Επειδή ο Ruddy Roye έχει προ καιρού καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο «τραμπισμός» είναι εδώ και θα παραμείνει -παρά το ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι πλέον στο «οβάλ» γραφείο- αποφάσισε να καταγράψει με τον φωτογραφικό φακό του τους υποστηρικτές του 45ου Προέδρου των ΗΠΑ στα συλλαλητήρια που έλαβαν χώρα τους τελευταίους μήνες της προεδρικής θητείας του.

Προσφάτως, το New York Review of Books δημοσίευσε επιλογή από αυτές τις σειρές φωτογραφιών η οποία συνόδευε άρθρο.

«Όπως λέει μια φίλη μου στο άρθρο, η συγγραφέας Rebecca Lee Sanchez, η βία της επανάστασης και της εξέγερσης είναι βία, αλλά παρόλα αυτά προέρχεται από παράπονα» είπε, μιλώντας στο Hyperallergic, ο Roye.

«Αν αναγνωρίσουμε τα παράπονα που προκαλούν την επανάσταση, ίσως μπορέσουμε να βρούμε τις λύσεις» τόνισε.

Ο Roye ήταν παρών στο κοσμοϊστορικό γεγονός της εισβολής στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου. Δεν μπήκε μέσα, αλλά κατέγραψε με τον φακό του τον όχλο έξω.

Όσα είδε δεν τον έκαναν να χάσει την πίστη του στην αξία του να ακούμε την άλλη πλευρά. Και όταν ρωτήθηκε κατά πόσον οι συγκεντρωμένοι τον αντιμετώπισαν με καταφρόνια ως εκπρόσωπο των ΜΜΕ -και ως Μαύρο μετανάστη- αψήφησε την ερώτηση, λέγοντας ότι οι υποστηρικτές του Τραμπ μπορεί να καταλήγουν τίμια σε αυτό το συναίσθημα «γιατί τα ΜΜΕ δεν ενδιαφέρονται για τις ανάγκες τους».

Ανέλαβε το πρότζεκτ με την υποστήριξη του Eyebeam Center for the Future of Journalism, το οποίο ιδρύθηκε το 2018 με κεφάλαια του ιδρυτή του Craigslist, του Graig Newmark -του οποίου οι δωρεάν αγγελίες κατάφεραν πλήγμα σε όλες τις εφημερίδες- σε μια προσπάθεια να φέρει δημιουργικά μυαλά στη διαδικασία του ρεπορτάζ και της ανάλυσης.

Ο Roye βλέπει ομοιότητα μεταξύ του πώς οι Δημοκρατικοί έχασαν το 2016 και της ημέρας που νικητής των εκλογών του 2020 ανακηρύχθηκε ο Μπάιντεν.

«Κάθε ομάδα αισθάνεται ότι της έχουν αποστερήσει κάποιο δικαίωμα ή ότι έχασαν κάτι που αληθινά ήθελαν· στα μάτια μου, ο κόσμος είναι ίδιος» είπε. Και πιστεύει ότι η ίδια η γλώσσα για νικητές και ηττημένους που έχει γίνει μέρος της πολιτικής είναι και μέρος του προβλήματος.

«Πάντα με στοίχειωνε αυτή η ιδέα κάποιου που χάνει και κάποιου που κερδίζει. Πάντα υπάρχει καυχησιά και κομπασμός. Δεν υπάρχει κατανόηση και συμπόνια. Αυτό δεν φέρνει ίαση» τόνισε.