Αναζήτηση
Νωρίς το πρωί της 14ης Αυγούστου του 2005 ο 44χρονος τότε Αλαν Ιργουιν βρισκόταν μαζί με τη σύντροφό του Ντόνα και τα δυο τους παιδιά σε ένα διαμέρισμα στη Λάρνακα. Ηταν μια βολική βάση καθώς απείχε μόλις μερικά λεπτά από το αεροδρόμιο. Ο Ιργουιν ήταν μηχανικός αεροσκαφών, ενώ είχε κολλήσει το σαράκι της μηχανικής από τότε που υπηρετούσε στη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία, αλλά και ως γιος ενός πιλότου και μηχανικού αεροσκαφών.
Ως μηχανικός, ο Ιργουιν συνεργαζόταν με διάφορες εταιρείες εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Η δουλειά του ήταν καλοπληρωμένη και του άρεσε να ταξιδεύει. Είχε δουλέψει στο Κουβέιτ, στην Κίνα, στη Μαλαισία, στη Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Αφρική, στο Μεξικό, στο Μαϊάμι. Τον Απρίλιο του ’05 η Helios προσέλαβε τον Ιργουιν με ένα συμβόλαιο έξι μηνών. Η χαμηλού κόστους κυπριακή εταιρεία δεν του ήταν άγνωστη καθώς είχε συνεργαστεί ξανά μαζί της το 2002. Η έδρα της Helios ήταν στη Λάρνακα, ενώ η εταιρεία διέθετε τρία αεροσκάφη – όλα Boeing 737. Η δουλειά του Ιργουιν ήταν να ελέγχει το σκάφος μετά την προσγείωσή του και να δίνει το πράσινο φως για την απογείωσή του. «Η δουλειά ήταν ενδιαφέρουσα και η ποιότητα ζωής παραμυθένια» λέει σήμερα.
Εκείνη την ημέρα ο Ιργουιν πήγε στη δουλειά στις 10 το βράδυ, τελείωσε περίπου στις 6.30 το πρωί και σχεδίαζε να πάει τα παιδιά του για μπάνιο στη θάλασσα. Στις 8 χτύπησε το τηλέφωνό του. Ηταν από το κέντρο επιχειρήσεων της Helios και ζητούσαν από τον Ιργουιν να επιστρέψει στη δουλειά. Πίστευε πως θα βρισκόταν αντιμέτωπος με κάποιο θέμα ρουτίνας. Αυτό που βρήκε όμως ήταν μια αίθουσα σε κατάσταση συναγερμού. Το κέντρο είχε χάσει επαφή με το αεροσκάφος που εκτελούσε την πτήση από τη Λάρνακα στην Αθήνα με 121 επιβαίνοντες. Το αεροσκάφος ήταν δυο ώρες που είχε απογειωθεί και βρισκόταν ακόμη στον αέρα, ενώ η αναφορά των πιλότων της ελληνικής αεροπορίας έλεγε πως η θέση του πιλότου ήταν άδεια, πως ο συγκυβερνήτης ήταν πεσμένος στον πίνακα ελέγχου και πως οι μοναδικοί τρεις επιβάτες που ήταν ορατοί φορούσαν μάσκες οξυγόνου και ήταν αναίσθητοι. «Ολοι σκεφτήκαμε την τρομοκρατία» λέει ο Ιργουιν.
Πάνω από την Αθήνα
Το αεροσκάφος πήγαινε με τον αυτόματο πια και έκανε κύκλους πάνω από την Αθήνα σαν να περίμενε άδεια για να προσγειωθεί. Ο Ιργουιν υπολόγισε πως είχε καύσιμα για τρεις ώρες. Σε περίπου είκοσι λεπτά επομένως θα ερχόταν η συντριβή και η συντριβή ήρθε στις 9 και 3 λεπτά στο όρος Γραμματικό. Τι είχε συμβεί τις προηγούμενες 14 ώρες; Μετά την προσγείωσή του στο αεροδρόμιο της Λάρνακας, ο πιλότος είχε αναφέρει την ύπαρξη κάποιου θορύβου στην πόρτα από την οποία γινόταν ο εφοδιασμός του φαγητού. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτός ο λόγος για να αρχίσει ένα παιχνίδι αλληλοκατηγοριών που συνοδεύει σχεδόν κάθε αεροπορικό δυστύχημα.
Ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Boeing Ντένις Μούλενμπεργκ κατηγόρησε τον πιλότο πως δεν ακολούθησε κατά γράμμα τη διαδικασία. Εναν μήνα αργότερα όμως η Boeing παραδέχθηκε πως υπήρχε ένα πρόβλημα με το λογισμικό στα αεροσκάφη τύπου 737 Max. Και τώρα έρχεται μια έκθεση, που αποκαλύπτει η «Γκάρντιαν», για να διαπιστώσει πως στην Boeing δεν υπάρχει πια «σωστή πολιτική ασφάλειας».
Οταν συνετρίβη το Helios, τα φώτα έπεσαν σε μια σειρά από υπαλλήλους, μεταξύ των οποίων ήταν ο κυβερνήτης Ιάνκο Στόιμενοφ, επικεφαλής τότε εκπαίδευσης και επιτήρησης των πιλότων. Επειτα ήρθε η σειρά του κυβερνήτη του αεροσκάφους Χαν Γιέργκεν Μέρτεν, ο οποίος έχασε τη ζωή του κατά τη συντριβή – η έκθεση για το δυστύχημα που συντάχθηκε τότε έλεγε πως η «ανατολικογερμανική καταγωγή του τον έκανε λιγόλογο και όχι πολύ κοινωνικό». Στόχος επικρίσεων έγινε ασφαλώς και ο Αλαν Ιργουιν. Γι’ αυτόν ήταν η αρχή μιας οκταετούς δικαστικής διαμάχης. Διαλύθηκε η σχέση του με τη σύντροφό του. Εχασε τη δουλειά του και την ισορροπία του. Το τελικό συμπέρασμα ήταν πως όλα οφείλονταν σε ανθρώπινο λάθος.
Τα πράγματα όμως είναι πιο σύνθετα. Από το 1994 έχουν σημειωθεί μια σειρά από δυστυχήματα με τα οποία έχει σχέση το σύστημα ειδοποιήσεων των Boeing 737. Αυτό αναφέρει η έκθεση που φέρνει στο φως της δημοσιότητας η «Γκάρντιαν» και φέρνει την Boeing προ των ευθυνών της. Εκεί γίνεται λόγος για πρόβλημα με το σύστημα αποσυμπίεσης. Η σημαντική αυτή έκθεση έμεινε όλο αυτό το διάστημα στο σκοτάδι.
