O Στέφανος Κορκολής την Κυριακή 12 Ιουλίου θα ανέβει στο Δημοτικό Θέατρο Ηλιούπολης για να παρουσιάσει μαζί με την Σοφία Μανουσάκη τις «Μουσικές του Ιστορίες». Μια παράσταση που έγινε talk of the town την σεζόν που ολοκληρώθηκε άδοξα λόγω κοροναϊού.
To πρόγραμμα που ξεκίνησε από την Σφίγγα και μεταφέρθηκε στις Γραμμές εντυπωσίασε κριτικούς αλλά κυρίως το κοινό που γέμιζε κάθε φορά το χώρο όχι μόνο με την παρουσία του αλλά και με την θετική του ενέργεια και τον ενθουσιασμό του.
Ο Στέφανος Κορκολής έφτιαξε μια μουσική παράσταση που έχει απ’ όλα. Δικές του επιτυχίες, τραγούδια που έχει χαρίσει σε άλλους τραγουδιστές και φυσικά διαμάντια της ελληνικής και ξένης σκηνής που εκείνος λατρεύει.
Το πλευρό του η Σοφία Μανουσάκη, το ανερχόμενο αστέρι του ελληνικού πενταγράμμου, η φωνή που εντυπωσίασε τον Μίκη Θεοδωράκη και μια από τις λίγες παρουσίες που μπορούν σήμερα να σταθούν με σεμνότητα, ήθος αλλά τεράστιο ταλέντο απέναντι σε μεγαλειώδη έργα.
Ο Στέφανος Κορκολής λίγο πριν ανέβει στην Ηλιούπολη και από εκεί ξεκινήσει ένα νέο καλοκαιρινό ταξίδι μας μίλησε για αυτή την πρώτη –μετά κοροναϊού – συναυλία αλλά και τα επόμενα σχέδιά του.
Η πανδημία του κοροναϊού σε βρήκε σε μια πολύ δημιουργική περίοδο. Πώς αντιμετώπισες αυτή την νέα κατάσταση;
Όντως ήταν μια πολύ δημιουργική περίοδος. Οι παραστάσεις που είχαν ξεκινήσει στη Σφίγγα και συνεχίστηκαν στις Γραμμές είχαν πάρει μεγάλη φόρα και υπήρχαν πολλές ακόμα προγραμματισμένες για το χειμώνα και την άνοιξη. Το απότομο «φρενάρισμα» λόγω του νόμου της αδράνειας μας πέταξε έξω από τα νερά μας.
Σαφώς όλο αυτό που συνέβη ήταν και είναι πρωτόγνωρο και μόνο αν κάποιος συνειδητοποιήσει ότι ο μισός και πλέον πλανήτης κλείστηκε εθελούσια στα σπίτια του –κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ- σου προκαλεί τρόμο. Ένας πραγματικά αόρατος εχθρός που δεν ξέρουμε πώς μας προέκυψε και πόσο θα κρατήσει.
Όλη αυτή η αβεβαιότητα σίγουρα δεν είναι ότι πιο ωραίο έχω συναντήσει. Όσον αφορά τον κλάδο του πολιτισμού, όπως φυσικά και πολλούς άλλους κλάδους, μέχρι στιγμής η κατάσταση είναι παραπάνω από ρευστή διότι δεν ξέρουμε τι μας περιμένει το φθινόπωρο και τον χειμώνα που έρχεται.
Άρα μετά από όλα αυτά που σου ανέφερα, τα οποία ήταν αυτά που σκεφτόμουν κατά τη διάρκεια της καραντίνας, μπορώ να σου πως δεν ήταν καθόλου ευχάριστη περίοδος. Αν και προσωπικά δεν με ενόχλησε ο εγκλεισμός -διότι δεν είμαι άνθρωπος που γενικώς βγαίνω πολύ- αυτό που με ενόχλησε και με φόβισε είναι η γενική αβεβαιότητα.
Το μόνο καλό, αν μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο, ήταν πως μου δόθηκε η ευκαιρία να γράψω τη μουσική για την τραγωδία του Ευρυπίδη Βάκχες σε σκηνοθεσία του βραβευμένου με το βραβείο Κάρολος Κουν, Χρήστου Σουγάρη. Αλλά για αυτή την παράσταση καλό θα ήταν να μιλήσουμε αναλυτικά διότι έχω πολλά και ενδιαφέροντα να σου πω.
Περιμένεις με ιδιαίτερα ανυπομονησία την συναυλία στην Ηλιούπολη;
Υπάρχει και χαρά και ανυπομονησία, όπως επίσης και τρακ διότι υπάρχει πάλι το συναίσθημα ότι ξεκινάω από την αρχή. Και το λέω αυτό διότι θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια διαφορετική κατάσταση, όλα θα είναι αλλιώς. Αλλά αυτό το «αλλιώς» θα προσπαθήσω μαζί με τους συνεργάτες μου να το κάνουμε όμορφο. Η μουσική είναι η ανταλλαγή συναισθημάτων και η επαφή με τους φίλους που θα έρθουν στη συναυλία. Όταν αναφερόμαστε στην επαφή μιλάμε για πνευματική επαφή, γιατί θα υπάρχουν οι απαραίτητες αποστάσεις. Ευτυχώς οι νότες ταξιδεύουν και δεν υπάρχουν περιορισμοί στην ψυχική επαφή.
Τι θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα;
Θα είναι οι μουσικές ιστορίες με κάποιον επετειακό χαρακτήρα κλείνοντας τα 30 μου χρόνια στα ελληνικά μουσικά δρώμενα. Θα συμπεριλαμβάνω πέρα από τα τραγούδια μου, τα οποία έχω ερμηνεύσει ο ίδιος τη δεκαετία του ’90 όπως «στους Πέντε ανέμους», «Σκόνη και θρύψαλα», «Με το σημάδι του σκορπιού», «Λατέρνα», τραγούδια που έχω δώσει σε τεράστιους ερμηνευτές όπως: «Δεν είσαι εδώ», «Ο άγγελος μου», «Κάθε φορά που με κοιτάζεις», «Σε έχω ερωτευτεί», «Εκατό φορές κομμάτια», «Θες», «Σβήσε το φεγγάρι» «Κάποιες φορές», αλλά και πιανιστικές, ορχηστρικές μου συνθέσεις, όπως το «Sensitivities» και βέβαια τραγούδια μεγάλων συνθετών που έμειναν στην ιστορία: Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκου, Λοΐζου και Πλέσσα.
Το πρόγραμμα θα είναι μεν βασισμένο στο χειμερινό αλλά θα έχει και κάποιες εκπλήξεις ενόψει του δίσκου που ετοιμάζω, στον οποίο θα ερμηνεύω τραγούδια που έχω γράψει για σπουδαίους ερμηνευτές τα οποία είναι δοσμένα με ένα τρόπο πολύ κοντινό στην πρωτογενή μορφή της έμπνευσης του κάθε τραγουδιού, δηλαδή το πιάνο μου και εγώ ,στις περισσότερες περιπτώσεις . Άλλωστε σκοπός αυτού του δίσκου δεν είναι άλλος παρά μια διαφορετική προσέγγιση που χαρακτηρίζεται από το λιτό αλλά και από τον αυθορμητισμό της πρώτης στιγμής της δημιουργίας που καταλήγει στην αναδημιουργία .
