Τελικώς, είναι να αναρωτιέται κανείς: Τα παθήματα του παρελθόντος έχουν γίνει μαθήματα για τις ελληνικές τράπεζες; Ολη αυτή η περιπέτεια από το 2008 και μετά, που στοίχισε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στους μετόχους τους αλλά και στον ελληνικό λαό για να διασωθούν, είχε κάποιο impact; Αλλαξαν στην πράξη τα κριτήρια των χορηγήσεών τους; Οι εγκριτικές τους διαδικασίες αυστηροποιήθηκαν; Ή όλα έμειναν τελικά στα λόγια; Γιατί τα αναφέρουμε όλα τα παραπάνω;

Προκαλεί μεγάλη εντύπωση (και σε επενδυτικούς κύκλους και πέραν του Ατλαντικού) το εξής: είναι γνωστή η ιστορία που συντάραξε τα χρηματιστηριακά δρώμενα στη Νέα Υόρκη προ τριετίας (δημοσιεύματα σε «Wall Street Journal» κ.λπ.) για την Aegean Marine Petroleum Network, που ίδρυσε ο Δ. Μελισσανίδης, και τις κατοπινές δικαστικές περιπέτειες, σύμφωνα με την αγωγή των εκατοντάδων εκατομμυρίων, που είχε καταθέσει το Aegean Litigation Trust. Μάλιστα, κανείς δεν γνωρίζει τι απέγινε με τον περιβόητο διακανονισμό. Επετεύχθη στην περίπτωση της Aegean Marine Petroleum Network; Εγινε ή δεν έγινε τελικά;

Επειτα από όλα αυτά, εκείνο που αναρωτιούνται τώρα στην αγορά είναι πώς μπορεί παρά τα παραπάνω να αναλαμβάνεται (πέραν των άλλων) τέτοιο reputation risk από τις τράπεζες και να ανανεώνεται ομολογιακό δάνειο για την εταιρεία Αιγαίον Οϊλ ΑΕΒΕΠ (συμφερόντων οικογένειας Μελισσανίδη) και μάλιστα με όρους αποπληρωμής που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να παραπέμπουν σε εσαεί ανανεώσεις. Το ερώτημα αφορά τους Χρ. Μεγάλου (Πειραιώς), Φ. Καραβία (Eurobank), Π. Μυλωνά (Εθνική).

Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση επιχειρούν να καταστήσουν τη χώρα ξανά ελκυστική σε σοβαρά επενδυτικά κεφάλαια από το εξωτερικό και σε μια συγκυρία εξαιρετικά κρίσιμη, με την επικείμενη έλευση της κυβέρνησης Μπάιντεν.

Τελευταία Νέα