Αναζήτηση
Ο François Xavier Bellamy είναι 35 ετών. Μπορεί να είναι καθηγητής Φιλοσοφίας, ωστόσο είναι και μια από τις ανερχόμενες προσωπικότητες στο γαλλικό πολιτικό τοπίο. Ηγήθηκε της λίστας του Συντηρητικού Κόμματος (Les Républicains) στις ευρωπαϊκές εκλογές, ακούει ραπ για να «κατανοήσει» την κοινωνία, αλλά την ίδια ώρα είναι κατά των αμβλώσεων, όντας βαθιά καθολικός, και καταγγέλλει τη μαντίλα στις γυναίκες στη Γαλλία. Βρέθηκε στην Ελλάδα την περασμένη βδομάδα, πήγε στη Μόρια, συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό και μια σειρά αξιωματούχων και, όπως λέει σήμερα στα «ΝΕΑ», «πήρε δυνάμεις».
Γιατί πήγατε στη Μόρια;
Για να πάρω τον παλμό. Μιλάμε συνέχεια για την κρίση της μετανάστευσης και είναι δύσκολο να έχουμε άποψη χωρίς να ξέρουμε τι γίνεται εκεί. Να δω το βάρος που σηκώνει η Ελλάδα. Είναι μια ευρωπαϊκή αποτυχία, ένα τρομερό αδιέξοδο. Η επίσκεψή μου στο παλιό στρατόπεδο ήταν εντυπωσιακή. Είναι αποτυχία της Ευρώπης να δει κανείς γύρω του ένα καμένο στρατόπεδο, ένα πεδίο καταστροφής και μια πινακίδα που λέει «χρηματοδοτούμενο από την ΕΕ». Μιλώντας με τους ντόπιους, τους είναι δύσκολο να καταλάβουν πώς η ΕΕ ήταν τόσο εμπλεκόμενη κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης αλλά τώρα φαίνεται τόσο απρόσιτη. Με εντυπωσίασε η σημασία που έδωσαν οι Ελληνες στην επίσκεψή μου, υπάρχει ανάγκη για αλληλεγγύη, ειδικά σε θέματα μετανάστευσης. Πήγα επίσης να δω τον νέο χώρο. Εάν λάβουμε υπόψη όλους τους περιορισμούς που πρέπει να αντιμετωπίσει η χώρα, είναι ένα επίτευγμα που άνοιξε τόσο γρήγορα. Εχει λιγότερα άτομα και περισσότερο χώρο. Ετσι φαίνεται λιγότερο καταστροφικό.
Πιστεύετε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι συνεκτική;
Οχι, και γι’ αυτό θέλουμε να πείσουμε τους συναδέλφους του ΕΛΚ να αλλάξουν πορεία. Δεν μπορούμε να κάνουμε μεγάλες δηλώσεις υποστήριξης για την Ελλάδα και την ανάγκη για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, αλλά, ταυτόχρονα, να συνεχίσουμε να χρηματοδοτούμε μια χώρα όπως η Τουρκία που καταφέρεται με τέτοιο τρόπο κατά κρατών-μέλων της ΕΕ.
Η Τουρκία αποτελεί απειλή κατά τη γνώμη σας;
Ναι, αλλά αυτό δεν είναι απλώς μια απειλή για την Ελλάδα ή άλλο ένα βήμα στην περίπλοκη σχέση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Είναι μια απειλή που πλήττει όλη την Ευρώπη, η οποία πρέπει να είναι ένα ευρωπαϊκό θέμα. Η αντίδραση της Ευρώπης δεν πρέπει είναι αδύναμη. Βλέπω το συναίσθημα που προκαλεί το θέμα της Λευκορωσίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που είναι όντως δικαιολογημένο. Ωστόσο, εκεί μιλάμε αμέσως για κυρώσεις, χωρίς ο Λουκατσένκο να έχει εισβάλει σε χώρα-μέλος της ΕΕ ή να παραβιάζει την κυριαρχία οποιουδήποτε κράτους-μέλους. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αφιερώνει τον χρόνο του μιλώντας για το κράτος δικαίου, αλλά από την άλλη δεν καταλαβαίνω γιατί να είμαστε τόσο χλιαροί σε ό,τι αφορά την Τουρκία, η οποία παντού (Καύκασος, Συρία κ.λπ.) πιστεύει ότι η δύναμη μπορεί να υπερισχύει του νόμου. Οταν ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών πήγε στην Αγκυρα για να προσφέρει διαμεσολάβηση, αγνόησε το γεγονός ότι υπάρχει ένα κράτος που επιτίθεται και ένα κράτος που είναι θύμα. Υπάρχει μια χώρα που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Επομένως, πρέπει να σταματήσει αυτή η παραβίαση πριν ξεκινήσει μια συνομιλία. Αυτό δυσφημεί την ΕΕ και τις θέσεις της.
Εντοπίζεται η επιρροή της Γερμανίας;
Αντικειμενικά, ναι. Υπάρχει μια ένοχη σιωπή στην Ευρώπη που οφείλεται στην απροθυμία της Γερμανίας να έρθει σε σύγκρουση με την Τουρκία, έχοντας μια σημαντική τουρκική κοινότητα στους κόλπους της. Χρειαζόμαστε σταθερότητα για δεσμούς εμπιστοσύνης. Πρέπει να ξέρουμε πώς να επιβάλλουμε τον σεβασμό. Το θέμα δεν είναι να κηρύξουμε πόλεμο εναντίον της Τουρκίας. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Αλλά παραμένοντας ακίνητος, όπως έχουμε δει στην Ιστορία, μπορεί κανείς να φτάσει σε πολεμικές καταστάσεις.
