Δεν είναι μόνο ο επικείμενος ανασχηματισμός που επιδρά στην πολιτική σκηνή. Υπάρχουν και άλλα που εξελίσσονται παρασκηνιακώς, τα οποία μόνο αδιάφορα δεν είναι.
Πολιτικοί παρατηρητές που έχουν αίσθηση της πολιτικής ιστορίας της χώρας αξιολογούσαν ως ιδιαίτερη την επιβεβαιωμένη πια προσέγγιση του Αλέξη Τσίπρα με τον Γιώργο Παπανδρέου.
Σύμφωνα με τον «Βηματοδότη», από πολλές πλευρές επιβεβαιώνεται πλέον ότι οι δυο τους έχουν αποκαταστήσει απευθείας επικοινωνία, συνομιλούν τακτικά και σχεδιάζουν να συγκροτήσουν αντινεοδημοκρατικό («προοδευτικό» το χαρακτήρισε προσφάτως ο Γιώργος Παπανδρέου) μέτωπο. Οσο απαξιωμένος και αν είναι ο άλλοτε πρωθυπουργός, η ιστορικότητα του ονόματος που φέρει επηρεάζει έναν μικρό κύκλο ψηφοφόρων, αλλά κυρίως συντηρεί ακόμη τον μύθο της «αλλαγής», στον οποίο εμφανώς πια επενδύει ο κ. Τσίπρας.
Οι πρώτες αντιδράσεις στις αναφορές του κ. Παπανδρέου για «προοδευτικό μέτωπο» είχαν όντως απαξιωτικό χαρακτήρα, αλλά μάλλον όσοι τις αντιμετώπισαν έτσι αγνοούν ότι πηγάζουν από τις παραδόσεις του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου.
Πολλές φορές στις τέσσερις δεκαετίες της Μεταπολίτευσης ιδέες όπως αυτές της «δημοκρατικής συμπαράταξης» ή του «προοδευτικού μετώπου» χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς και απέδωσαν αποτελέσματα, ιδιαιτέρως σε περιόδους μεταβατικές και σε χρόνους κατά τους οποίους επικράτησαν αναλογικότερα εκλογικά συστήματα.
Ως γνωστόν, οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Για την ιστορία, αναφέρουμε πόσο δυσκόλεψε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το 1989 το αναλογικότερο εκλογικό σύστημα που είχε επιβάλει τότε ο πολλαπλώς πιεζόμενος και δικαστικά καταδιωκόμενος Ανδρέας Παπανδρέου.
Χρειάστηκαν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και δύο συμμαχικές κυβερνήσεις προκειμένου να επικρατήσει με ισχνή πλειοψηφία την άνοιξη του 1990 ο πατέρας του σημερινού Πρωθυπουργού.
Επειδή λοιπόν τα παραπάνω μόνο αδιάφορα δεν είναι, ο Πρωθυπουργός προετοιμάζεται για μεγάλη πολιτική μάχη στη διάρκεια του 2021. Και αυτό είναι το μυστικό του επικείμενου ανασχηματισμού. Με ποιους θα δώσει τη μάχη της «μεταρρύθμισης», την οποία θα στήσει απέναντι στο «προοδευτικό μέτωπο» των άλλων. Ορισμένοι των υπουργών έχουν δείξει δείγματα γραφής, είναι μαχητικοί και κινούνται αναλόγως.
Αλλοι όμως προτιμούν τη θαλπωρή των μικρών βημάτων και των ελάχιστων συγκρούσεων. Ολοι μπορούν να φανταστούν ποιοι θα αντικατασταθούν. Ωστόσο το προνόμιο είναι του Πρωθυπουργού. Αυτός θα επιλέξει και αυτός θα αναλάβει το ρίσκο. Το μόνο που εμείς μπορούμε να προβλέψουμε είναι ότι οι εκπλήξεις είναι μπροστά και εκ των συνθηκών μάλλον θα είναι πολλές.
