Ο ελέφαντας της βίας βρίσκεται εδώ και χρόνια στο αμφιθέατρο, αλλά οι αντιδράσεις στην παρουσία του δεν είναι ίδιες σε όλους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως γνωστόν, παριστάνει ότι δεν υπάρχει ελέφαντας. Ποια βία; Ελάτε τώρα, υπερβολές! Είναι μια στάση εξοργιστική για την υποκρισία της και τη χοντροκοπιά της. Το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ τουλάχιστον είναι πιο διασκεδαστικό στην αντίδρασή του. Γι’ αυτούς, το κτήνος δεν είναι ελέφαντας, αλλά ένα τόσο δα ποντικάκι, που αντιμετωπίζεται με μια συνηθισμένη ποντικοπαγίδα. Την περιγράφουν μάλιστα στη σχετική πρόταση νόμου που κατέθεσαν.
Εκεί, λοιπόν, βλέπουμε ότι προτείνουν τη σύσταση ειδικής «Υπηρεσίας Φύλαξης» ως αυτοτελούς και οργανικής δομής των ΑΕΙ, που θα υπάγεται στον πρύτανη του ιδρύματος. Ποια θα είναι τα καθήκοντα και οι αρμοδιότητές της, δηλαδή την ουσία, δεν μας τη λένε. Το «πρωτόκολλο ενεργειών» που θα τα περιλαμβάνει θα καθορισθεί με ΚΥΑ (κοινή υπουργική απόφαση) των υπουργών Παιδείας, Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη. Με δυο λόγια, τρέχα γύρευε. Υποτίθεται ότι προτείνουν, αλλά το μπαλάκι της ευθύνης το πετάνε σε άλλους. Καθόλου δεν με εκπλήσσει, επίσης, ότι το περισσότερο επεξεργασμένο μέρος της πρότασης είναι εκείνο που αφορά τις προσλήψεις. ΠΑΣΟΚ, βλέπετε. Δεν επινόησαν αυτοί τη μέθοδο, ήταν όμως εκείνοι που την οργάνωσαν σε βιομηχανική βάση.
Τι τα θέλετε, όμως; Από τη στιγμή που η «αυτοτελής Υπηρεσία Φύλαξης» θα υπάγεται απευθείας στον πρύτανη ή τον αρμόδιο αντιπρύτανη, κάθε σοβαρή συζήτηση για τη συγκεκριμένη πρόταση περιττεύει. Πρόκειται λίγο πολύ για μία διαφορετική εκδοχή της ισχύουσας (απαράδεκτης) κατάστασης. Είναι ο γνωστός, ο βαρετός Μανωλιός, που δεν κουράζεται να βάζει τα ρούχα του αλλιώς και να περιμένει ότι δεν θα τον αναγνωρίσουμε.
Το θλιβερότερο, όμως, να βλέπεις να υπερασπίζονται την πρόταση και οι σοβαροί (εδώ, τα εισαγωγικά είναι προαιρετικά) του κόμματος. Η Χαρά Κεφαλίδου, λ.χ., που είναι από τα πλέον συγκροτημένα πρόσωπα του χώρου, με αντιλήψεις μάλλον εκσυγχρονιστικές. Επικρίνει τη Νίκη Κεραμέως, επειδή, όπως λέει, η υπουργός «μιλάει για συμβούλια διοίκησης τα οποία θα νομοθετηθούν αργότερα, ενώ αν ήδη είχαν ενεργοποιηθεί, δεν θα χρειαζόταν να εμπλέκονται οι πρυτάνεις». Και ποιος σοβαρός άνθρωπος θα δεχθεί να μετάσχει στα συμβούλια, όσο η κατάσταση παραμένει ως έχει; Ποιος θα καταδεχθεί να τον κλειδώνουν μέσα δέκα αληταράδες και να ζητά την άδειά τους για να επισκεφθεί την τουαλέτα; Ξεχάσαμε κιόλας τι υπέστησαν οι προηγούμενοι; Το επιχείρημα της κ. Κεφαλίδου ουσιαστικά βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο.
Επειτα, καταλογίζει στο υπουργείο «κουλτούρα ανευθυνότητας», επειδή αναθέτει την αστυνόμευση στους επαγγελματίες. «Ζητάμε ποιοτικά πανεπιστήμια», λέει η κ. Κεφαλίδου, «όμως τι μήνυμα εκπέμπουμε στην πανεπιστημιακή κοινότητα; Οτι εσύ είσαι ανίκανος, δεν μπορείς». Μπορούν, θεωρητικά τουλάχιστον. Τι μπορεί όμως να γίνει, όταν αποδεδειγμένα δεν θέλουν; Οι πρυτάνεις είναι το πρόβλημα και η ανευθυνότητα εξ ολοκλήρου του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ.
Τα ίδια, πάνω κάτω, έλεγε και ο Ανδρέας ο Loverδος σε πρόσφατη ραδιοφωνική συνέντευξή του. Μολονότι καθηγητής πανεπιστημίου στο επάγγελμα, ίσως να μην είναι και πλήρως ενήμερος, καθώς τα τελευταία είκοσι χρόνια εκλέγεται βουλευτής, οπότε η σχέση του με τα αμφιθέατρα περιορίζεται στις παρουσιάσεις βιβλίων. Το πιθανότερο, όμως, είναι ότι αισθάνεται την υποχρέωση να ακολουθήσει τη γραμμή, επειδή σκοπεύει να διεκδικήσει την αρχηγία.
Αν αυτό είναι που επηρεάζει την κρίση του στο θέμα, νομίζω ότι κάνει λάθος. Θυμηθείτε το υπόδειγμα του Κυριάκου: έγινε αρχηγός, με τις ψήφους των κεντρώων, επειδή αρνήθηκε να ψηφίσει τον Παυλόπουλο. Μήπως, τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο θα πρέπει να κάνει και αυτός; Να διαφοροποιηθεί, δηλαδή, από τη Φώφη (επάγγελμα: Γεννηματά), με έναν τρόπο σαφή και διακριτό. Ειδάλλως, ακόμη και αν εκλεγεί, θα είναι δέσμιος των συμβιβασμών και της ατολμίας του. Κατά συνέπεια, η διάγνωση που έκανε στο πρόσφατο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ θα ισχύει και για τον εαυτό του: «Το πρόβλημά μας είναι η ίδια η πραγματικότητα»…
ΥΓ. Ο δαίμων μετέτρεψε χθες τον Α. Μπούρα σε Γ. Μπούγα. Συγγνώμη και από τους δύο.
