Τα μέτωπα είναι πολλά. Στο εσωτερικό, η πανδημία κορωνοϊού και η οικονομική κρίση, η ενεργειακή αλλαγή. Σ’ αυτά αθροίζεται η πλούσια ατζέντα της γερμανικής προεδρίας στην ΕΕ, με πολλαπλές απαιτήσεις: ελληνοτουρκική κρίση, Βrexit, Ουκρανία, Λευκορωσία, Ναβάλνι, ευρω-κινεζικές σχέσεις, κλιματική αλλαγή.

Στη διεθνή σκηνή η Μέρκελ είναι η ευρωπαία ηγέτις με την πλουσιότερη πείρα και το μεγαλύτερο εκτόπισμα. Και στο εσωτερικό είναι αδιαφιλονίκητα πρώτη στη λίστα των σημαντικότερων πολιτικών της Γερμανίας. Το τελευταίο «Πολιτικό Βαρόμετρο» του δεύτερου γερμανικού καναλιού, ZDF, της δίνει 2,5 μονάδες σε μία σκάλα από -5 μέχρι +5. Δεύτερος είναι ο βαυαρός πρωθυπουργός Μάρκους Ζέντερ με 1,7 και ακολουθεί ο υποψήφιος καγκελάριος των Σοσιαλδημοκρατών Ολαφ Σολτς, με 1,5 μονάδα.

Με αυτές τις επιδόσεις και τέτοιο εύρος εσωτερικής, ευρωπαϊκής και διεθνούς δραστηριοποίησης περνάει σχεδόν απαρατήρητο ότι η κλεψύδρα έχει γυρίσει, ο χρόνος για την καγκελάριο Μέρκελ μετράει ήδη αντίστροφα. Σε έναν χρόνο ακριβώς θα ολοκληρώσει την τέταρτη θητεία της, συμπληρώνοντας 16 χρόνια στην καρέκλα της Καγκελαρίας και αγγίζοντας το ρεκόρ του Χέλμουτ Κολ.

Πέμπτη θητεία για τη Μέρκελ δεν θα υπάρξει. Αλλος θα είναι ο υποψήφιος καγκελάριος που θα οδηγήσει τη συντηρητική παράταξη της Χριστιανικής Ενωσης CDU/CSU στις παγγερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2021. Κατά πάσα πιθανότητα θα είναι και ο διάδοχος της Μέρκελ στην καγκελαρία, διότι η Χριστιανική Ενωση διατηρεί ένα μεγάλο σταθερό προβάδισμα με 37% στη δημοσκόπηση για το ZDF, δεύτεροι είναι οι Πράσινοι με 19% και τρίτοι οι Σοσιαλδημοκράτες με 17%, ενώ η Αριστερά είναι στο 7%.

Με τα παραπάνω ποσοστά δεν υπάρχει πλειοψηφία πολιτικής ανατροπής με «κοκκινο-κοκκινο-πράσινη» κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών – Πρασίνων – Αριστεράς που θέλει η νέα ηγεσία του SPD. To σενάριο αυτό είναι το μόνο που μπορεί να ακυρώσει το όνειρο των Συντηρητικών για μια πέμπτη κυβερνητική θητεία. Μέχρι τις εκλογές όμως πολλά μπορούν να συμβούν. Ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες έδωσαν ήδη το χρίσμα του υποψήφιου καγκελάριου στο σημερινό αντικαγκελάριο Ολαφ Σολτς, στη συντηρητική παράταξη υπάρχουν προς το παρόν μόνο μνηστήρες. Οποιος από αυτούς και αν πάρει το χρίσμα, η Δεξιά θα κατεβεί στις εκλογές χωρίς το μπόνους της/του καγκελαρίου.

Καθοριστική θα είναι η εκλογή νέου προέδρου του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος CDU στις αρχές Δεκεμβρίου. Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί προσαρμοσμένο στις συνθήκες του κορωνοϊού. Δύο είναι οι επικρατέστεροι υποψήφιοι, στα πρόσωπα των οποίων εκφράζεται η σύγκρουση δύο στρατηγικών επιλογών της γερμανικής Δεξιάς:

-Ο Αρμιν Λάσετ, πρωθυπουργός στη Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία. Συνεχιστής της κληρονομιάς της Μέρκελ με έντονο φιλευρωπαϊκό προφίλ, αλλά χωρίς τον δυναμισμό του ηγέτη που θέλει η συντηρητική εκλογική πελατεία.

-Ο Φρίντριχ Μερτς θέλει αλλαγή σελίδας, τομή με την εποχή Μέρκελ και καθαρό συντηρητικό προφίλ για το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα.

Αν εκλεγεί πρόεδρος του CDU, o Μερτς θα είναι οπωσδήποτε και ο υποψήφιος καγκελάριος της παράταξης. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τον Αρμιν Λάσετ. Εχει μαζί του στη διεκδίκηση της προεδρίας του CDU τον Γιενς Σπαν, νέο σε ηλικία, φιλόδοξο υπουργό Υγείας της κυβέρνησης της Μέρκελ. Ωστόσο τις εντυπώσεις στη διαχείριση της πανδημίας κορωνοϊού δεν κέρδισε ο Λάσετ, πρωθυπουργός στο πολυπληθέστερο κρατίδιο της Γερμανίας, αλλά ο βαυαρός πρωθυπουργός Μάρκους Ζέντερ. Αυτό τροφοδότησε έντονα το σενάριο να πάρει τελικά ο Ζέντερ, πρόεδρος της Χριστιανοκοινωνικής Ενωσης CSU, το χρίσμα του υποψήφιου καγκελάριου της Δεξιάς. Θα ήταν μεταπολεμικά ο τρίτος υποψήφιος του CSU μετά τις αποτυχημένες υποψηφιότητες του ιστορικού ηγέτη του κόμματος Φρανς Γιόζεφ Στράους το 1980 και του Εντμουντ Στόιμπερ το 2002.

Τελευταία Νέα