού. Το βιβλίο του Ράλλη φιλοδοξούσε να αποτελέσει – στο μέτρο του δυνατού που υπαγόρευαν οι τότε συνθήκες – τον αντίλογο στο ιδεολόγημα των πραξικοπηματιών. Η επανέκδοσή του από το Ιδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία έγινε μετά από παρότρυνση του Προέδρου της Βουλής Κώστα Τασούλα και με την άδεια της οικογένειας Ράλλη.

«Είναι το πιο λεβέντικο βιβλίο του Ράλλη, ναι λεβέντικο, γιατί εγράφη μεσούσης της Επταετίας και τεκμηριωμένα απέκρουε το κυρίαρχο τότε αφήγημα του καθεστώτος για τη “φαυλοκρατία” που προηγήθηκε της δικτατορίας και που έπρεπε να καταλυθεί», επισημαίνει στην εισαγωγή του ο Τασούλας. Η επανέκδοση έγινε μέσα στην καραντίνα με αφορμή την επέτειο των 53 χρόνων από την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967, με αποτέλεσμα να μην πάρει δημοσιότητα (η παρουσίασή του έχει προγραμματιστεί για το φθινόπωρο), ενώ είναι από τα λιγότερο γνωστά βιβλία του έλληνα πολιτικού.

Και όπως επισημαίνει ο Τασούλας, «ο Γεώργιος Ι. Ράλλης, έχοντας συμμετάσχει και συμβάλει στο συναρπαστικό έργο της μεταμόρφωσης της Ελλάδας ως επιφανές μέλος των κυβερνήσεων του Αλέξανδρου Παπάγου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή, δεν άφησε αναπάντητη τη χουντική προπαγάνδα». Σημειώνεται ότι στη χούντα ο Ράλλης συνελήφθη τρεις φορές, φυλακίστηκε και εκτοπίστηκε στην Κάσο, ενώ στην πολιτική του διαδρομή διακρίθηκε για την ευθυκρισία του και το δημοκρατικό του ήθος και υπήρξε πολέμιος της πολιτικής φαυλότητας και του καιροσκοπισμού.

«Εγινε συνήθεια τα τελευταία χρόνια να κατηγορούνται όλοι οι Ελληνες πολιτικοί ως φαύλοι και ανίκανοι. Τελευταία μάλιστα, επ’ ευκαιρία της 25ης Μαρτίου, σε διαγγέλματα επισήμων ειπώθηκε ότι οι αγωνισταί του 1821 ωραματίζονταν πολύ περισσότερα απ’ όσα κατωρθώθηκαν και πραγματοποιήθηκαν μέσα στα 150 χρόνια που πέρασαν και ακόμη ότι “περιοδικαί μεγάλης διαρκείας ανεπάρκειαι της πολιτικής ηγεσίας, εμπόδισαν να ολοκληρωθούν οι πόθοι των μαχητών του αγώνος της ελευθερίας”», έγραφε ο Ράλλης στον πρόλογο του βιβλίου, σκοπός του οποίου ήταν να κάνει μια σύντομη επισκόπηση του έργου που επιτελέστηκε τις προηγούμενες δεκαετίες, με το οποίο, κατά τον ίδιο, εκπληρώθηκε η εντολή των αγωνιστών του ’21.

Πρόκειται ουσιαστικά για μια επισκόπηση της πολιτικής ιστορίας του τόπου κατά τη φάση της συγκρότησης του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους μέχρι το 1967, οπότε καταλύθηκε το δημοκρατικό πολίτευμα από τη φασιστική χούντα. Ο Ράλλης παραθέτει όχι μόνο ιστορικά αλλά και οικονομικά στοιχεία για την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας, προκειμένου να καταδείξει τα βήματα που έγιναν παρά τις αντιφάσεις, τις ελλείψεις και τις αδυναμίες που υπήρξαν και που, όπως ο ίδιος αναφέρει στο τέλος της σύντομης μελέτης του, δεν έκρινε απαραίτητη την παράθεσή τους προκειμένου να μη συσκοτισθεί η ιστορική αλήθεια για τα επιτεύγματα των πολιτικών ανδρών της νεότερης ιστορίας μας. «Και η ιστορική αλήθεια είναι ότι η ελληνική πολιτική, στο σύνολό της, ήταν αντάξια του ειρηνικού, γενναίου και ευφυούς ελληνικού λαού, αντάξια της μακράς και ένδοξης πολιτικής παραδόσεων του Εθνους», κατέληγε χαρακτηριστικά.

«Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι»

«Πρέπει λοιπόν να είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι που ήδη από τις πρώτες ώρες της Ελευθερίας, είχαμε πολιτικό ηγέτη του αναστήματος του Καποδίστρια και που διαδέχθηκαν τον πρώτο Κυβερνήτη στα επόμενα 140 χρόνια τόσοι πολλοί άξιοι πολιτικοί. Οι άνδρες αυτοί και άλλοι που είναι λιγώτερο γνωστοί, γιατί ακούστηκαν λιγώτερο, εδημιούργησαν τα πολιτεύματα και διαμόρφωσαν το δημόσιο βίο της χώρας, που εξασφάλισε ελευθερία και αξιοπρέπεια και έδωσε στους πολίτες το δικαίωμα αβίαστα να εκφράζουν τις γνώμες τους και τις προτιμήσεις τους και να αποφασίζουν οι ίδιοι πώς ήθελαν να κυβερνηθούν».

«Κυριάρχησε η ευθύνη»

«Είναι αλήθεια ότι εβασίλευσε, όπως ισχυρίσθηκαν μερικοί που ηθελημένα ή άθελα αγνοούν την ιστορία μας, η φαυλότης, η συναλλαγή και το ταπεινό συμφέρον; Η προσεκτική εξέταση αποδεικνύει το ότι στην πατρίδα μας, κυριάρχησε, αντίθετα προς όσα λέγουν ωρισμένοι, η τιμιότης, η ευθύνη και ο ηθικός τόνος. Υπήρξαν βέβαια και εξαιρέσεις, αλλά και αυτές επιβεβαιώνουν τον κανόνα».

«Η παμψηφία των πολιτικών ετάφη με έρανο»

«Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις ήξεραν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους να περιφρουρήσουν τα συμφέροντα του κράτους και του λαού και είναι σχεδόν άγνωστα τα σκάνδαλα στον δημόσιο βίο της Ελλάδος. Η παμψηφία σχεδόν των πολιτικών ετάφη (πριν βελτιωθούν οι απολαυές και οι συντάξεις) με έρανο των συναδέλφων τους και οι δηλώσεις του “πόθεν έσχες” αποδεικνύουν πόσοι από τους πολιτικούς άνδρες πούλησαν και προικώα ακόμα ακίνητα για να καλύψουν τις απαιτήσεις της πολιτικής (…)».

Τελευταία Νέα