Αναζήτηση
Είναι ένας από τους αγαπημένους δημιουργούς του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας και του ελληνικού κοινού. Τα τελευταία χρόνια επανέρχεται συχνά στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα για να παρουσιάσει τα νέα του έργα και να προσφέρει διαφορετικές χορευτικές συγκινήσεις. Και προφανώς αυτό το καλοκαίρι δεν του έβαλαν φρένο ούτε οι δύσκολες συνθήκες της πανδημίας. Ετσι λοιπόν, ένας από τους σημαντικότερους χορογράφους της ευρωπαϊκής σκηνής, ο Βιμ Βαντεκέιμπους με την ομάδα του Ultima Vez θα δώσει το «παρών» στο 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, παρουσιάζοντας το πλέον πρόσφατο έργο του «Traces». Ο βέλγος χορογράφος στις 21 και 22 Αυγούστου θα πατήσει τη σκηνή του Κάστρου ιχνηλατώντας την πορεία του και ανατρέχοντας στις διαισθητικές επιλογές που καθόρισαν την αναζήτησή του: το δράμα των παρορμήσεων και των ενστίκτων, το παιχνίδι των ενεργειών και των εντάσεων. Δέκα χορευτές μαζί μ’ έναν κιθαρίστα, στην παρθένα φύση της Ρουμανίας, αναζητούν ίχνη παλιότερα από την ανθρωπότητα, ή ακόμα και την ανθρώπινη μνήμη. Για όλα αυτά, μίλησε ο Βιμ Βαντεκέιμπους στα «Πρόσωπα».
Από πού κυρίως αντλήσατε έμπνευση για το κομμάτι «Traces»;
Από τη Ρουμανία, όπου μπορείτε να βρείτε την τελευταία μεγάλη έρημο της Ευρώπης. Τους Τσιγγάνους που ταξιδεύουν στα Βαλκάνια. Τελευταίοι κομιστές ενός συμβόλου της γενοκτονίας των ειδών.
Ποιες παρορμήσεις και ένστικτα που είχατε καταστείλει ή ξεχάσει ανακαλύπτετε ξανά σε αυτό το νέο κομμάτι;
Τη χαρά για τον ξεχασμένο λαϊκό χορό, που τον ανακαλύψαμε ξανά. Τον χορό ως έκφραση και επικοινωνία εσωτερικών συναισθημάτων. Πώς η μουσική μπορεί να είναι μια δραματική οδηγία. Πώς το κείμενο μπορεί συχνά να αποδειχθεί ανεπαρκές για την επικοινωνία μιας «ιστορίας» – ειδικά από τη στιγμή που μπορεί πιο εύκολα να γίνει αντιληπτή συναισθηματικά παρά λογικά.
Πώς αυτή την εσωτερική ιστορία, όπως λέτε, που εκφράζεται μέσω χορού και μουσικής, μπορείτε να τη μοιραστείτε με το κοινό;
Με δυνατές εικόνες, με ρυθμική μουσική που σε συγκινεί. Στο θέατρο καλούμε το κοινό να έρθει και να ονειρευτεί μαζί μας. Δεν πρέπει ποτέ να υποτιμούμε τη φαντασία τους. Οι παραστάσεις πρέπει να εκπλήξουν, να προσελκύσουν τη φαντασία του κοινού, να κάνουν κάτι να συμβεί.
Σε αυτήν την παράσταση, βρήκατε επιτέλους µια απάντηση στην ερώτησή σας «Πόση φύση ζει ακόµα στην ανθρώπινη ανθρωπότητα»;
Οχι! Επειδή δεν υπάρχει μόνο μία αλήθεια. Δεν υπάρχει σαφές μήνυμα. Οι μεταφορές που χρησιμοποιώ μπορούν να προκαλέσουν μια εσωτερική αμφισβήτηση. Σαν ένα τρομακτικό παραμύθι – αυτά φέρουν πάντα μια κρυφή σοφία.
Ποια ίχνη δεν έχετε χάσει ποτέ ενώ χορεύετε;
Ενα ίχνος δεν είναι απλώς ένα βήμα, είναι ο πλήρης κύκλος ζωής και θανάτου. Είναι όπως ο χρόνος, όπως η μνήμη, σαν ένα παιδί που γεννιέται και ξεκινά ένα νέο ίχνος, τη μνήμη ενός ατόμου που έχει πεθάνει. Ενα ίχνος μπορεί επίσης να είναι μια ουλή ή ακόμη και μια μυρωδιά. Θα μπορούσα να κάνω περισσότερες παραστάσεις για να διερευνήσω τις πολλές έννοιες των ιχνών.
Εάν ο κοροναϊός και η πανδηµία ήταν ένα κοµµάτι χορού, τι είδους θα ήταν;
Αυτή η πανδημία είναι σαν ένα ίχνος που σβήνει άλλα ίχνη. Χωρίς ίχνη αισθανόμαστε παγιδευμένοι και άδειοι. Αλλά ενώ η πανδημία μπορεί να μας περιορίσει φυσικά, δεν μπορεί να μας σταματήσει να δημιουργούμε στη φαντασία μας. Θα το ξεπεράσουμε αυτό, αλλά αυτή η κατάσταση έχει επίσης αποκαλύψει πολλές αδυναμίες στην κοινωνία μας. Με πολλούς τρόπους, παραβιάσαμε τη φυσική ροή της ζωής κατά τις τελευταίες απερίσκεπτες δεκαετίες. Το μπούμερανγκ επέστρεψε πιο γρήγορα από ό,τι θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
Η καραντίνα σάς ενέπνευσε ή επιβράδυνε τη δηµιουργικότητα για εσάς;
Προσπαθώ να ρέω σαν νερό αντί να είμαι σαν βαρύς βράχος. Οπως είπα, ο ιός δεν μπορεί να σταματήσει τη φαντασία μας, θέτει παλαιότερα ίχνη σε μια νέα προοπτική. Αλλά δεν θέλω να κάνω δημιουργίες με τον ιό ως κύριο ζήτημα. Υπάρχουν πολλά ακόμα να κάνουμε. Επίσης, συνειδητοποιώ ότι κατάφερα να δημιουργήσω τόσο πολλές δημιουργίες καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας μου. Με κάνει να νιώθω προνομιούχος. Εύχομαι πραγματικά και ελπίζω ότι η νέα γενιά θα έχει την ευκαιρία να κυνηγήσει τα όνειρά της.
