Ο Ολυμπιακός εισήλθε με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις στην διαβολοβδομάδα των φετινών διοργανώσεων με ένα εμφατικό 3-0 επί της ΑΕΚ, προκαλώντας ανάλογους συνειρμούς με την αμέσως προηγούμενη αγωνιστική περίοδο, η οποία είναι τοις πάσι γνωστό πως κατέληξε.
Από σήμερα, πρώτη Δευτέρα του 2021, σχεδιάζεται μια σύγχρονη «Θρύλου ανάβαση», καθώς πρέπει να περάσει διαδοχικά από την Τρίπολη, το Αγρίνιο και την Τούμπα. Γιατί απαιτείται να περιδιαβεί ο Ολυμπιακός τη μισή Ελλάδα Γενάρη μήνα;
Επειδή, όπως συμβαίνει την τελευταία τετραετία, έτσι σχεδίασαν την εξέλιξη του πρωταθλήματος οι επαϊόντες της Super League, κατάλληλα υποβοηθούμενοι από την Ε.Π.Ο. «του δικού μας Γραμμένου», μέσω της εντελώς απαξιωμένης διοργάνωσης του Κυπέλλου.
Είναι σε όλους γνωστά όσα μεσολάβησαν για να καταλήξει ο Ολυμπιακός να εκδράμει «στα όρη, στ’ άγρια βουνά» χρονιάρες μέρες για να καταλήξει, στην τρίτη και φαρμακερή, έξοδο του να επισκεφθεί την Τούμπα εμφανώς κουρασμένος από τις μετακινήσεις και τους συνεχόμενους αγώνες μπας και δεήσει ο Π.Α.Ο.Κ. και πάρει βαθμό ή βαθμούς.
Η εκδρομή θα είχε αποφευχθεί εάν στους κόλπους της Λίγκας υπήρχαν θεσμικές διαδικασίες που να αντικειμενικοποιούν τις προφορικές δεσμεύσεις μεταξύ των Π.Α.Ε., σύμφωνα με τις οποίες «καμία ομάδα δεν θα υποχρεωθεί σε τρεις διαδοχικές εκτός έδρας αναμετρήσεις, ειδικά όταν αυτές περιλαμβάνουν μετακινήσεις εκτός έδρας».
Στην περίπτωση του Ολυμπιακού η προφορική δέσμευση πήγε περίπατο, μαζί με την, έτσι ή αλλιώς, μειωμένη αξιοπιστία της διοργανώτριας (για την Ε.Π.Ο. παρέλκει ακόμη και η απλή αναφορά σε ζητήματα αξιοπιστίας), εξέλιξη που οδήγησε τους ερυθρόλευκους να φορτώνουν μπαγκάζια στο πούλμαν, να αποχαιρετάνε γυναίκες και παιδιά και να τρέχουν ανά την Ελλάδα για να ανταποκριθούν σε ένα κατασκευασμένο αγωνιστικό πρόγραμμα.
Για το λόγο αυτό στα ερυθρόλευκα αποδυτήρια αναρτήθηκε η ρήση των αρχαίων ημών προγόνων «ουδέν κακόν αμιγές καλού», με το «καλό» στη συγκεκριμένη περίπτωση να είναι η κατάκτηση ενός σημαντικού προβαδίσματος στην πορεία για τον εγχώριο τίτλο του πρωταθλητή εάν στο τέλος της διαβολοβδομάδας ο Ολυμπιακός έχει μόνο νίκες.
Η προοπτική αυτή, στην οποία οι πρωταθλητές εισήλθαν ήδη μετά το 3-0 με την ΑΕΚ, έχει διπλή ανάγνωση. Κάθε νίκη που ο Ολυμπιακός θα κατακτάει θα διαμορφώνει νέες, ευνοϊκότερες ισορροπίες, αγωνιστικές και ψυχολογίας, για τον επόμενο αγώνα, θα δημιουργεί συνθήκες αυξημένης δυσκολίας για τον επόμενο αντίπαλο, ο επόμενος για τον μεθεπόμενο σε μια αλληλουχία αγώνων, για να καταλήξει, έτσι ή αλλιώς, η ιστορία να γραφτεί και πάλι, όπως και πέρσι, στην Τούμπα.
Ο Ολυμπιακός στη διαδρομή αυτή θα κατέβει με όπλα την εμφανώς καλύτερη ομάδα του, την ψυχολογία του πρώτου, την υπεροχή του ως οργανισμού που λειτουργεί με παραγωγικό και αποδοτικό τρόπο και την υπεροπλία του σε εναλλακτικές ό,τι κακό και αν τον βρει στη διαδικασία. Οι ερυθρόλευκοι έχουν κατακτήσει ένα επίπεδο ποδοσφαιρικής λειτουργίας που είναι έτη φωτός μπροστά από το δεύτερο στην Ελλάδα κι η συνθήκη αυτή δεν μπορεί εύκολα να αντιμετωπιστεί πάνω στο χορτάρι.
Η πρόκληση για τους ερυθρόλευκους είναι να ξεπεράσουν σε δέκα μέρες με τη μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία τον σκληρό πυρήνα της εξυγίανσης. Ξεκίνησαν με την ΑΕΚ, συνεχίζουν με τους «εκλεκτούς» Αστέρα Τρίπολης και Παναιτωλικό, καταλήγουν με τον ΠΑΟΚ. Εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι το ταξίδι είναι πολύ δύσκολο, αλλά ένα «κατάλληλο» τέλος θα καταστρέψει εντελώς όλες τις φαντασιώσεις της εξυγιαντικής παρέας και θα τοποθετήσει τα δεδομένα της φετινής διοργάνωσης στη σωστή τους θέση.
Στην ουσία ο Ολυμπιακός καλείται αυτές τις δέκα μέρες να διεξάγει (και) ένα ιδεολογικό πόλεμο απέναντι σε όσους επιχείρησαν να τον απαξιώσουν, να τον κατηγορήσουν χωρίς κανένα στοιχείο, να τον εμπλέξουν σε δήθεν περίεργες υποθέσεις, να ποινικοποιήσουν τις ποδοσφαιρικές του επιλογές και να τον καταστρέψουν. Περί αυτού πρόκειται.
Στη διαδικασία αυτή δεν είναι λάθος να ξεκινήσουν οι ερυθρόλευκοι να σκέφτονται, πως μεταξύ των μελών του σκληρού πυρήνα της εξυγίανσης είναι πιθανό (για κάποιους εραστές των σεναρίων είναι βέβαιο) να διαμορφωθούν συνθήκες αλληλοβοήθειας και αλληλοϋποστήριξης με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή αποδυνάμωση της ομάδας του Μαρτίνς και την ανάλογη απώλεια βαθμών.
Ανάλογες συμφωνίες ή συνεργασίες είναι κάτι σαν εθνική παράδοση στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τις περισσότερες φορές συνοδεύονται ( ή επιχειρείται να συνοδευθούν) και από μια διακριτική διαιτητική βοήθεια, επειδή «δικό μας είναι το μαγαζί, ό,τι θέλουμε κάνουμε». Κι αυτή η παράμετρος είναι στο παιχνίδι.
Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά βεβαίως την τελική απάντηση θα πρέπει να τη δώσει το ίδιο το άθλημα και όσα πάνω στο χορτάρι συμβαίνουν, αλλά ποτέ κανείς που φύλαξε τα ρούχα του δεν έκανε άσχημα.
