Έχει περάσει δύο παγκοσμίους πολέμους και τρεις πανδημίες, ο κοροναϊός δεν την πτοεί εύκολα. Ο λόγος για την Λουίζα Ζαπιτέλι, μία κυρία 109 ετών από την Περούτζια που έχει εγκλωβιστεί στο διαμέρισμα και στο μπαλκόνι της στη μεσαιωνική πόλη Citta di Castello, αλλά δεν χάνει την αισιοδοξία της. Στο πλευρό της παραμένει η κόρη της η Άννα που έχει αναλάβει τη φροντίδα της.
Μαζί προσπαθούν να θυμηθούν ποια ήταν η πρώτη μεγάλη δοκιμασία που πέρασε η οικογένεια. «Μήπως ο τυφοειδής πυρετός;» «Όχι», λέει η Άννα, «μετά ήταν αυτός, πριν ήταν η ισπανική γρίπη». «Α ναι, βέβαια, η ισπανική γρίπη. Όλες αυτές οι ασθένειες ήρθαν πράγματι, αλλά πέρασαν κιόλας…»
Πριν από δύο χρόνια η κ. Ζαπιτέλι εμφάνισε κάταγμα στο ισχίο και αναγκάστηκε να υποβληθεί σε επέμβαση.
Στη διάρκεια της νοσηλείας υπέστη καρδιακή προσβολή, αλλά ευτυχώς συνήλθε γρήγορα. Δύο φορές έχει πάθει πνευμονία- η τελευταία ήταν πέρσι- αλλά το ξεπέρασε κι αυτό. «Δεν παραπονιέμαι, μήπως έχω άλλη επιλογή;» λέει η ίδια. «Ο γιατρός μου λέει ότι δεν μπορεί να μου δώσει όλα τα φάρμακα και τα εμβόλια που χρειάζομαι. Γιατί του λέω, τι θα πάθω; Θα πεθάνω; Και τότε γελάει…»
Κοινωνική ζωή και σωματική άσκηση
Από τα λίγα που γνωρίζουμε για την κ. Ζαπιτέλι- που έχει πέντε αδέρφια, εγγόνια και δισέγγονα- φαίνεται ότι το μυστικό της ευωχίας είναι οι κοινωνικές επαφές, η αγάπη που παίρνει από δικούς της ανθρώπους αλλά και η σωματική άσκηση, στο μέτρο του δυνατού.
Από τότε που έκανε την επέμβαση στο ισχίο εκτελεί καθημερινά ασκήσεις φυσιοθεραπείας, έχει πάρει ένα ποδήλατο γυμναστικής για το σπίτι, ενώ μέχρι πρότινος έβγαινε καθημερινά για να περπατήσει στην ύπαιθρο. Αυτοί οι περίπατοι της έλειψαν στην εποχή της πανδημίας.
«Όταν τελειώσει η πανδημία», λέει, «θα είμαστε και πάλι μαζί, όπως τις Κυριακές, όπως στις γιορτές. Γιατί συνήθως τα Χριστούγεννα είμαστε γύρω στους δεκαπέντε».
Επιπλέον η κ. Ζαπιτέλι δηλώνει πιστή καθολική που παίρνει δύναμη από την πίστη της. Έχει όμως και άλλα ενδιαφέροντα. Μέχρι τα 107 της χρόνια ξεχώριζε στο Citta di Castello για τις βόλτες που έκανε με μία βέσπα, την οποία δανειζόταν από τον ανηψιό της.
Το τοπικό κλαμπ ιδιοκτητών βέσπας την έχει ανακηρύξει επίτιμο μέλος. Μία ακόμη δημιουργική απασχόληση: μαζί με έναν εγγονό της είχε φτιάξει έναν μικρό παράδεισο με 400 καναρίνια, τον οποίο και οι δύο φρόντιζαν επί δύο ώρες καθημερινά. «Έχουν μείνει γύρω στα 300 καναρίνια, δεν μπορώ να τα πουλήσω γιατί τα πάντα είναι κλειστά» λέει η ίδια. «Είπα στα εγγόνια μου να πουλήσουν μερικά, δεν αντέχω πια να τα φροντίζω όπως πριν…»
Πρότυπο ψηφοφόρου
Και πριν από την πανδημία η αειθαλής Λουίζα Ζαπιτέλι δεν ήταν άγνωστη στους Ιταλούς.
Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, το 2018, ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλα την είχε μνημονεύσει ως υπόδειγμα ψηφοφόρου. «Θα ήθελα να απευθύνω θερμό χαιρετισμό στην κυρία Λουίζα Ζαπιτέλι, η οποία, σε ηλικία 106 ετών προσήλθε στην κάλπη στην ιδιαίτερη πατρίδα της, το Τσιτά ντι Καστέλο, όπως έκανε πάντοτε από την εποχή της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης. Μία ακούραστη ψηφοφόρος επί 72 έτη, ένα υπόδειγμα για όλους μας» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ιταλός πρόεδρος.
Η Λουίζα Ζαπιτέλι είχε ψηφίσει για πρώτη φορά το 1946 στο δημοψήφισμα για την κατάργηση της μοναρχίας, άλλωστε μόλις τότε οι Ιταλίδες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου.
Έκτοτε δεν έχει χάσει ούτε μία εκλογική αναμέτρηση. Και αυτό κάτι σημαίνει, ειδικά στην Ιταλία, όπου κατά μέσο όρο οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις δεν είχαν πάνω από ενάμισι χρόνο κοινοβουλευτικού βίου…
Γιάννης Παπαδημητρίου (AP)
