Η δήλωση για την επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, που ανήρτησε χθες στο Facebook ο Αλέξης Τσίπρας, δεν είχε λέξη για τον λόγο της απαγόρευσης εφέτος των επετειακών «εκδηλώσεων» (πορείες, καταστροφές, εμπρησμοί κ.λπ.). Δεν έχει λέξη για την πανδημία. Είναι μία άσκηση μανιχαϊσμού, στην οποία, από τη μία πλευρά, βρίσκεται η εξιδανικευμένη και καταπιεσμένη νεολαία και, από την άλλη, ο κλασικός μπαμπούλας της ανάλγητης, οπισθοδρομικής Δεξιάς. Ολο αυτό σε ύφος ανθηρό και εντόνως συναισθηματικό, χωρίς καμία αναφορά στη σημερινή συγκυρία. Ισως όμως να είναι καλύτερα έτσι, αφού το ίδιο κείμενο, χωρίς αλλαγές, θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά σε κάποια από τις επετείους του μέλλοντος…
Αν υποψιάζεστε αυτό που υποψιάζομαι, δεν υπάρχει λόγος να ντρεπόμαστε να το πούμε, διότι στην ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ αργότερα η υποστήριξη προς όσους προσπάθησαν να παραβούν τις απαγορεύσεις και συνελήφθησαν είναι σαφέστατη. «Η μνήμη δεν μπαίνει σε καραντίνα», καταλήγει με ποιητικό στόμφο η ανακοίνωση, σε μια φράση που είναι από μόνη της ηλίθια, διότι δεν ήταν ούτε η μνήμη ούτε η ελευθερία του λόγου το αντικείμενο των περιορισμών που επέβαλαν λόγοι δημόσιας υγείας. Οσοι αγνόησαν τις απαγορεύσεις, όσοι αρνήθηκαν να υπακούσουν στις αστυνομικές παραγγελίες και, τελικά, συνελήφθησαν δεν είχαν αυτή τη μεταχείριση επειδή προσπάθησαν να θυμηθούν, αλλά επειδή προσπάθησαν να κάνουν πορεία.
Εν πάση περιπτώσει, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ λέει – με αυτό τον ατυχή τρόπο που το λέει – ότι η μνήμη δεν μπαίνει σε καραντίνα, εννοεί ότι, στην προκειμένη περίπτωση, οι εκδηλώσεις μνήμης προέχουν της δημόσιας υγείας. Μας λέει ότι για τη μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξη αξίζει η εξαίρεση, για τους ευνόητους πολιτικούς λόγους. Η ίδια εξαίρεση, όμως, δεν όφειλε να ισχύει κατά τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου προ ημερών; Με τόσες εξαιρέσεις που επιβάλλει το προοδευτικό μαρτυρολόγιο, αναρωτιέμαι πότε εποτέλους θα συμφωνήσει η Αριστερά ότι πρέπει να γίνει μια σοβαρή προσπάθεια για να ελεγχθεί η πανδημία. Αυτή η διαρκής επίκληση σε παραδόσεις και τελετουργίες της Αριστεράς, που επιβάλουν εξαιρέσεις στους υγειονομικούς κανόνες μου θυμίζει την κλασική δικαιολογία «από Δευτέρα δίαιτα».
Πέρα από την αστειότητα του πράγματος, αν μπορεί από όλα αυτά να προκύψει μία σοβαρή διαπίστωση είναι ότι η μόνη σαφής πολιτική που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποτυχία της προσπάθειας να ελεγχθεί η πανδημία. Γι’ αυτό και κάθε σχετική ευκαιρία που τους προσφέρει η συγκυρία την εκμεταλλεύονται στο έπακρο.
ΤΟΣΟ ΦΑΝΕΡΟ
Η αναπόφευκτη πινελιά της μιζέριας στα χθεσινά περί τον Γρηγορόπουλο και την επέτειο ήταν η φλογερή διαμαρτυρία του Δημήτριου του Βερβεσού στις αρχές, επειδή ορισμένοι εκ των προσαχθέντων ή συλληφθέντων ήσαν δικηγόροι. Και λοιπόν; Θα μπορούσαν να είναι μάγειροι, συντηρητές καυστήρων ή οδηγοί βυτιοφόρων. Προς τι η εξαίρεση για τους δικηγόρους, εφόσον υπερέβησαν τα όρια του ρόλου τους; Ανεξαρτήτως αυτού όμως, βρίσκω φυσική εκ μέρους του αυτό το πάθος, ιδίως όταν θυμάμαι το εορταστικό σύνθημα «σεισμός, σεισμός, συνωστισμός», ανήμερα του Αγίου Δημητρίου στο γραφείο του. Είναι τόσο φανερό ότι ψάχνει για συμπάθεια ο καημένος, ώστε γίνεται θλιβερό…
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ
Ο Μαργαρίτης Σχοινάς διετύπωσε την εκτίμηση ότι η έγκριση για τη διάθεση του εμβολίου στην ευρωπαϊκή αγορά θα δοθεί από τον αρμόδιο, ανεξάρτητο, ευρωπαϊκό οργανισμό «σαν χριστουγεννιάτικος μποναμάς, γύρω στα Χριστούγεννα». Μακάρι!
Τούτου δοθέντος, όμως, ας μου επιτραπεί μια ιδέα σχετικά με την παρουσίαση του μποναμά. Αφού όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένα κλίμα γκρίνιας για την Επιτροπή και, αναπόφευκτα, για την επικεφαλής της, γιατί η έγκριση να μην παρουσιασθεί με έναν τρόπο χαρμόσυνο, στο κλίμα των ημερών; Η Ούρσουλα ντυμένη Αη ασίλης (ούτως ή άλλως της πάει το κόκκινο και το ξέρει…) θα είναι κάτι που θα σπάει το ανδροκρατούμενο στερεότυπο, ενώ οι επίτροποι θα είναι ντυμένοι ελαφάκια – εννοείται ότι ο ρόλος του Ρούντολφ θα δοθεί με κλήρωση. Στα παιδιά τουλάχιστον, θα αρέσει…
