Αναζήτηση
Η απόφαση του Γιάννη Λαγού να επιλέξει τον αρνητή του Ολοκαυτώματος και άλλοτε σύντροφο του Νίκου Μιχαλολιάκου, Κωνσταντίνο Πλεύρη, για να τον εκπροσωπήσει στη δίκη της Χρυσής Αυγής, δεν μας κάνει να πέφτουμε από τα σύννεφα.
Μετά την αποχώρηση του Λαγού από την Χρυσή Αυγή, όταν «πήδηξε» από το καράβι σε μια τακτική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», το πρωτοπαλίκαρο του Μιχαλολιάκου είχε έρθει αρκετά κοντά με τον Πλεύρη.
Η παρουσία του άλλωστε τον Αύγουστο του 2019 σε γνωστό ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας όπου πραγματοποιήθηκε ιδρυτική διακήρυξη του νέου κόμματος του Λαγού με το όνομα «Εθνική Λαϊκή Συνείδηση» (Ε.ΛΑ.ΣΥΝ.), δεν ήταν τυχαία.
Όπως αναφέρει άλλωστε και η ιστοσελίδα του κόμματος ΕΛΑΣΥΝ, «ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, ο οποίος καταχειροκροτούμενος από τον κόσμο, δήλωσε “συγκινημένος από την ποιότητα των υποψηφίων”».
Σχεδόν έναν χρόνο μετά από το διθυραμβικό εγκώμιο ο Κωνσταντίνος Πλεύρης εμφανίστηκε σήμερα στο Εφετείο Αθηνών για να τον υπερασπιστεί, αφήνοντας μάλιστα αιχμές κατά της έδρας αλλά και των ΜΜΕ.
«Πολιτικοποιήσατε μια ποινική δίκη. Οφείλατε να κάνετε μια δήλωση ότι εδώ δεν δικάζονται ιδέες. Δεν μπορεί όλα τα κομματόσκυλα να κάνουν δηλώσεις ότι νίκησε η Δημοκρατία, δεν δικάστηκε η Δημοκρατία. Η Χρυσή Αυγή δεν μπήκε μόνη της στη Βουλή, την έστειλε ο λαός. Εγώ είμαι βέβαιος για το αποτέλεσμα αυτής της δίκης» είπε στην δικαστική αίθουσα.
Ποιος είναι ο Κωνσταντίνος Πλεύρης
Πρόκειται για τον ιδρυτή της «4η Αυγούστου», μιας μικρής ομάδας με υπαρχηγό το Δημήτριο Δημόπουλο που σχετιζόταν με μέλη της ΕΚΟΦ και της ΕΡΕΝ.
Σημειώματα του Δημόπουλου είχαν αποκαλύψει λεπτομέρειες για τη σύνθεση της ομάδας που θα έλεγε κανείς ότι θυμίζουν τη δομή της Χρυσής Αυγής. Σύμφωνα με αυτά, οι τεταρταυγουστιανοί ήταν οργανωμένοι με στρατιωτική δομή και «πειθαρχία σιδηρά» υπό πυρηνάρχες, ομαδάρχες, τομεάρχες και φαλαγγάρχες και είχαν «ηθικό συμπαραστάτη» τους τον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη, στρατιωτικό με κορυφαίο ρόλο στο δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά.
Τον Ιανουάριο του 1965 εκδίδει το βιβλίο του «Αντιδημοκράτης» στο οποίο υποστήριζε μια δική του παραλλαγή του εθνικοσοσιαλισμού, καλυμμένη πίσω από τον αντικοινοβουλευτισμό του Μεταξά και τον εμφυλιοπολεμικό αντικομμουνισμό.
Στις 4 Αυγούστου του 1965 κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας της οργάνωσης, που ανέφερε ότι προωθούσε τις «φυλετικές ιδέες» και στόχευσε στην κατάργηση των δημοκρατικών ιδεών.
Επίθεση ακροδεξιών και η σύλληψή του
Τον Δεκέμβριο του 1976 ακροδεξιοί είχαν επιτεθεί σε δημοσιογράφους κατά την κηδεία του χουντικού βασανιστή Μάλλιου. Για το περιστατικό διατάχθηκε η σύλληψη του Πλεύρη, ωστόσο, όπως είχε αναφέρει ο ίδιος, κατάφερε να αποφύγει την άσκηση δίωξης εις βάρος του διοχετεύοντας παραπλανητικά μέσω πληροφοριοδοτών του ψευδείς πληροφορίες σε δημοσιογράφους σε δημοσιεύματα των οποίων βασίστηκε το βούλευμα που εκδόθηκε για την υπόθεση.
Το 1977 ο Πλεύρης δικάστηκε ως ηθικός αυτουργός των πράξεων του νεοφασίστα Αριστοτέλη Καλέντζη, που είχε συλληφθεί το Φεβρουάριο με την κατηγορία του βομβιστή και καταδικάστηκε σε δωδεκαετή φυλάκιση, ενώ ο Πλεύρης αθωώθηκε.
Μετά την καταδίκη του, ο Καλέντζης κατηγόρησε τον Πλεύρη ότι τον είχε καταδώσει στην ΚΥΠ. Συγκεκριμένα, τον είχε χαρακτηρίσει «χαζοχαφιές της ΚΥΠ», «αργυρώνητος απατεωνίσκος», «χαφιές της πεντάρας», «σεσημασμένος ρουφιάνος».
Δημοσίευσε την κατάθεση του Πλεύρη στον ανακριτή όπου ανέφερε ότι τον Οκτώβριο του 1976 είχε υποβάλει αναφορά στην αστυνομία ότι ο Καλέντζης μαζί με το Μιχαλολιάκο κ.ά. είχαν συστήσει ομάδα που θα προέβαινε σε παράνομες ενέργειες.
