Μία λεπτομέρεια από την επίσκεψη του προέδρου της Αιγύπτου αλ-Σίσι μού προξενεί μεγάλη εντύπωση και θα ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας. Παρότι ολιγομελής η συνοδεία του αιγύπτιου ηγέτη, στη σύνθεσή της περιλαμβάνονταν και δύο θαλαμηπόλοι (chamberlains, στο επίσημο κείμενο της πρεσβείας), εκ των οποίων μάλιστα ο ένας έφερε τον τίτλο του πρώτου θαλαμηπόλου. Για ποιον λόγο μπορεί να χρειάζεται δύο θαλαμηπόλους ο πρόεδρος της Αιγύπτου;
Κατ’ αρχάς, για ό,τι ακριβώς δηλώνει η ιδιότητα του θαλαμηπόλου, δηλαδή για κάθε είδους οικιακές υπηρεσίες. Ιστορικά, να θυμίσω, τον τίτλο του «chamberlain» έφερε ο ευγενής που είχε την ευθύνη του ιδιωτικού οίκου και του εισοδήματος του βασιλέως: ο οικονόμος του, με μια λέξη. Αυτές οι υπηρεσίες είναι χρήσιμες – μην πω απαραίτητες – σε έναν ηγέτη, ακόμη και όταν ταξιδεύει στο εξωτερικό. Ισως ακόμη περισσότερο τότε, αν το σκεφθείτε. Γιατί ποιος θα του στρώνει το κρεβάτι και θα του αφήνει μια σοκολάτα μέντας στο προσκέφαλο; Ποιος θα φροντίζει να βρίσκει τις πιζαμούλες του ζεστές, όταν επιστρέφει το βράδυ; Ποιος θα του ετοιμάσει ένα ζεστό γάλα ή θα του θυμίσει το βραδινό χάπι του για την πίεση; Ποιος θα του διαβάσει κάτι ευχάριστο για να βαρύνουν τα ματάκια του, όταν δεν τον πιάνει ο ύπνος;
Μπορούν επίσης οι προεδρικοί θαλαμηπόλοι να είναι χρήσιμοι και ως δοκιμαστές. (Γι’ αυτό είναι δύο, ώστε αν ο ένας πέσει κατά την τέλεση του καθήκοντός του, αναλαμβάνει ο άλλος…) Μπορούν ακόμη να είναι χρήσιμοι στην εξοχή, σε εκδρομές στην ύπαιθρο – ιδίως μάλιστα αν τους έχεις σε ζευγάρι: μεγαλόσωμος με μικρόσωμο. Θες κάτι να τσιμπήσεις, καθισμένος σαν άνθρωπος ή, ακόμη περισσότερο, σαν πρόεδρος! Τι κάνεις; Τους βάζεις να πέσουν στα τέσσερα, ο μεγαλόσωμος κάνει το τραπεζάκι, ο μικρόσωμος το σκαμνάκι, βολεύτηκες! Επομένως, δεν το κοροϊδεύω καθόλου. Υπάρχει σοφία στην επιλογή δύο θαλαμηπόλων…
Οι αναρχοσυνδικαλιστές της ΟΛΜΕ
Το περασμένο Σάββατο, ημέρα διεξαγωγής των ηλεκτρονικών εκλογών για τα υπηρεσιακά συμβούλια, τις οποίες η ΟΛΜΕ μποϊκοτάρισε, η Ομοσπονδία εξέδωσε ανακοίνωση που ξεχείλιζε από θυμό, με την οποία δήλωνε την πρόθεσή της να ζητήσει από το υπουργείο Παιδείας «την συγκεντρωτική ηλεκτρονική κατάσταση ψηφισάντων όλης της χώρας»! Παρά την επιτυχία του μποϊκοτάζ της ΟΛΜΕ, καθώς άνω του 90% των εκπαιδευτικών απείχε από τις αρχαιρεσίες, οι εκλογές ήσαν νόμιμες και με τη σφραγίδα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μόνο ως απειλή, λοιπόν, προς όσους ψήφισαν ηλεκτρονικά μπορεί να εκληφθεί το αίτημα της ΟΛΜΕ να πάρει στα χέρια της τον κατάλογο όσων συμμορφώθηκαν με τον νόμο και όχι με τις επιθυμίες των συνδικαλιστών.
Απειλή η οποία γίνεται σοβαρότερη, καθώς η ανακοίνωση στοχοποιεί ειδικά όσους μετείχαν ως υποψήφιοι στις εκλογές. Στρέφεται εναντίον όσων «στέλνουν τις τελευταίες ώρες μαζικά μηνύματα σε συναδέλφους για να μπουν στην πλατφόρμα του ΥΠΑΙΘ και να τους ψηφίσουν», όπως αναφέρεται στο κείμενο και προειδοποιεί ότι «δεν πρόκειται να τους αφήσουμε στο απυρόβλητο να συνεχίσουν να κινούνται στο παρασκήνιο και την ανωνυμία, θα παραδοθούν στη χλεύη του κλάδου»! Μήπως θα τους περάσουν και ταμπέλα γύρω από τον λαιμό, όπως έκαναν κάποιοι άλλοι προσφάτως;
Είναι ασαφές αν μέχρι σήμερα, πέντε ημέρες μετά τις εκλογές, η απειλή της ΟΛΜΕ να ζητήσει τους καταλόγους των ψηφισάντων έχει πραγματοποιηθεί. Ελπίζω ότι η απειλή εκφοβισμού όσων μετείχαν στις εκλογές ήταν μια παροδική έκρηξη θυμού εκ μέρους των συνδικαλιστών και δεν πρόκειται να δοθεί συνέχεια. Διότι αν η ταμπέλα, που πέρασαν οι αναρχικοί στον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου ήταν μια «μεγάλη ντροπή για τη χώρα», όπως το έθεσε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα είναι ακόμη μεγαλύτερη ντροπή αν το ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών της Μέσης Εκπαίδευσης υιοθετεί τις ίδιες μεθόδους εκφοβισμού με το αληταρ
