Καταχνιά στα σώψυχα της χώρας μας, το δείλι που ο Άδης αποφάσισε να χτυπήσει την λεβεντιά και την περηφάνια του Ολυμπιακού με αλύπητο μένος.
Το απόγιομα της 8ης Φεβρουαρίου 1981, που η νιότη ξεψύχησε στα σκαλιά, το απόγιομα που οι ψυχές «έσβησαν» αποκαμωμένες στα σίδερα.
Απέραντο μοιρολόγι για τα παιδιά που φύγαν με το όνομα του Ολυμπιακού στα χείλη. Το όνομα του θρύλου ήταν το μόνο που πρόλαβαν να πουν γιορτάζοντας τον θρίαμβο των ερυθρόλευκων επί της ΑΕΚ με 6-0.
Ήταν ψυχές με δίψα για ζωή. Ήταν ζωές που απλά ήθελαν να σεργιανήσουν τον κόσμο. Έτσι είναι τα νιάτα τα θέλουν όλα. Είκοσι παλικάρια και μια πριγκιπέσα, η Ζωγραφιά μας, είχαν τα όνειρα τους, ήθελαν να φέρουν μια… βόλτα τον ντουνιά.
Σε μια βραδιά, σ’ ένα ξημέρωμα.
Και ξάφνου έρεβος, βαθύ σκοτάδι, βαρύ. Χαθήκαν όλα μονομιάς, θαρρείς και ο Χάροντας βάλθηκε να «χορτάσει» εκείνο το δείλι στο Καραϊσκάκη.
Δράμα δραμάτων για τον Θρύλο, για τον γιγαντοαναθρεμένο Ολυμπιακό. Το μεσημέρι της χαράς και μετά η νυχτιά του θανατικού. Από τον θρίαμβο στην τραγωδία, τόσο μικρή απόσταση για τα παιδιά που λύγισαν στα τουρνικέ.
Αυτά τα τουρνικέ που είναι και σήμερα στο σπίτι του Ολυμπιακού. Είναι εκεί για να παγώνει το βλέμμα.
Για να σκιρτάει η καρδιά μας και να «τρέχουν» δάκρυα. Τα σίδερα που ήπρεπε να «λιώσουν» από τύψεις για το κακό που έκαμαν στα νιάτα.
Μα που να «λιώσουν», μόνο σκουριά. Όλο σκουριά, σκουριά, σκουριά. Να στέκουν εκεί «παγωμένα» κι εμείς να κοιτάζουμε πέρα, μακριά, πίσω. Σαράντα χρόνια πίσω.
Αχ και να γυρνούσε ο χρόνος σε κείνη την μέρα. Να μην είχαν κλείσει οι πόρτες. Ν’ άνοιγαν οι πόρτες. Όλα θα ήταν αλλιώτικα.
Γέλια και πανηγυρισμοί για τον ερυθρόλευκο θρίαμβο στο ντέρμπι. Ήταν η ώρα για την αποθέωση της ομαδάρας του Πειραιά.
Ήταν η ώρα για να γιορτάσει η κόκκινη λαοθάλασσα με τον Αναστόπουλο, τον Κουσουλάκη, τον Βαμβακούλα, τον Γαλάκο και τους άλλους παίκτες του Ολυμπιακού.
Το κακό δεν άργησε να γίνει στα σκαλοπάτια της θύρας 7 και 21 βλαστάρια «έσβησαν» τραγουδώντας για τον Ολυμπιακό, λίγο μετά την τεράστια νίκη των πειραιωτών επί της Ένωσης με 6-0.
Ξεψύχησαν έχοντας μια λέξη στα χείλη και μια σκέψη στο νου. Για την αγάπη τους, για τον Ολυμπιακό τους.
Μα δεν «ξεψυχούν» οι μνήμες όσοι καιροί κι αν περάσουν, όσο σκληρός κι αν είναι ο χρόνος που βάλθηκε να μας… μετράει με τις ώρες.
Ο Ολυμπιακός έζησε το άδικο, βίωσε την αβάσταχτη πίκρα κι έχει ιερή υποχρέωση να μην ξεχάσει.
Προφανώς και δεν υπάρχει περίπτωση να λησμονηθούν ποτέ τα 21 θύματα της μεγαλύτερης τραγωδίας στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η οικογένεια του Ολυμπιακού τα ξέρει τα «πρεπά» και το… στρατί της. Κι αυτό το στρατί βαδίζει 40 χρόνια τώρα.
Τα 21 παιδιά που έφυγαν τόσο άδικα στην θύρα 7, στις 8 Φεβρουαρίου του 1981 θα είναι φυσικά πάντα στον Ολυμπιακό.
Μα για να ακριβολογούμε, αυτά τα παιδιά είναι ο Ολυμπιακός και ο μεγαλύτερος αθλητικός οργανισμός της χώρας τιμάει κάθε χρόνο την μνήμη τους.
Η πανδημία του κοροναϊού δεν είναι «εμπόδιο» για τον κόσμο του Θρύλου, που βροντοφωνάζει και φέτος «αδέρφια ζείτε εσείς μας οδηγείτε».
Για αυτή την μοναδική λάβα, που λιώνει τα πάντα στο πέρασμα της και που σήμερα φωνάζει είκοσι φορές «παρών» και μια φορά «παρούσα».
Δεν είναι σχήμα λόγου μωρέ, αλήθεια είναι. Ποτέ δεν έφυγαν από το σπίτι τους τα κόκκινα νιάτα. Είναι πάντα εκεί για να μαθαίνουν στις γενιές που έρχονται, πως το μεγαλείο του Ολυμπιακού μετριέται με το αίμα.
Κι αυτό το μεγαλείο, αυτό το ζεστό αίμα που πότισε τα σκαλοπάτια και τα τσιμέντα, είναι που κάνει μοναδικό φαινόμενο την ομάδα του λιμανιού σε όλο τον κόσμο.
Λένε πως στις άκριες του λιμανιού βολτάρουν τα βράδια οι ψυχές για να πουν τα νέα τους για τον θρύλο.
Να τα πουν όλα, να μην χαθεί ούτε μια φάση. Να μιλήσουν για τα γκολ του θρύλου, για τις ευκαιρίες, για τις νίκες και τους τίτλους.
Και μετά εκείνο το σεργιάνι, μετρώντας τα κύματα, τα όνειρα, τα αστέρια. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψεις την οδύνη μα και την οργή.
Οργή γιατί δεν πλήρωσε κανείς για τον θάνατο 21 ανθρώπων. Γιατί οι πόρτες στην θύρα 7 ήταν κλειστές; Ποιοι είχαν την ευθύνη; Δυστυχώς απαντήσεις δεν δόθηκαν ποτέ.
Ο Παναγιωτάκης 14 χρονώ τραγουδάει. Κι ο Νίκος 19 ετών τραγουδάει. Ο Σπύρος φωνάζει δυνατά και η Ζωγραφιά μαζί του, δίπλα του. Ο Ηλίας, ο Στράτος, ο Βασίλης, ο Κώστας. Όλοι τους, 21 ψυχές – μια αγκαλιά. Και φωνή για τον Ολυμπιακό. «Θρύλε μου η ζωή, δεν ξέρω τι θα πει».
Το χρονικό της τραγωδίας
17:03 Κάποιοι αστυφύλακες κατορθώνουν να ξεριζώσουν ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο.
17:15 Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται με περιπολικά και 13 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στο Τζάνειο νοσοκομείο Πειραιά, ενώ έχει σημάνει γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία.
17:30 Αρκετοί φίλαθλοι συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.
17:50 Τα τηλεοπτικά δίκτυα (ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ) μεταδίδουν το γεγονός και κάνουν έκκληση σε γιατρούς να προσέλθουν στο Τζάνειο, ώστε να ενισχύσουν τους εφημερεύοντες αλλά και για αιμοδότες. Κινητοποιείται επιπλέον προσωπικό και στο Κρατικό Πειραιώς όπου μεταφέρονται κάποιοι βαριά τραυματισμένοι.
18:20 Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών κ. Δοξιάδης και οι Υφυπουργοί κ. Τσουκαντάς και κ. Αποστολάτος και δίνονται εντολές για ακόμα μεγαλύτερη κινητοποίηση γιατρών και αιμοδοτών.
18:30 Το Κέντρο Άμεσης Δράσεως ζητάει από τα πληρώματα των περιπολικών και τους αστυνομικούς εθελοντές αιμοδότες να σπεύσουν στα δύο νοσοκομεία. Εκατοντάδες αστυνομικοί προσφέρουν αίμα.
18:50 Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δαβάκης, ο Υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως κ. Αχιλλέας Καραμανλής, ανώτεροι αξιωματικοί της Αστυνομίας και παράγοντες του Ολυμπιακού και της Α.Ε.Κ.
19:00 Με εντολή του διευθυντή του ΚΑΒ κ. Καραβά ζητείται να τεθεί σε επιφυλακή και το ΚΑΤ, για να δεχτεί τραυματίες που έχουν ανάγκη νευροχειρουργικής επεμβάσεως.
19:15 Εκατοντάδες άτομα συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο και με αγωνία ζητούν να μάθουν τα ονόματα νεκρών και τραυματιών.
19:30 Αθρόα είναι η προσέλευση γιατρών και αιμοδοτών, ενώ δεκάδες γυναίκες λιποθυμούν από την αγωνία.
19:40 Ο Υπουργός κ. Δοξιάδης ενημερώνει τον Πρωθυπουργό κ. Ράλλη, ο οποίος δίνει εντολή να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα και ενημερώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Καραμανλή.
19:45 Χρειάζεται να μπλοκάρουν το Τζάνειο δυνάμεις των ΜΑΤ προκειμένου να απομακρύνουν τον κόσμο από την κεντρική είσοδο για να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση στους γιατρούς και στους αιμοδότες.
20:00 Σκηνές αλλοφροσύνης διαδραματίζονται στο Τζάνειο από τους συγγενείς. Αναγνωρίζονται τα τρία πρώτα θύματα. Είναι οι Γιάννης Κανελλόπουλος, Γιάννης Διαλυνάς και Βασίλης Μάχας. Δυστυχώς ακολούθησαν και άλλοι και ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 21.
20:15 Οι αστυνομικοί του 7ου Αστυνομικού τμήματος αρχίζουν την πραγματογνωμοσύνη στην ΘΥΡΑ 7, αναζητώντας τις αιτίες του τραγικού γεγονότος.
20:30 Στο Τζάνειο φτάνει ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης ενώ σοβαρά τραυματίες μεταφέρονται στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς και στο ΚΑΤ. Γιατροί και νοσοκόμες βγαίνουν με καταματωμένες τις μπλούζες στους διαδρόμους και φωνάζουν ονόματα τραυματιών. Αρκετοί από τους συγγενείς λιποθυμούν.
20:50 Τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα αρχίζουν να μεταδίδουν πένθιμη μουσική, ενώ παράλληλα σε ένδειξη πένθους έχουν διακόψει το πρόγραμμά τους.
21:00 Γύρω στα 300 με 400 άτομα με άγριες διαθέσεις προσπαθούν να μπουν στο στάδιο Καραϊσκάκη και να βρουν τους υπεύθυνους. Απομακρύνονται από μια διμοιρία των ΜΑΤ.
21:15 Ο διοικητής του Τζανείου κ. Απέργης βγαίνει στο διάδρομο και κάνει έκκληση στον κόσμο να απομακρυνθεί από την είσοδο του νοσοκομείου γιατί εμποδίζεται με την παρουσία τους η κυκλοφορία περιπολικών και ασθενοφόρων, ενώ εκκλήσεις για τον ίδιο λόγο γινόντουσαν και από τα τηλεοπτικά δίκτυα.
22:00 Ο κόσμος αρχίζει να απομακρύνεται σιγά – σιγά από τα δύο νοσοκομεία.
Τα 21 θύματα της Θύρας 7
Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)
Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)
Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)
Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών)
Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)
Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)
Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)
Νίκος Φίλος (19 ετών)
Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)
Βασίλης Μάχας (20 ετών)
Ευστράτιος Λούπος (20 ετών)
Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)
Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)
Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)
Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)
Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)
Κώστας Μπίλας (28 ετών)
Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών)
Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)
Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)
Δημήτριος Αδαμόπουλος (41 ετών)
