Αναζήτηση
«Είμαστε πολύ ήρεμοι γιατί ξέρουμε πως έχουμε μέλλον στον όμιλο. Τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα. Έχουμε ποιότητα, ο προπονητής κάνει πολύ καλή δουλειά, πιστεύουμε πολύ στις δυνατότητές μας. Είμαστε σίγουροι πως τα πράγματα θα πάνε καλά για εμάς».
Τάδε έφη ο Ραφίνια, στα αποδυτήρια του «Ντραγκάο». Δίχως ακόμη να έχει βγάλει ακόμη τη φανέλα του. Δίχως καλά-καλά οι σφυγμοί να έχουν επανέλθει στο φυσιολογικό. Τον ακούς να μιλά για ποδόσφαιρο, και νιώθεις την ανάγκη να πληρώσεις εισιτήριο.
Περπατημένος όσο λίγοι ο Βραζιλιάνος σε αυτό το επίπεδο. Μια ματιά άλλωστε στο ράφι με τα τρόπαια της καριέρας του (Τσάμπιονς Λιγκ, Διηπειρωτικό, Γιουρόπα Λιγκ, Κόπα Λιμπερταδόρες) δεν επιτρέπουν αντιρρήσεις.
Έχει ζήσει τα πάντα. Σε τέτοιο βαθμό, που το μυαλό του κάνει αυτομάτως πράξεις που άλλοι δεν καταφέρνουν ούτε με κομπιουτεράκι.
Ούτε απογοητευμένος από το αποτέλεσμα. Ούτε φυσικά με διάθεση να εκτοξεύσει υπερβολές.
«Είμαστε ήρεμοι» είπε.
«Έχουμε ποιότητα» είπε.
«Πιστεύουμε πολύ στις δυνατότητες μας» είπε.
«Ο προπονητής κάνει πολύ καλή δουλειά» είπε.
Ο Ολυμπιακός έχασε από την Πόρτο. Και μάλιστα με σκορ που θα μπορούσε στο φινάλε της διαδρομής να αποδειχθεί καθοριστικό. Το τέρμα όμως σε αυτή τη Τσάμπιονς Λιγκ «γραμμή» είναι τέσσερις στάσεις μακριά. Μέχρι την επόμενη; Οι Ερυθρόλευκοι επιβάλλεται απλά να κατανοήσουν αυτό που τους συνέβη στις προηγούμενες. Και να συνεχίσουν να δουλεύουν έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνατότητες τους.
Ούτε οι Δράκοι του Κονσιεσάο, ούτε η Μαρσέιγ του Βίλας Μπόας έδειξαν ανώτεροι σε αυτό τον πρώτο κύκλο. Αντίθετα οι Πειραιώτες είχαν διαστήματα απέναντι τους που νόμιζες ότι στριμώχνουν αντιπάλους Σούπερ Λιγκ. Το ότι ένα ματς έληξε με νίκη και ένα άλλο με ήττα, δεν λέει τόσα όσα νομίζουμε.
Τουλάχιστον αυτή τη στιγμή.
Ο Ολυμπιακός έθεσε έναν στόχο το απόγευμα της κλήρωσης. Να παλέψει με την πρωταθλήτρια Πορτογαλίας και την δευτεραθλήτρια Γαλλίας για το εισιτήριο που οδηγεί στους «16». Ως εδώ είναι απολύτως συνεπής. Το είπε. Και το κάνει.
Την επόμενη φορά που θα κληθεί σε μια εβδομάδα να αντιμετωπίσει και τις δύο, δηλαδή τον Δεκέμβρη, ο Μαντί Καμαρά και ο Ουσεϊνού Μπα λογικά θα είναι στη θέση τους.
Το τελευταίο κύμα μεταγραφών λογικά θα είναι εναρμονισμένο με το σύνολο. Η δουλειά θα έχει φέρει πρόοδο.
Η μάχη για το εισιτήριο στα νοκ άουτ δεν κρίθηκε στις πρώτες αγωνιστικές. Θα κριθεί στο φινάλε.
Όσοι ανυπομονούν περισσότερο του κανονικού; Ίσως συζητούν ακόμη για το στιγμιαίο λάθος του Ανδρέα Μπουχαλάκη που δυόμισι χρόνια τώρα έχει κάνει άλματα προόδου.
Όσοι ξέρουν να περιμένουν: Ακούν τον Ραφίνια. Και καταλαβαίνουν πως η ηρεμία του Βραζιλιάνου δεν προκύπτει από κάποια εσωτερική ανάγκη, αλλά από εκείνα που βλέπει να συμβαίνουν μέρα με τη μέρα στο μεγάλο λιμάνι.
