Αναζήτηση
Στην πολιτική είναι γνωστό ότι όλα μπορούν και να συμβούν και να αλλάξουν πολύ γρήγορα. Κάτι τέτοιο ισχύει και στην περίπτωση του πρωθυπουργού της Ιταλίας, Τζουζέπε Κόντε. Του ανθρώπου, δηλαδή, ο οποίος κρατά το τιμόνι της χώρας από τον Ιούνιο του 2018, ενώ κάποιος ευφάνταστος αρτίστας απεικόνισε τον περασμένο Σεπτέμβριο – με ένα γκραφίτι σε μια γέφυρα – ως τον Ιούλιο Καίσαρα την ώρα που ετοιμάζεται να δεχθεί τη μοιραία μαχαιριά του Βρούτου.
Αυτή την εβδομάδα, πάντως, ο Κόντε απέδειξε την ικανότητά του να μάχεται και να μένει ζωντανός σε μια πολιτική σκηνή η οποία, όπως συχνά έχει αποδειχθεί στη μεταπολεμική ιστορία της Ιταλίας, μοιάζει με την αρένα του Κολοσσαίου. Αν μη τι άλλο, κερδίζοντας τις δύο ψήφους εμπιστοσύνης στη Βουλή και τη Γερουσία, μετά την αποχώρηση από τον κυβερνητικό συνασπισμό του Ματέο Ρέντσι και του κόμματός του, κατάφερε να κερδίσει χρόνο και να οργανωθεί καλύτερα, επιδιώκοντας να επανακτήσει την απόλυτη πλειοψηφία που έχασε το βράδυ της Τρίτης.
Με τον τρόπο αυτό, όπως σημειώνει το Politico, «ο Κόντε επιβίωσε της απόπειρας πολιτικής του δολοφονίας», η οποία ήταν η δεύτερη κατά σειρά. Στην πρώτη, τον Αύγουστο του 2019, στον ρόλο του Βρούτου είχε βρεθεί ο Ματέο Σαλβίνι. Τότε, ο ηγέτης της εθνικιστικής ξενοφοβικής Λέγκας – ο οποίος στις αρχές του ίδιου έτους είχε υπερασπιστεί τον Κόντε απέναντι στην επίθεση του Γκι Φέρχοφσταντ, που τον είχε χαρακτηρίσει «μαριονέτα» – επιχείρησε να τον ανατρέψει και να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, με σκοπό να γίνει ο ίδιος πρωθυπουργός. Η αποτυχία του, όμως, τον έφερε στα έδρανα της αντιπολίτευσης, από όπου είναι αναγκασμένος να περιμένει, βλέποντας μάλιστα τα δημοσκοπικά του ποσοστά να μειώνονται.
Σήμερα, τον ίδιο ρόλο επιχείρησε να παίξει ένας άλλος πρώην σύμμαχος του Κόντε: ο πάλαι ποτέ πρωθυπουργός και ηγέτης των Δημοκρατικών, ο οποίος είχε πρωταγωνιστήσει στη συγκρότηση της σημερινής κυβέρνησης μετά την «ανταρσία» του Σαλβίνι. Ο Ρέντσι ήλπισε, προφανώς, ότι η δική του «μαχαιριά» θα έβρισκε τον στόχο της, σε αντίθεση με εκείνη του πολιτικού του αντιπάλου, με αποτέλεσμα να προκληθεί πολιτικό χάος σε μια κρίσιμη περίοδο και το πολιτικό σύστημα να στραφεί στον ίδιο ως «σωτήρα» διορίζοντάς τον – για δεύτερη φορά – στην κεφαλή της κυβέρνησης.
Για κακή του τύχη, το τραύμα που προκάλεσε στον Κόντε δεν ήταν ούτε αυτή τη φορά μοιραίο. Παρά δε το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τα δύσκολα είναι μπροστά του, ο νυν πρωθυπουργός έχει ήδη σωρεύσει ένα υπολογίσιμο πολιτικό κεφάλαιο εντός συνόρων, ενώ παράλληλα τα καταφέρνει καλά και στην ΕΕ – όπως φάνηκε από το 28% των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης που έχει διασφαλίσει για τη χώρα του.
Θα υπάρξει, άραγε, τρίτη απόπειρα εναντίον του – κι αν ναι, από ποιον και πότε;
