Αναζήτηση
Πολλοί ίσως θεωρούν ότι το ατύχημα που είχε ο Κώστας Μακεδόνας με το ελικόπτερο όταν εκπαιδευόταν για να κατακτήσει τους αιθέρες θα ήταν η πιο δύσκολη στιγμή του. Ενα δίλημμα στο παρελθόν κατάφερε να τον εγκλωβίσει και μια απόφαση να τον λυτρώσει
Ετοιμάζεστε για τη συναυλία στο Βεάκειο στις 27 Ιουλίου, τρία χρόνια αργότερα, που όλα έχουν γύρω μας αλλάξει.
Την περιμένουμε με αγωνία αυτή τη συναυλία. Εκανα πρόσφατα άλλη μία πάνω στον Λευκό Πύργο, στη Θεσσαλονίκη χωρίς κοινό, η οποία διήρκεσε 50 λεπτά, κινηματογραφήθηκε και προβλήθηκε από την ΕΡΤ 3. Επίσης έπαιξα πρόσφατα στη Γλυφάδα στο drive-in.
Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Δεδομένου ότι σε μια συναυλία δεν πηγαίνουμε μόνο για να ακούσουμε μουσική, πρέπει να λειτουργεί και η συμμετοχή.
Ακριβώς. Ο λόγος που αναφέρω αυτή την εμφάνιση είναι διότι υπήρχε μεγάλη όρεξη και διάθεση από όλους τους συνεργάτες – και από μένα φυσικά – να ξανατραγουδήσουμε, να βρεθούμε, να παίξουμε μαζί. Βλέπαμε ως επί το πλείστον αυτοκίνητα και λίγους ανθρώπους έξω από αυτά, αλλά γνωρίζαμε ότι ήταν εκεί και μας παρακολούθησαν, μας άκουγαν. Νομίζω ότι κάναμε μία εξαιρετική συναυλία και το ευχαριστηθήκαμε. Ημασταν όλοι ενθουσιασμένοι και για το πώς παίξαμε αλλά κυρίως διότι ξανασυναντηθήκαμε.
Εντονα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν κάτω από τη στέρηση που βιώσατε όλο αυτό τον καιρό.
Μέσα σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα που περάσαμε και που περνάμε ακόμη, προσπαθήσαμε και βρήκαμε τρόπους να κάνουμε κάτι για να επικοινωνήσουμε. Αλλωστε το βασικό κομμάτι της δουλειάς μας είναι η επικοινωνία. Κάναμε live streaming βιντεάκια και τα ανεβάζαμε στα social media κ.λπ. Αρα το drive-in το αντιμετωπίζουμε ως έναν ακόμη τρόπο γι’ αυτό τον σκοπό, από τη στιγμή που το πρόβλημα υφίσταται και οι αποστάσεις ασφαλείας πρέπει να τηρούνται. Εκ των πραγμάτων οτιδήποτε γίνεται μέχρι να ξαναμπούμε σε κανονική ροή είναι ευπρόσδεκτο. Περιμένουμε τώρα και το Βεάκειο, όπου δεν θα βλέπουμε αυτοκίνητα, αλλά ανθρώπους, πρόσωπα. Είναι ένα πολύ αγαπημένο μου μέρος, όπου έχω τραγουδήσει αρκετές φορές. Είναι κάποιοι χώροι από τους οποίους έχουμε πάρα πολύ όμορφες αναμνήσεις και αδημονούμε να ξαναβρεθούμε εκεί. 
Αναφερθήκατε στα μέτρα ασφαλείας και θέλω να σας ρωτήσω αν σας αγχώνει καθόλου το πώς θα συμπεριφερθεί το κοινό και αν θα εφαρμόσει τα μέτρα αυτά στη συναυλία σας.
Φυσικά με αγχώνει και τα μέτρα είναι ανάγκη να τηρηθούν. Βέβαια αυτό συνδέεται με την υπευθυνότητα του κάθε ανθρώπου. Πρέπει να δείξουμε όλοι σύνεση και σεβασμό.
Τι αλλαγές θεωρείτε ότι θα φέρει η εμπειρία της πανδημίας στην τέχνη;
Θ’ αλλάξει ίσως ο τρόπος με τον οποίο θα επικοινωνεί ο κάθε δημιουργός. Αυτό που περάσαμε και περνάμε είναι σαφώς ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο που ένας καλός καλλιτέχνης μπορεί να το αποτυπώσει και στο έργο του.
Ο ερμηνευτής;
Ο τραγουδιστής δεν λέει νότες και λόγια. Πρέπει να κατανοεί τι λέει και να βρίσκει τον ιδανικό τρόπο για να το μεταφέρει. Οταν τραγουδάς, εκφράζεις τα συναισθήματά σου, δεν λες απλά λογάκια και νοτίτσες.
Αυτή τοποθέτησή σας είναι κατάκτηση της πορείας σας ή υπήρχε και τότε που ξεκινήσατε;
Το νόημα είναι να μπεις βαθιά μέσα στο τραγούδι και συνήθως το ανακαλύπτεις αυτό ωριμάζοντας. Εγώ είχα την τύχη να έχω δάσκαλό μου και συνθέτη τον Σταμάτη Κραουνάκη – μαζί με τη στιχουργό Λίνα Νικολακοπούλου – και εκ των πραγμάτων βούτηξα σε βαθιά νερά. Αυτό ήταν κάτι που μου το δίδαξαν. Πήρα πολύτιμα πράγματα και από τους επόμενους σπουδαίους δημιουργός με τους οποίους είχα τη χαρά να συνεργαστώ. Οσο περνάει ο καιρός, σιγά σιγά γίνονται βαθύτερο κτήμα σου και μπορείς να τα εκφράσεις την ώρα που κάνεις τη δουλειά σου.
Υπάρχει κάτι χαραγμένο στη μνήμη σας που το κουβαλάτε πάντα; Αυτά που σας είπαν π.χ. ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Λίνα Νικολακοπούλου – δάσκαλοί σας, όπως τους αποκαλέσατε;
Είναι πάρα πολλά και τα έχω κάθε μέρα στο μυαλό μου ειλικρινά. Εχω φτάσει σε σημείο να μην τα αναζητώ στο μυαλό μου – αναδύονται από μόνα τους. Ενα βασικό στοιχείο που μου τόνιζαν είναι η αλήθεια στο τραγούδι και στον ερμηνευτή. Αυτή που αναβλύζει από την ψυχή μας και σε κάνει να μη φοβάσαι να δείξεις αυτά που αισθάνεσαι. Ολα τα υπόλοιπα είναι απλώς στολίδια και δεν χρειάζονται. Η ουσία είναι αυτή που μετράει για να μπορέσεις να μεταφέρεις το συναίσθημα. Να βάζει την ψυχή του χωρίς να μεταλλάξει το τι θέλουν να πουν οι δημιουργοί.
Εχετε δημιουργήσει στην πορεία σας ένα πάρα πολύ σημαντικό ρεπερτόριο. Αφήσατε τη ροή των γεγονότων να λειτουργήσει ή ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένων επιλογών σας;
Θεωρώ ότι στάθηκα πάρα πολύ τυχερός. Νομίζω ότι δεν μπορεί κανείς να προδιαγράψει μία πορεία. Εργάζεσαι χρόνια για να πετύχεις κάτι σημαντικό. Χρειάστηκε πάρα πολλές φορές να πω όχι σε κάποια πράγματα – κάτι που δεν μου βγήκε σε κακό.
Υπάρχουν επιλογές που θα μπορούσατε να είχατε αποφύγει αλλά τελικά ενδώσατε;
Ναι, κάποιες, αλλά δεν ήταν τόσο σημαντικές, άρα ικανές να αλλάξουν την κατεύθυνσή μου. Νομίζω ότι δεν έχω λοξοδρομήσει και ό,τι και αν έκανα ήταν μέσα σε εκείνα που ήθελα να κάνω. Στις επιδιώξεις μου.
Μια ακόμη επιδίωξή σας ήταν να γίνετε και πιλότος. (Ανήκετε σε εκείνη την κατηγορία που και τα δύο επαγγέλματά σας επλήγησαν λόγω τις παγκόσμιας πανδημίας.) Δικαιωματικά κάποιος θα σκεφτεί ότι τέχνη σας δεν σας καλύπτει.
Κάποια παιδικά όνειρα, αν σου δοθεί η ευκαιρία, πρέπει να τα πραγματοποιήσεις. Η ζωή μας είναι μικρή και πρέπει να παλέψουμε για να την ευχαριστηθούμε. Δεν έχουμε στη διάθεσή μας άλλες 10 ζωές για να κάνουμε πράξη τις επιθυμίες μας.
Μπήκατε στον πειρασμό να επιλέξετε αν θα ακολουθήσετε ένα από τα δύο;
Δεν είχα ποτέ τέτοιο δίλημμα και νομίζω ότι είναι η πιο δύσκολη ερώτηση που μπορεί να μου κάνει κανείς. Είναι σαν να έχεις δύο παιδιά και σου ζητούν να αποχωριστείς το ένα. Θέλω να συνεχίσω να τραγουδάω και να πετάω όσο επιτρέπεται ηλικιακά.
Δεν σκεφτήκατε να εγκαταλείψετε τους αιθέρες ακόμη και όταν είχατε το ατύχημα;
Ποτέ. Θα είχα εγκαταλείψει αν ήμουν από εκείνους που κάνουν αυτή την εργασία για φιγούρα και για να λένε ότι πετούν αεροπλάνο. Ηταν η δουλειά μου, ήμουν επαγγελματίας χειριστής όταν συνέβη. Βέβαια αν είχα εγώ κάποια ευθύνη για το ατύχημα μπορεί να με κλόνιζε και να με φόβιζε. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα αυτοκίνητο που γίνεται ένα ατύχημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ξαναμπείς ποτέ μέσα σε αυτοκίνητο. Οταν γίνεται ένα σεισμός δημιουργείται τεράστιος φόβος, παθαίνεις πανικό. Θα ξαναμπείς στο σπίτι σου. Ετσι νικάς τον φόβο και όσο πιο γρήγορα τον νικήσεις τόσο πιο γρήγορα ξεπερνάς το τραύμα.
Ποια ήταν η πραγματικά δύσκολη στιγμή σας; Πότε αισθανθήκατε ότι είστε εγκλωβισμένος;
Είναι πολλές οι δύσκολες στιγμές αλλά αν έπρεπε να ξεχωρίσω μια θα πάω πίσω στην εποχή που ήμουν πιτσιρικάς στη Θεσσαλονίκη. Γνώρισα τον Σταμάτη Κραουνάκη, ο οποίος την επόμενη χρονιά μού πρότεινε να κατέβω στην Αθήνα για να δουλέψω. Αν και σε πρώτη ανάγνωση μόνο θετικό μπορεί να το βρει κανένας, εν τούτοις βρέθηκα σε μία πραγματικά δύσκολη στιγμή.
Με τι ασχολούσασταν;
Ημουν 19 ετών, σπούδαζα Οικονομικά και τα βράδια τραγουδούσα σε μαγαζιά. Ηταν μια μεγάλη ευκαιρία που μου προσφερόταν και άρχισα να σκέφτομαι τις επιλογές που έχω. Τι κάνω τώρα; Τα αφήνω όλα, εγκαταλείπω το σπίτι μου, τους φίλους μου, ό,τι έχω ζήσει μέχρι τότε και πάω σε ένα αβέβαιο μέλλον; Δεν ήξερα πώς θα εξελιχθεί ο δρόμος που ανοιγόταν εκείνη τη στιγμή. Με βασάνιζε το αν θα τα καταφέρω ή αν θα αποτύχω.
Ηταν ένα τεράστιο δίλημμα.
Το μεγαλύτερο που έχω ζήσει. Τελικά έβαλα όλες τις παραμέτρους κάτω, τις εξέτασα και αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου και να φύγω από τη Θεσσαλονίκη. Βεβαίως θα μπορούσε να μην είχαν πάει καλά τα πράγματα. Τώρα που συζητάμε το σκέφτομαι ξανά και νιώθω πόσο σωστή ήταν η απόφασή μου αυτή. Πόσο λυτρωτική.
