Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί στις εμφανίσεις του στη Βουλή να καλύψει την έλλειψη της στρατηγικής του με την ένταση του λόγου του. Ομως αυτό που κάποτε του έβγαινε πηγαία τώρα μοιάζει προσποιητό και παρατραβηγμένο. Είναι άλλο να ηγείσαι ενός κύματος λαϊκής αγανάκτησης και άλλο να πασχίζεις να υποδαυλίσεις μια αγανάκτηση που δεν υπάρχει, σε μια κοινωνία που γύρισε σελίδα.
Ενδεχομένως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει αυταπάτες, να επενδύει στην αξιοσημείωτη προσωπική και πολιτική του αντοχή, στη συσπείρωση των πιο προσηλωμένων οπαδών του και στη λογική «ρόδα είναι και γυρίζει». Για να γυρίσει η ρόδα χρειάζεται να κάνει και εκείνος κάτι. Να καθαρίσει την αυλή του προτού τον πνίξουν οι ακαθαρσίες της κυβερνητικής του θητείας.
Προς το παρόν, ο κ. Τσίπρας επιλέγει να βρωμίζει την αυλή των γειτόνων του εγκαταλείποντας το δόγμα του ηθικού πλεονεκτήματος «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» για το ισοπεδωτικό «είμαστε ίδιοι και απαράλλαχτοι», οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Ωστόσο, στις συνεχόμενες δημοσκοπήσεις η κοινή γνώμη διαφωνεί μαζί του και γύρω του οι γάτες πληθαίνουν. Μπορεί να μην είναι Ιμαλαΐων, αλλά έχουν ισχυρό ένστικτο επιβίωσης και διαθέτουν καταγραφές ήχου και εικόνας, οι οποίες καθιστούν τους χειρισμούς του δύσκαμπτους. Ο Σάμπυ Μιωνής απειλεί με νέες αποκαλύψεις.
Ο Χρήστος Καλογρίτσας μόλις ξεκίνησε και εμφανίζεται ανένδοτος σε οποιαδήποτε σκέψη υποχώρησης, γιατί αυτόν δεν τον πρόδωσαν πολιτικοί σύμμαχοι, αλλά προσωπικοί του φίλοι και κουμπάροι. Ολοι μαζί ανακατεύτηκαν με τα πίτουρα το 2016, στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Για πόσο ακόμα θα μπορεί ο κ. Τσίπρας να καλύπτει τον Νίκο Παππά, όταν οι σκιές πλησιάζουν επικίνδυνα και τον ίδιο;
Διαβάστε περισσότερα στο «Βήμα της Κυριακής»
