Η «γραμμή» Τσίπρα βάζει φρένο στις κακοφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ

Τις τελευταίες ημέρες ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να έχει πάρει πάνω του όσα εκπορεύονται από την όχθη της Κουμουνδούρου. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν δραστηριοποιούνται άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αντιπολιτευτικά, ούτε πως επικρατεί απόλυτη σιωπή στο εσωτερικό κομματικό τοπίο. Σήμερα εξάλλου το πρωί θα γίνει το Πολιτικό Συμβούλιο που θα εγκρίνει το πρόγραμμα του κόμματος. Οι κινήσεις του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ όμως καταδεικνύουν μια διάθεση επιβολής γραμμής και στο ύφος και στο περιεχόμενο των επιχειρημάτων και της ρητορικής της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Στο ύφος ως γνωστόν μα λόγω και της στρατηγικής που ο ίδιος ακολουθεί με τους επιτελείς του, μπορεί να σηκώνει τους τόνους μιλώντας για παλλαϊκό κίνημα δημοκρατίας κατά της κυβερνητικής πολιτικής και του αυταρχισμού, όμως έχει σημασία πως ο ίδιος επιδιώκει κάτι τέτοιο στο πλαίσιο μιας «αστικής νομιμότητας». «Η απάντηση από την πλευρά της Αριστεράς και του φοιτητικού κινήματος, των προοδευτικών δυνάμεων, δεν είναι να πέσουμε στο επίπεδο της τραμπικής έκφρασης επικοινωνίας που επιχειρεί σήμερα ο κ. Χρυσοχοΐδης εκπροσωπώντας την ελληνική Δεξιά, αν και προέρχεται από τον δημοκρατικό χώρο», είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην πρόσφατη εκδήλωση για την Παιδεία και τη Δημοκρατία, ενώ συμπλήρωνε με νόημα ότι «η απάντηση που πρέπει να δοθεί δεν πρέπει να είναι μια απάντηση ίδιου επιπέδου, πρόκληση απέναντι στην πρόκληση. Αλλά, απέναντι στην πρόκληση, επιχειρήματα. Οχι συνθήματα, επιχειρήματα».

Είναι εξάλλου κοινό μυστικό η αγωνία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ πως μια σειρά από κακοφωνίες στελεχών στοιχίζουν στο κόμμα και αποτελούν έναν εκ των λόγων της δημοσκοπικής καθήλωσης που σημειώνεται εσχάτως και διαρκώς.

Σκληρό ροκ και προτάσεις

Το παραπάνω δεν σημαίνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθεί ήπια το επόμενο διάστημα ή πως θα κάνει μια κεντρώα στροφή όπως μια μερίδα στελεχών και εισηγήσεων θα ήθελε. Το σκληρό ροκ θα εναλλάσσεται με προτάσεις στη Βουλή αλλά και με υψηλούς τόνους, όπως χθες που ο Τσίπρας με αφορμή τα εμβόλια είπε ότι στην καλύτερη περίπτωση, «ο κ. Μητσοτάκης θα συρθεί πίσω από τις εξελίξεις και θα σπεύσει να οικειοποιηθεί μια εξέλιξη την οποία κατήγγειλε. Στη χειρότερη, η ελληνική κοινωνία θα βιώσει ακόμα μια οικτρή αποτυχία μιας κυβέρνησης που πορεύεται στην πανδημία χωρίς σχέδιο, χωρίς αρχές, χωρίς συμμαχίες».

Θα είναι όμως μια στρατηγική της έντασης με όρους πολιτικούς, όπως θέλει ο ίδιος. Με πειστικό σχέδιο για τους πολίτες, που σήμερα δεν έχει ακόμη αφομοιωθεί, με έναν ΣΥΡΙΖΑ δυνητικό κυβερνητικό πόλο και όχι δύναμη άναρθρης διαμαρτυρίας. Εδώ το μεγάλο στοίχημα είναι αν θα καταφέρει ο πρόεδρος του κόμματος να συνθέσει μια λογική του «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα» α λα Ηλία Ηλιού με έναν νέο ριζοσπαστισμό. Δεν πέρασε απαρατήρητη, ας πούμε, η πρόσκληση σε συνταγματολόγους – ακόμη και όχι κλασικούς αριστερούς – και πανεπιστημιακούς για ένα κίνημα Δημοκρατίας με αφορμή το νομοσχέδιο Κεραμέως για τα ΑΕΙ. Δεν ήταν όμως και αμελητέα η πρόσφατη τοποθέτηση του Νίκου Φίλη με την αποστροφή «όταν η ριζοσπαστική Δεξιά δεν κρύβεται, γιατί πρέπει η ριζοσπαστική Αριστερά να αποφεύγει τη μάχη των ιδεών;».

Η θέση «η γραμμή εκπορεύεται από τον πρόεδρο» και αυτός συνθέτει και προωθεί τη νέα στρατηγική, μπορεί να κακοφαίνεται στους παλαιούς κομματικούς, όμως θα κυριαρχήσει το επόμενο διάστημα. Θα περνά δε και από πρωτοβουλίες του Αλέξη Τσίπρα για επαφές με πληττόμενους της πανδημίας, με ευρωπαίους παράγοντες, με μπαράζ εμφανίσεων στη Βουλή, με παρεμβάσεις για τα πεδία που ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα στοχεύει. Και βέβαια με ολομέτωπη πια επίθεση στον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη.