Είναι ο πρώτος κομμουνιστής που κατεβαίνει υποψήφιος για το Κογκρέσο των ΗΠΑ από το 1984 μέχρι σήμερα, είναι ελληνικής καταγωγής, μόλις 32 ετών και έχει ήδη προλάβει να σπουδάσει στην Κίνα, στην Αμερική, στην Αθήνα, αλλά και να πολεμήσει κατά του ISIS στη Συρία. Και όλα αυτά έχοντας προηγουμένως υπηρετήσει ως αξιωματικός του αμερικανικού στρατού. Ο Κρίστοφερ Χελάλι, ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, έχει ήδη γράψει ιστορία…
Η υποψηφιότητά του στο Βερμόντ στηρίζεται από το Κόμμα των Κομμουνιστών ΗΠΑ (PCUSA), το οποίο ιδρύθηκε το 2014 και η αντιμετώπιση που συναντά στην «πρωτεύουσα του καπιταλισμού» είναι, όπως λέει στα «ΝΕΑ», καλύτερη από ό,τι θα ανέμενε κανείς: «Το Βερμόντ έχει μια ισχυρή εργατική τάξη στον τομέα της τεχνολογίας, της ενέργειας και της αγροτικής παραγωγής, ενώ παράλληλα έχει τη δεύτερη μικρότερη οικονομία στις ΗΠΑ. Εμείς φέρνουμε κάτι καινούργιο, αντίθετο με τα άλλα δύο κόμματα της χώρας, λέμε “όχι” στους πολέμους και τη βαρβαρότητα» εξηγεί. «Κάνουμε ωραίες συζητήσεις ακόμη και με όσους διαφωνούν μαζί μας».
Αλλωστε, ο Κρις Χελάλι είναι συνηθισμένος να διαφέρει. Από τότε που, όπως λέει, έφηβος στη Μασαχουσέτη κυκλοφορούσε στο Λύκειο με κονκάρδες του Λένιν και είχε διακοσμημένο το δωμάτιό του με σοβιετικές αφίσες, παρά το εχθρικό κλίμα της εποχής και της χώρας στην οποία μεγάλωσε.
Πώς, όμως, έφτασε ένας άνθρωπος που καλεί σε «ξεσηκωμό ενάντια στην οικονομική ελίτ», που αποκαλεί τις ΗΠΑ «κράτος – ταραξία» εξαιτίας της εξωτερικής τους πολιτικής και την αμερικανική κυβέρνηση «άκρως αντεργατική», να διεκδικεί κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στην κοιτίδα του καπιταλισμού;
Γεννημένος το 1988 στο Γουόρτσεστερ της Μασαχουσέτης ο Κρις Χελάλι ήρθε στον κόσμο από γονείς μετανάστες. Ο πατέρας του, ιρανός κουρδικής καταγωγής, μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1979 όταν κατά τη διάρκεια της ιρανικής επανάστασης διεφάνη πως ένα θεοκρατικό καθεστώς ετοιμαζόταν να εγκατασταθεί στο Ιράν. Η μητέρα του είναι παιδί ελλήνων κομμουνιστών που είχαν διαφύγει στον Καναδά αμέσως μετά τη λήξη του Εμφυλίου για να γλιτώσουν τις διώξεις του μετεμφυλιακού κράτους.
Η οικογένεια θρήνησε νεκρούς τη δεκαετία 1940-1950, μεταξύ των οποίων τον αδελφό του παππού του Κρις, Γιώργο Κασιδάκο, έναν από τους 31 κρατουμένους των φυλακών Γυθείου που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από Xίτες τον Μάρτιο του 1947. Την περίοδο 2018-2019 κι ενώ σπούδαζε στην Αθήνα ο Κρίστοφερ Χελάλι εκπόνησε σχετική διπλωματική εργασία στο ΕΚΠΑ. «Το να είσαι απόγονος μαχητών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ δεν σημαίνει απλώς να τιμάς την κληρονομιά τους, αλλά και να συνεχίζεις τον αγώνα ενάντια στον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό» λέει στα «ΝΕΑ» και εξηγεί πώς παρακινήθηκε να γίνει μέλος του Κόμματος των Κομμουνιστών ΗΠΑ από τη δράση του… ΚΚΕ παρά τα σχεδόν 10.000 χιλιόμετρα που τον χωρίζουν από την Ελλάδα.
Πολυπολιτισμικο περιβάλλον
Μεγαλωμένος σε ένα πολυπολιτισμικό και πολυθρησκευτικό περιβάλλον ο Χελάλι αποφάσισε να ασχοληθεί με την ιστορία, την πολιτική και τη φιλοσοφία. Ενώ σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγο, κατετάγη στον στρατό για να στηρίξει οικονομικά τις σπουδές του. Και ενώ είχε ξεκινήσει το μεταπτυχιακό του στην Ελληνορθόδοξη Σχολή Θεολογίας του Τίμιου Σταυρού στη Μασαχουσέτη, έλαβε υποτροφία για σπουδές στην Κίνα, όπου σπούδασε τελικά Μαρξιστική Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Ουχάν. Ολα αυτά μέχρι το 2015, οπότε παραιτήθηκε από τον αμερικανικό στρατό εξαιτίας των πολέμων που είχαν ξεσπάσει στη Μέση Ανατολή με την εμπλοκή ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Το 2017 ο Χελάλι εντάχθηκε στην επονομαζόμενη Διεθνή Ταξιαρχία Ελευθερίας και πολέμησε μαζί με κουρδικές δυνάμεις κατά του ISIS στη Ράκκα. Επιστρέφοντας από τη Συρία εγκαταστάθηκε στο Βερμόντ όπου σπουδάζει, μεγαλώνει το παιδί του με τη σύντροφό του και εργάζεται σε βιολογική κτηνοτροφική φάρμα.
Οι πολιτικές του θέσεις είναι σαφείς: Αγώνας κατά της ρατσιστικής βίας και του φασισμού, κατά των διακρίσεων, της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων, των πολέμων και της ανεργίας. «Το πρώτο πράγμα που θα κάνω αν εκλεγώ», λέει στα «ΝΕΑ», «είναι να παλέψω για να σταματήσουν οι πόλεμοι, να αποσυρθούν τα αμερικανικά στρατεύματα από τις ξένες βάσεις, να μετατραπεί η οικονομία μας από οικονομία πολέμου σε οικονομία ειρήνης και να διαλυθούν οι ψευδαισθήσεις που υπαγορεύονται στην εργατική τάξη. Οι αντιθέσεις του συστήματος βαθαίνουν και η COVID-19 σε συνδυασμό με τον αγώνα για φυλετική δικαιοσύνη στις ΗΠΑ έχουν αποδείξει τη διαφθορά του», συνεχίζει.
Κι αν, παρ’ όλ’ αυτά, πολλοί αναρωτιούνται τι δουλειά έχει ένας κομμουνιστής στις ΗΠΑ, η απάντηση για όσους έχουν επισκεφθεί τη χώρα είναι μάλλον απλή: την ίδια δουλειά που έχουν τουλάχιστον έξι αγάλματα του Λένιν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, με το πιο δημοφιλές να ατενίζει τους περαστικούς αγέρωχα από μια ταράτσα του Μανχάταν σχεδόν έναν αιώνα μετά τον θάνατό του ηγέτη των Μπολσεβίκων…
