Αναζήτηση
Αρχισε να προσφέρει τη βοήθειά της στις μονογονεϊκές οικογένειες και στις γυναίκες που αντιμετώπιζαν το σκληρό πρόσωπο της ζωής. Αυτός ήταν και ο δρόμος για να θεραπεύσει τα δικά της τραύματα
Η μεγάλη συζήτηση των ημερών είναι η συνεπιμέλεια των παιδιών. Ποια είναι η δική σας θέση;
Σύμφωνα με την αρχή της ισότητας των δύο φύλων θα πρέπει να υπάρχει συνεπιμέλεια. Δεν είναι δίκαιο το μεγάλωμα των παιδιών να είναι υπόθεση του ενός γονέα. Υπάρχουν πατεράδες που επιζητούν αυτή τη συμμετοχή, αλλά θεωρώ ότι αποτελούν εξαιρέσεις. Στην Ελλάδα και δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι και πώς μπορεί να εφαρμοστεί και να λειτουργήσει υπέρ των παιδιών. Πιστεύω ότι τα δικαστήρια που πρόκειται να γίνουν από εδώ και πέρα θα είναι πολλά. Λίγοι γονείς κατανοούν ότι τα παιδιά δεν είναι έπαθλα.
Οπότε αυτή η νομοθετική ρύθμιση μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά.
Δεν χρειάζεται καμία νομοθεσία, αν είμαστε νοήμονες άνθρωποι για να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Στα περισσότερα διαζύγια υπάρχει θυμός και από τις δύο πλευρές. Εκείνο που πρέπει να πούμε είναι πως η συνεπιμέλεια πρέπει να υπάρχει, αλλά με προϋποθέσεις για την καλή ψυχολογία των παιδιών. Παραδείγματος χάρη, θα πρέπει να εξεταστεί αν ένας πατέρας που θέλει και απαιτεί τη συνεπιμέλεια των παιδιών του ασχολείται με αυτά πραγματικά και δεν τα αφήνει να τα μεγαλώνουν π.χ. οι παππούδες και οι γιαγιάδες.
Είστε διαζευγμένη και μητέρα δύο ενήλικων παιδιών. Πώς συνδεθήκατε με τις ανησυχίες και τα προβλήματα των μονογονεϊκών οικογενειών;
Είχα ένα επώδυνο γάμο και διαζύγιο. Εμεινα έγκυος 20 ετών, παντρεύτηκα, έκανα και άλλο παιδί και είχα πάντα στο μυαλό μου ότι έπρεπε να στηρίξω τις επιλογές μου. Η τακτική μου ήταν να κάνω πίσω στα προβλήματα που προέκυπταν. Ανακάλυψα όμως μετά από πολλά χρόνια ότι έζησα μέσα σ’ ένα ψέμα.
Τι εννοείτε;
Πίστευα ότι η σχέση που έκανα με τον σύζυγό μου και η πορεία της, ήταν δική μας επιλογή. Δυστυχώς ήταν όλα σχεδιασμένα. Είχε προηγηθεί σχέδιο γνωριμίας από τον πεθερό μου. Τίποτε απ’ όσα συνέβησαν στη ζωή μου δεν ήταν αποτέλεσμα δικών μου επιθυμιών. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ζούσα μέσα σε ένα γάμο όπου υπήρχε ψυχολογική βία, έλεγχος και εξάρτηση. Τα υπέμενα όλα για χάρη των παιδιών και διότι πίστευα ότι όταν παντρεύεσαι δεν πρέπει να χωρίζεις.
Πώς απεγκλωβιστήκατε;
Η συνειδητοποίηση ήρθε όταν πήγα να δω τους ειδικούς θεραπευτές που πήγαιναν τα παιδιά μου για τη δυσλεξία τους. Εκείνοι μου είπαν ότι δεν θα πρέπει ν’ ασχοληθώ άλλο με το πρόβλημα των παιδιών – το οποίο είχε πάρει τον δρόμο του σε ό,τι αφορά τη θεραπεία – αλλά με το δικό μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να με ρωτάει μια θεραπεύτρια: «Πόσα χρόνια είστε παντρεμένη κ. Τσεσμελή;». Της απαντώ 15 και μου λέει: «Νομίζετε ότι είστε παντρεμένη». Μέσα από τη διαδικασία της θεραπείας των παιδιών, διαπίστωσαν ότι ζούσαν σε μια οικογένεια που στην ουσία δεν υπήρχε.
Υπομείνατε όμως άλλα πέντε χρόνια αυτή την κατάσταση.
Σήκωσα τον σταυρό μου μέχρι τέλους. Ομως έρχεται η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι πως είτε αποφασίζεις να ζήσεις και να προχωρήσεις, είτε να μείνεις σε κάτι νοσηρό και να βάλεις σε κίνδυνο την υγεία σου. Με αφύπνισε όμως όταν είδα πως κατά βάθος ο πρώην σύζυγός μου επιζητούσε την εξόντωσή μου.
Με ποιο τρόπο;
Αντιμετώπισα κάποια σοβαρά προβλήματα υγείας και άρχισα να κάνω εξετάσεις. Κάποιες από αυτές δεν ήταν καλές και ο γιατρός άρχισε να μιλάει ανοιχτά για την περίπτωση να έχω καρκίνο. Οταν μπήκαμε μέσα στο αυτοκίνητο για να πάμε σπίτι άρχισα να κλαίω γοερά και με την άκρη του ματιού μου είδα ότι χαμογελούσε. Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα να πάρω τη ζωή στα χέρια μου. Κατάλαβα ότι ακόμη η φυσική μου εξόντωση θα τον χαροποιούσε. Χώρισα, άρχισα να εργάζομαι και να προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου.
Μέχρι τότε ασχολούσασταν μόνο με την ανατροφή των παιδιών;
Φυσικά και όχι. Εργαζόμουν σκληρά στην οικογενειακή επιχείρηση χωρίς να αμείβομαι. Δεν είχα δικά μου χρήματα, ούτε καν κοινός τραπεζικός λογαριασμός δεν υπήρχε. Ο πρώην σύζυγός μου ήθελε να έχει απόλυτη εξουσία πάνω μου.
Απ’ όσα μου περιγράφετε συμπεραίνω ότι δεν ήταν εύκολο διαζύγιο.
Καθόλου. Είχε στρέψει τα παιδιά εναντίον μου και φυσικά έκανε τα πάντα για να σταθεί εμπόδιο σε οτιδήποτε προσπαθούσα να κάνω. Ευτυχώς άρχισα να δουλεύω ως φοροτεχνικός και να ασχολούμαι με τον κλάδο μου. Επειτα αποφάσισα να εμπλακώ και με τα κοινά, ως υποψήφια βουλευτής. Η δραστηριότητά μου μέσα από επαφές που είχα εκείνη την περίοδο με έφερε κοντά κυρίως με γυναίκες οι οποίες με πλησίαζαν για να μου ζητήσουν βοήθεια.
Ετσι ήρθε η δημιουργία του συλλόγου.
Η ενασχόληση με τον σύλλογο ήταν ένας τρόπος για να προχωρήσω. Με την αλληλεγγύη θεράπευσα τα τραύματά μου. Η ζωή δεν τελειώνει και η πίστη σώζει και δίνει μια νέα αρχή πολύ καλύτερη από αυτή που νομίζουμε ότι έχει καθοριστεί για εμάς. Οταν συνειδητοποιείς ότι οι γύρω σου αντιμετωπίζουν τα ίδια και μεγαλύτερα προβλήματα μετατοπίζεσαι και αλλάζει το βλέμμα σου και προς τους άλλους και προς εσένα. Ο στόχος και ιδρυτικός σκοπός του συλλόγου μας είναι ο ανθρωπιστικός χαρακτήρας του και η στήριξη και του ανθρώπου που ανήκει σε μια ευπαθή κοινωνική ομάδα με έμφαση στις μονογονεϊκές οικογένειες, για την κατάκτηση των δικαιωμάτων για μια κοινωνία συνοχής αλληλέγγυα και ανθρωπιστική. Καμία γυναίκα δεν είναι ούτε μόνη της ούτε αβοήθητη. Είναι όλες δυνατές και αγωνίστριες με τον δικό τους τρόπο, με πολλά ταλέντα, χαρίσματα και αλληλέγγυα συναισθήματα.
Ποιος είναι ο αριθμός των μονογενεϊκών οικογενειών;
Περίπου το 28% της ελληνικής κοινωνίας. Εχουμε ξεκινήσει μια έρευνα από την MRB για να δούμε πόσες ακριβώς είναι οι μονογονεϊκές οικογένειες και τι ανάγκες υπάρχουν. Το ποσό που απαιτείται μας το καλύπτει η ΔΕΗ. Εχουμε επίσης ζητήσει μια ακόμη μελέτη από το Ελληνικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας & Ερευνας για την ψυχική υγεία των παιδιών που είναι μέλη μονογονεϊκών οικογενειών και προέρχονται από διαζύγιο. Πώς δηλαδή θα επηρεάσει η εναλλασσόμενη κατοικία και η συνεπιμέλεια την ψυχολογία των παιδιών. Δεν έχει γίνει ποτέ.
Τι έχετε κατακτήσει ως σύλλογος; Τι μπορέσατε να προσφέρετε;
Ο πρόεδρος της ΔΕΗ κ. Στάσσης προέβη σε έξτρα παροχές στις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες και τη μονογονεϊκή οικογένεια. Επίσης έχει κατατεθεί αίτημα στο υπουργείο Δικαιοσύνης σχετικά με τη συνεπιμέλεια με σκοπό την προστασία της ψυχικής υγείας των παιδιών, τη διαμεσολάβηση για την αποφυγή των δικαστηρίων και όχι στον ίσο καταμερισμό χρόνου του παιδιού σε εναλλασσόμενες κατοικίες εκτός και εάν αποφασίζεται από τους ίδιους τους γονείς χωρίς να επιβάλλεται αυστηρά από τον νόμο.
Σε τι στάδιο βρίσκεται το αίτημά σας;
Είμαστε εν αναμονή. Επίσης έχουμε ζητήσει τα ευεργετήματα του μηνιαίου επιδόματος για όλες τις μονογονεϊκές οικογένειες όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες, που έχουν συνεπιμέλεια και επίδομα διατροφής. Διεκδικήσαμε επίδομα voucher για laptop με διασταύρωση και εισοδηματικά. Το αίτημά μας έγινε δεκτό και ευχαριστούμε την υπουργό Παιδείας κ. Κεραμέως.
Δίνεται έμφαση στις ανάγκες των μονογονεϊκών οικογενειών.
Δεν είναι μόνο γυναίκες αλλά και άντρες πρέπει να σας πω. Μέχρι στιγμή φτάνουμε τα 5.000 μέλη και συνεχίζουμε. Υποστηρίζουμε όμως και τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν αδιέξοδα στη ζωή τους. Για τον λόγο αυτό διεκδικήσαμε και πετύχαμε τη δημιουργία ενός νέου Προγράμματος Δεύτερης Επιχειρηματικής Ευκαιρίας για 3.000 ανέργους, με έμφαση στη γυναίκα και την ψηφιακή οικονομία, κατόπιν αίτησής μας στον ΟΑΕΔ. Ευχαριστούμε τη διευθύντρια κ. Μακρή και τον κ. Πρωτοψάλτη. Αιτηθήκαμε να προβλεφθεί από τη νομοθεσία του εργατικού και υπαλληλικού δικαίου, για τις μονογονεϊκές οικογένειες στα επαγγέλματα που υπάρχουν βάρδιες ρύθμιση που θα διευκολύνει τον εργαζόμενο γονέα. Τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις μας είναι πολλές και διαμορφώνονται συνεχώς. Σημαντικό είναι και το αίτημά μας για δωρεάν ψυχολογική και ψυχική υποστήριξη για τους ανασφάλιστους και ανέργους αρχηγούς των μονογονεϊκών οικογενειών και κοινωνικά ευπαθών ομάδων. Αυτός ο αγώνας δεν αφορά τους ενήλικες αλλά τα παιδιά που προστατεύουν και είναι το αύριο κάθε κοινωνίας.
