Μερικές ώρες μετά τον ισχυρό σεισμό 6,7 Ρίχτερ που σημειώθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής ανοιχτά της Σάμου, έγινε γνωστή η επικοινωνία του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια με τον Τούρκο ομόλογο του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου.

Ο υπουργός Εξωτερικών ενημέρωνε πως η Ελλάδα ήταν έτοιμη να στείλει βοήθεια στη Σμύρνη, που υπέστη τεράστιες καταστροφές, με ανθρώπους να έχουν χάσει τη ζωή τους, σύμφωνα με τον τελευταίο απολογισμό.

Λίγα λεπτά αργότερα, έγινε γνωστό το τηλεφώνημα του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο πρωθυπουργός εξέφρασε τα συλλυπητήρια του στον Τούρκο ομόλογο του.

«Όποιες και αν είναι οι διαφορές μας, υπάρχουν στιγμές που οι λαοί μας πρέπει να στέκονται ο ένας πλάι στον άλλον», είχε τονίσει από την πλευρά του ο κ. Μητσοτάκης, όπως είχε γνωστοποιήσει νωρίτερα μέσω Twitter.

Όπως ανέφερε μια ανακοίνωση από τον εκπρόσωπο του γραφείου του Τούρκου προέδρου, «η τραγωδία έδειξε πόσο κοντά βρίσκονται οι δύο χώρες».

Από την πλευρά του, ο Ερντογάν ανταπέδωσε τα συλλυπητήρια και την αλληλεγγύη που είχε προηγουμένως εκφράσει ο Ελληνας πρωθυπουργός για τα θύματα του σεισμού στη Σμύρνη.

Έγραψε ο Τούρκος Πρόεδρος: «Ευχαριστώ, κ. Πρωθυπουργέ. Εκφράζω τα συλλυπητήριά μου σε όλη την Ελλάδα εκ μέρους εμού και του τουρκικού λαού. Και η Τουρκία επίσης είναι έτοιμη να βοηθήσει την Ελλάδα να γιατρέψει τα τραύματά της. Οτι δύο γείτονες δείχνουν αλληλεγγύη σε δύσκολες στιγμές είναι πιο πολύτιμο από πολλά πράγματα στη ζωή».

Ήταν η πρώτη φορά, που ύστερα από περίπου οκτώ μήνες, οι δύο ηγέτες αντάλλαξαν λόγια  αλληλεγγύης, και όχι σκληρούς χαρακτηρισμούς.

Πολλοί εκτιμούν ότι ίσως αυτή η τραγωδία, να είναι η αφορμή να γίνει επιτέλους το πρώτο βήμα για να πέσουν οι τόνοι μεταξύ των δύο χωρών.

Και αυτό, δεν είναι απίθανο να συμβεί, αν αναλογιστούμε ότι οι φονικοί σεισμοί του 1999 σε Ελλάδα και Τουρκία, αποτέλεσαν «κλειδί» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, σε μία περίοδο που ο δρόμος της διπλωματίας οδηγούσε σε αδιέξοδο.

Οι σεισμοί του 1999

Κορυφαία στιγμή της διπλωματίας των σεισμών υπήρξε το 1999. Τη χρονιά εκείνη η Τουρκία δοκιμάστηκε σκληρά, ενώ και η Αθήνα την ίδια περίοδο γνώρισε έναν φονικό σεισμό.

Στις 17 Αυγούστου 1999, δύο μόλις λεπτά μετά τις 3 τα ξημερώματα, η γη στη βόρεια Τουρκία άρχισε να τρέμει, επί 37 ολόκληρα δευτερόλεπτα.

Ο σεισμός του Μαρμαρά αποτέλεσε μια από τις πιο καταστροφικές στιγμές στη σύγχρονη ιστορία της γειτονικής χώρας, καθώς οι απώλειες ήταν βαρύτατες: 17.127 νεκροί, 43.959 τραυματίες και εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι. Ο σεισμός έγινε αισθητός μέχρι την Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη.

Στο μεσοδιάστημα αυτό και συγκεκριμένα 20 μέρες μετά τον πρώτο φονικό σεισμό της Τουρκίας, στις 7 Σεπτεμβρίου 1999 και στις 14:56 ώρα Ελλάδος γίνεται ο σεισμός της Πάρνηθας που συνηθέστερα τον αποκαλούμε ο «σεισμός της Αθήνας του 1999».

Ο τελικός απολογισμός των θυμάτων έφτασε στους 143 νεκρούς.

Πέραν από τον πόνο, τις κραυγές, τα ουρλιαχτά και την φρίκη των απλών ανθρώπων που επέζησαν, κορυφαία θέση κατείχε η διπλωματία των ημερών εκείνων ανάμεσα στις πολιτικές ηγεσίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία.