Το Περπινιάν της Γαλλίας παραμένει το επίκεντρο για τις τάσεις του παγκόσμιου φωτορεπορτάζ. Eίναι μια πόλη 120.00 κατοίκων, 30 χιλιόμετρα από τα ισπανικά σύνορα, και φιλοξενεί το Visa Ρour l’ Ιmage, το μεγαλύτερο φεστιβάλ φωτοειδησεογραφίας στον κόσμο. Στο τέλος του καλοκαιριού δεκάδες επαγγελματίες του είδους – δημοσιογράφοι, αρχισυντάκτες, photo editors και φωτογράφοι – δίνουν το «παρών» στις προβολές και τις εκθέσεις του παρακολουθώντας τις τάσεις στο παθιασμένο τους «σπορ». Ο άνθρωπος που κινεί τα νήματα είναι ο ίδιος από το 1989: ο καλλιτεχνικός διευθυντής Ζαν Φρανσουά Λερουά. Ο οποίος για τη φετινή έκδοση ανακοίνωσε ότι μέρος των εκθέσεων θα παρουσιάζονται διαδικτυακά για τους ενδιαφερομένους οι οποίοι δεν κατάφεραν να επισκεφθούν το Περπινιάν λόγω Covid-19.
Ο Εζέν Ατζέ γύρω στα 1900 φωτογράφισε όψεις των δρόμων του Παρισιού χωρίς ανθρώπινη παρουσία. Και τους φωτογράφισε σαν τόπους εγκλημάτων. Ο τόπος εγκλήματος είναι κενός ανθρώπινης παρουσίασης, θα μας θυμίσει ο Βάλτερ Μπένγιαμιν στο δοκίμιό του για τη φωτογραφία και τη διάδοσή της στις αρχές του περασμένου αιώνα. Σήμερα, στις φωτογραφίες των συμμετεχόντων στη διοργάνωση του Περπινιάν, οι σκουπιδότοποι δείχνουν τα σημερινά εγκλήματα που η ανθρώπινη παρουσία διαπράττει στο περιβάλλον. Οι τρόποι με τους οποίους αποτυπώνονται στη μόλυνση, στην υπεραλιεία, στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αποτελούν την εντυπωσιακή αλληλουχία του φωτορεπορτάζ που προσελκύει το βλέμμα των επισκεπτών του Visa pour l’ images.
Επεισόδια βίας και έντασης. Από τις οπτικές καταγραφές του Ατζέ, οι σημερινοί απόγονοί του, ας θεωρήσουμε κάπως αυθαίρετα τους φωτορεπόρτερ, κινητοποιούν τους θεατές των εικόνων τους προς μια πολιτική κατεύθυνση. Η χρονιά δυστυχώς ήταν γόνιμη σε επεισόδια βίας και έντασης, με την περιοχή της Συρίας και του Μεξικού να προσφέρουν πεδίο δράσης για τους φωτογράφους συνεργάτες των ειδησεογραφικών πρακτορείων και εντύπων ο οποίοι συμμετέχουν στην έκθεση του Περπινιάν. Πορείες και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, κοινωνικές εξεγέρσεις και συγκρούσεις πολιτών με την αστυνομία σημειώθηκαν στις χώρες της Κεντρικής και της Λατινικής Αμερικής (Χιλή, Ισημερινός, Κολομβία, Βολιβία), στην Αίγυπτο, στον Λίβανο και στο Ιράκ, στο Χονγκ Κονγκ αλλά και σε ευρωπαϊκές χώρες.
Διαδηλωτές και δακρυγόνα. «Παρά το ότι το AFP με είχε εκπαιδεύσει στην αντιμετώπιση συγκρούσεων και είχα καλό προστατευτικό εξοπλισμό για να είμαι ασφαλής ένιωσα αδέξια καθώς έβαλα γρήγορα τη μάσκα αερίου και το κράνος μου. Ετρεξα σε έναν τοίχο για να αποφύγω τα αντικείμενα που έριχναν οι διαδηλωτές και τα δακρυγόνα. Ηξερα ότι έπρεπε να βρω το θάρρος να απομακρυνθώ από εκείνο τον τοίχο που στις φωτογραφίες έμοιαζε με χάος. Τις επόμενες εβδομάδες και μήνες σκηνές όπως αυτές έγιναν συνηθισμένες και τα πράγματα έγιναν πιο βίαια και έντονα» σημειώνει ο Αντονι Γουάλας, διευθυντής του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων για τη ΝΑ Ασία. Με τις εικόνες του να έχουν καταστεί «αποδεικτικές ψηφίδες» της ιστορικής διαδικασίας που σημειώθηκε στους δρόμους του Χονγκ Κονγκ, ο Γουάλας διακρίθηκε με το βραβείο της φετινής διοργάνωσης Ville de Perpignan Rémi Ochlik Award.
Σε πρώτο πλάνο η υγεία. Η εξάπλωση της Covid-19 έφερε σε πρώτο πλάνο – και ακόμη τους κρατά στην επικαιρότητα – τους γιατρούς, το υγειονομικό προσωπικό νοσοκομείων και τους εργαζομένους στον τομέα υγείας. Από την αρχή του έτους τα πρόσωπα γιατρών και νοσηλευτών χάνονται πίσω από τη στολή προστασίας τους από τον κορωνοϊό. Μένουν τα μάτια τους να κοιτάζουν τον φακό, άλλοτε κάνοντας έκκληση βοήθειας, άλλοτε εκφράζοντας απόγνωση, αγωνία, θλίψη, εξάντληση. Τα πορτρέτα τους επιστρέφουν στην παράδοση της μεγάλης ζωγραφικής. Είναι η στιγμή που η επιβεβλημένη συναισθηματικών υπερβολών φωτοειδησεογραφία υποχωρεί στην καταγραφή μιας παγκόσμιας αλήθειας.
LINK https://www.visapourlimage.com/en
