Τα σχετικά με την «τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω» έχουν εκτεθεί με τρόπο μοναδικό και αξεπέραστο στο ομώνυμο έργο του Ευάγγελου Λεμπέση και δεν υπάρχει λόγος να τα επαναλάβω εδώ. Οτι στη σύγχρονη κοινωνία οι βλάκες αποτελούν την πλειοψηφία το αποδεικνύει περίτρανα η εποχή μας: η εποχή του Internet και των σύγχρονων τεχνολογιών στην επικοινωνία, με τις οποίες απενοχοποιείται και χειραφετείται η βλακεία. Αυτό είναι πια δεδομένο στην πολιτική ζωή.
Εντούτοις, η βλακεία έχει διαβαθμίσεις. Πράγματι, εμείς οι βλάκες είμαστε οι περισσότεροι· δεν είμαστε όμως όλοι το ίδιο βλάκες, ούτε όλοι μας ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Υπάρχει ποικιλία στη βλακεία, δεν είναι ποτέ κάτι το ενιαίο. Είναι λάθος σοβαρό επομένως να νομίσει κάποιος ότι την πλειονότητα στην κοινωνία μας αποτελούν οι «οριακής νοημοσύνης», κατά τη στρατολογική ορολογία (εκείνοι, δηλαδή, που άμα τη εμφανίσει απαλλάσσονται των στρατιωτικών τους υποχρεώσεων…).
Αυτές τις σκέψεις έκανα παρακολουθώντας τη Βουλή το Σαββατοκύριακο, διότι η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει σε πρόταση μομφής κατά του Σταϊκούρα προϋποθέτει την εδραία πεποίθηση στην απύθμενη βλακεία του ελληνικού λαού! Προϋποθέτει, δηλαδή, ότι εκείνοι που έλαβαν την απόφαση βασίζονταν στην υπόθεση εργασίας ότι, δεκαέξι μήνες αργότερα, οι πολίτες έχουν διαγράψει τελείως από τη μνήμη ό,τι έζησαν επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Προϋποθέτει, εν ολίγοις, ότι μας θεωρούν ζώα – και υποθέτω ότι ο πρόεδρος Λεβέντης θα συμφωνεί μαζί τους…
Εν αγνοία του, ως συνήθως, το παραδέχθηκε άλλωστε και ο κυρ Αλέκος Φλαμπουράρης, ο μεγάλος Φλομπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και μέντωρ του Αλέξη. Στην ομιλία του κάλεσε τη ΝΔ να σταματήσει «την παραπληροφόρηση με τα ψέματα» όσον αφορά το κυβερνητικά πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ, διότι, είπε, «εμείς ποτέ δεν ισχυριστήκαμε ότι όλα αυτά αποτελούν πολιτική μας, δεν τα θεωρήσαμε ποτέ ιδιοκτησία μας»! Τον θαυμάζω… Ειλικρινά τον θαυμάζω, διότι το είπε χωρίς να γελάσει.
Για ένα φουστάνι αδειανό
Ισως εκ παραδρομής, πάντως για κάποιον λόγο που δεν μπορώ να φανταστώ, στη ρύμη του λόγου του, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ στη Βουλή Σπήλιος Λιβανός κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι κρύβεται κάτω από «τα φουστάνια του κ. Βαρουφάκη». Η συγκεκριμένη έκφραση είναι γνωστή και κοινότατη, ωστόσο κάνει εντύπωση ότι ο Σπ. Λιβανός την ταίριαξε με έναν άνδρα πολιτικό – εντύπωση ευχάριστη, τολμώ να πω, χάρη στη φρεσκάδα της εικόνας που φέρνει αμέσως στον νου.
Το γεγονός επεσήμανε ο Πρόεδρος της Βουλής, ο οποίος πήγε να εκτονώσει χιουμοριστικά το θέμα, προτείνοντας να γραφεί στα πρακτικά η λέξη «φουστανέλα» αντί για «φουστάνι». Εκείνος το είπε ως αστείο, εγώ το βρίσκω πολύ σωστό, δεδομένου ότι η φουστανέλα και εθνικό σύμβολο είναι και, επίσης, η μόνη φούστα που μπορεί να φοριέται χωρίς παρεξήγηση από άνδρες – τουλάχιστον στις περιοχές των Βαλκανίων που δέχθηκαν την επιρροή του αλβανικού πολιτισμού.
Με αρκετή διαφορά φάσεως και αφού πια ο Πρόεδρος δεν ήταν στην έδρα, αντέδρασε στη μνεία της φουστανέλας ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος Βαρουφάκη, ο Κρίτων «μην ενοχλείτε τις φάλαινες» Αρσένης. Κατήγγειλε με σφοδρότητα (όση μπορούσε, τέλος πάντων) τον Πρόεδρο για «ομοφοβία». Υποστήριξε ότι θα έπρεπε να παραιτηθεί εξαιτίας ενός τέτοιου σχολίου και πρόσθεσε ότι το γνώριζε και ο ίδιος, γι’ αυτό είχε φροντίσει να αποχωρήσει από την έδρα. Ολα αυτά για ένα αστείο που δεν μπόρεσε να καταλάβει! Στο κάτω κάτω, βρε παιδιά, έρχεται το 2021 και τότε, αν κρίνω από την εξέλιξη της προετοιμασίας των εορτασμών, όλοι μας θα φορέσουμε φουστανέλα…
Το φάντασμα
Η διαρκώς παρούσα απουσία στη συζήτηση επί της προτάσεως μομφής ήταν εκείνη του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Ελάχιστοι ήταν οι ομιλητές της ΝΔ που παρέλειψαν να μνημονεύσουν το δράμα του Παναγιώτη. Ηταν σαν τα φαντάσματα που κυκλοφορούν κατά κόρον στις τραγωδίες και στα ιστορικά έργα του Σαίξπηρ. Κατά κανόνα δικαιώνονται στην πορεία του έργου, αλλά παραμένουν φαντάσματα…
