Έκθεση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW) κάνει λόγο για φρικτή μεταχείριση των ανήλικων Ιαπώνων που ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό. Μεταξύ άλλων, η έκθεση αναφέρει ότι τα παιδιά δέχονται χτυπήματα με ρόπαλα και μπαστούνια, χαστούκια στο πρόσωπο, ενώ τους κρατούν το κεφάλι κάτω από το νερό ώστε να τα κάνουν να νιώσουν ότι πνίγονται, ως μέρος των προπονήσεών τους.

Η έκθεση που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα, περιλαμβάνει 56 συνεντεύξεις με νυν και πρώην αθλητές σε τουλάχιστον 16 αθλήματα, αλλά και μια διαδικτυακή έρευνα στην οποία συμμετείχαν 757 νυν και πρώην ανήλικοι αθλητές.

Η μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε μεταξύ του Μαρτίου και του Ιουνίου της φετινής χρονιάς, αναφέρει ότι περισσότεροι από τους μισούς συμμετέχοντες είχαν εμπειρίες σωματικής κακοποίησης στο διάστημα που συμμετείχαν σε αθλήματα. Μεταξύ τους και 175 αθλητές κάτω των 24 ετών που δήλωσαν πρόσφατες ή και συνεχιζόμενες εμπειρίες κακοποίησης.

«Η συμμετοχή στα αθλήματα θα έπρεπε να προσφέρει στα παιδιά τη χαρά του παιχνιδιού και την ευκαιρία για σωματική και πνευματική ανάπτυξη», αναφέρει η έκθεση.

«Όμως, στην Ιαπωνία η βία και η κακοποίηση είναι πολύ συχνά μέρος της εμπειρίας των ανήλικων αθλητών. Ως αποτέλεσμα, τα αθλήματα έχουν καταστεί πηγή πόνου, φόβου και σύγχυσης για υπερβολικά πολλά παιδιά της χώρας».

«Με χτύπησαν αμέτρητες φορές»

Ο τίτλος της έκθεσης, «Με χτύπησαν τόσες φορές που δεν μπορώ να τις μετρήσω», προέρχεται από τη μαρτυρία ενός 23χρονου παίκτη baseball, ο οποίος μίλησε με ψευδώνυμο και δήλωσε ότι δέχτηκε χτυπήματα από έναν προπονητή μέχρι που ξεκίνησε να αιμορραγεί μπροστά στην ομάδα του, όταν πήγαινε ακόμη στο γυμνάσιο.

Σε άλλη μαρτυρία, ένας πρώην επαγγελματίας μπασκετμπολίστας, ο οποίος επίσης μίλησε με ψευδώνυμο, σημείωσε ότι οι συμπαίκτες του δέχονταν χτυπήματα καθημερινά όταν έπαιζε στην ομάδα του λυκείου από τα μέσα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2000 και ότι «ο προπονητής μου τραβούσε τα μαλλιά και με κλωτσούσε… Δεχόμουν τόσα πολλά χτυπήματα [στο πρόσωπό μου] που είχα μελανιές και αιμορραγούσα».

Η έκθεση δημοσιεύθηκε την εβδομάδα που το Τόκιο επρόκειτο να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η πανδημία ανέβαλε τη διοργάνωση για την επόμενη χρονιά.

«Τα αθλήματα μπορούν να προσφέρουν οφέλη όπως καλή υγεία, υποτροφίες και καριέρα. Όμως πολύ συχνά τα θύματα κακοποίησης υποφέρουν και αισθάνονται απελπισία», δήλωσε σχετικά με την έκθεση ο Τακούγια Γιαμαζάκι, δικηγόρος που ασχολείται με τον αθλητισμό στην Ειδική Επιτροπή της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Αθλητών.

«Ένας από τους λόγους που είναι τόσο δύσκολο να αντιμετωπίστούν οι περιπτώσεις κακοποίησης είναι ότι οι αθλητές αποθαρρύνονται από το να εκφράζουν την άποψή τους».

«Η δυσκολία έγκειται στο ότι οι περισσότερες εθνικές ομοσπονδίες βρίσκονται υπό την ηγεσία πρώην αθλητών ή ανθρώπων από την αθλητική βιομηχανία. Και εκείνοι διστάζουν πολύ να πουν το οτιδήποτε εναντίον των διακεκριμένων προπονητών».

Ανάγκη για μεταρρύθμιση

Το HRW έχει αιτηθεί αλλαγές στον τρόπο που πραγματοποιούνται οι προπονήσεις στην Ιαπωνία, οι οποίες θα συμπεριλαμβάνουν την απαγόρευση κάθε μορφής κακοποίησης από τους προπονητές προς τους νεαρούς αθλητές.

Ο οργανισμός αναφέρει στην έκθεση ότι οι μεταρρυθμίσεις εναντίον της βίας στον αθλητισμό που πραγματοποιήθηκαν το 2013 και το 2019 δεν κατόρθωσαν να «αντιμετωπίσουν επαρκώς ή ειδικά την παιδική κακοποίηση στο χώρο του αθλητισμού, ενώ δεν ενέχουν νομική δέσμευση, με αποτέλεσμα να είναι αβέβαιο το κατά πόσον έχουν υπάρξει ή θα υπάρξουν αποτελεσματικές».

Προσθέτει: «Η λήψη δραστικών μέτρων για την προστασία των ανήλικων αθλητών θα στείλει το μήνυμα στα παιδιά της Ιαπωνίας ότι η υγεία και η ευτυχία τους έχει σημασία, ενώ θα κάνει τους προπονητές να καταλάβουν ότι η συμπεριφορά τους δεν θα γίνεται πλέον ανεκτή. Επιπλέον, μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπο και για άλλες χώρες, προκειμένου να εξαλείψουν την κακοποίηση των παιδιών-αθλητών».

Το 2018, η ιαπωνική αστυνομία κατήγγειλε την ενδεχόμενη κακοποίηση 80.104 ανήλικων στις αρχές πρόνοιας – αύξηση της τάξης του 22,4% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, και ο υψηλότερος αριθμός από όταν άρχισαν να τηρούνται σχετικά αρχεία, το 2014.

Ένα συνηθισμένο πρόβλημα

Οι καταγγελίες για κακοποιητικές προπονητικές πρακτικές στον αθλητισμό δεν αποτελούν ιαπωνική πρωτοτυπία.

Τον περασμένο μήνα, η Νοτιοκορεάτισσα τριαθλήτρια Τσόι Σουκ-χιεόν αυτοκτόνησε σε ηλικία μόλις 22 ετών.

Μετά τον θάνατό της, οι συναθλητές της στην ομάδα του τριάθλου μίλησαν για την «τακτική σωματική και λεκτική κακοποίηση» που δέχονταν εντός της ομάδας. Ένας προπονητής και ένας αρχηγός ομάδας έχουν έκτοτε αποβληθεί για πάντα από το άθλημα, έχοντας αρνηθεί όλες τις κατηγορίες.

Επίσης τον περασμένο μήνα, τα περισσότερα από 120 φερόμενα ως θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από τον Λάρι Νάσσαρ, τον διαβόητο αθλίατρο της ομάδας ενόργανης γυμναστικής των ΗΠΑ, έστειλαν επιστολή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης ζητώντας αντίγραφο της έκθεσης του FBI για τον χειρισμό της υπηρεσίας στη διερεύνηση της υπόθεσης.

Σύμφωνα με το υπουργείο, τα θύματα και το κοινό θα πρέπει να είναι σίγουρα ότι τα ευρήματα θα φτάσουν στη δημοσιότητα μετά το τέλος της διερεύνησης του χειρισμού του FBI στην σοκαριστική υπόθεση Νάσαρ.

Ο Νάσαρ καταδικάστηκε σε 175 χρόνια φυλάκισης, αφού εκατοντάδες γυναίκες και κορίτσια κατήγγειλαν ότι τις κακοποίησε σεξουαλικά σε βάθος δύο δεκαετιών, υπό την πρόφαση ότι τους προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες.

Πηγή: www.cnn.com