Καμία ταινία δεν γυρίζεται σήμερα στο Χόλιγουντ χωρίς τη χρήση μιας έτοιμης βιβλιοθήκης με ηχητικά εφέ. Αν για τον κάθε ήχο που ακούγεται σε μία ταινία χρειαζόταν να γίνει καινούργια ηχογράφηση, η κατάσταση θα ξέφευγε τόσο χρονικά όσο και οικονομικά. Πολλά ηχητικά εφέ ανακυκλώνονται από ταινία σε ταινία χωρίς να το αντιλαμβάνεται ο θεατής. Ένα όμως από αυτά, η περίφημη κραυγή Wilhelm, όχι μόνο αναγνωρίζεται από τους πιο «ψαγμένους» σινεφίλ, αλλά έχει και δική της σελίδα στη Wikipedia!

Ακούστηκε για πρώτη φορά στην ταινία του 1951 «Distant Drums» από τον ηθοποιό Σεμπ Γούλεϊ, στη σκηνή που υποτίθεται ότι τον αρπάζει ένας αλιγάτορας καθώς διασχίζει έναν βάλτο. Αλλά το όνομά της το απέκτησε στη δεύτερη χρήση της, το 1953, όταν ένας χαρακτήρας με το όνομα Wilhelm χτυπήθηκε από βέλος στην ταινία «The Charge at Feather River» (κεντρική φωτογραφία). Μπήκε στο αρχείο των ηχητικών εφέ ως Wilhelm scream και κάπως έτσι ξεκίνησε η διαδρομή της στο σινεμά και την τηλεόραση, που περιλαμβάνει πάνω από 400 σταθμούς – 444 για την ακρίβεια σύμφωνα με το Internet Movie Database.

Από τη στιγμή που την έβαλαν στις ταινίες Star Wars και Ιντιάνα Τζόουνς ο Τζορτζ Λούκας και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, η δημοτικότητά της εκτινάχθηκε και ένα σωρό κινηματογραφιστές τη χρησιμοποιούν σαν «κλείσιμο ματιού» και φόρο τιμής στους Λούκας και Σπίλμπεργκ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Πίτερ Τζάκσον του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών»…

Τελευταία Νέα