Είναι κοινό μυστικό πως τα τελευταία χρόνια οι άνδρες δεν φλερτάρουν και πολύ. Δεν φλερτάρουν, δηλαδή, με τον κλασικό τρόπο προσέγγισης, με το κέρασμα ενός ποτού ή των ματιών που συναντιούνται. Αντίθετα προτιμούν να κρύβονται πίσω από την ευκολία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί μια απορρίψη δεν έχει την ίδια βαρύτητα – κι αν το φλερτ ξεπεράσει λίγο τα όρια, αν ξεφύγει μια φωτογραφία ή ένα βίντεο παραπάνω, δεν έγινε και τίποτα φοβερό. Εκείνος μπορεί να εξαφανιστεί όσο γρήγορα εμφανίστηκε και η κοπέλα στον απέναντι υπολογιστή, που γνωρίζει πια λεπτομέρειες για διάφορα ανατομικά σημεία του σώματός του, δεν θα λάβει ποτέ ξανά μήνυμά του. «Εσείς φταίτε» λένε στις φίλες τους που αναρωτιούνται. «Εχετε γίνει πολύ επιθετικές. Ο άνδρας είναι γεννημένος κυνηγός».

Από γενιά σε γενιά

Ο μύθος του «αρσενικού παλαιάς κοπής» ξεκίνησε πολύ πριν το Διαδίκτυο γίνει ο πιο δημοφιλής τόπος για νέες γνωριμίες, την ίδια περίπου περίοδο που τα αιτήματα για ισότητα πλήθαιναν. Οι νέοι της δεκαετίας του ’60 και του ’70 έβλεπαν ως «αρσενικά παλαιάς κοπής» τους πατεράδες τους, που δεν είχαν συνηθίσει τη γυναικεία χειραφέτηση. Η σεξουαλική απελευθέρωση της περιόδου και το δεύτερο φεμινιστικό κύμα έδωσε στους άνδρες της εποχής μια νέα οπτική για τη θέση της γυναίκας. Η «παλαιά κοπή», όμως, πέρασε από γενιά σε γενιά – τη δεκαετία του ’80, που πλέον τα πράγματα είχαν πάρει τον δρόμο τους, τα γυναικεία περιοδικά δίδασκαν ακόμα στα νεαρά κορίτσια πως δεν πρέπει να κάνουν ποτέ το πρώτο βήμα γιατί ενδέχεται να θεωρηθούν «εύκολες» και, κυρίως, πως όσο περισσότερο σε κυνηγάει ένας άνδρας τόσο περισσότερο σε θέλει. Ακόμα κι αν δεν τον θες εσύ, επομένως, ίσως η επιμονή του πρέπει να σε κάνει να το ξανασκεφτείς.

Οι στερεοτυπικοί ρόλοι επιβίωσαν, άντεξαν στον χρόνο. Οι μαθήτριες ερωτεύονται τους δασκάλους τους, οι σκηνοθέτες γοητεύονται από τις ηθοποιούς, οι άνδρες έχουν αποκλειστικό δικαίωμα «από τη φύση» για πολυτάραχη ερωτική ζωή και δεν σηκώνουν αντιρρήσεις και το ξύλο είναι σχεδόν συνώνυμο της έντονης σχέσης. Σε κάθε συνθήκη, η εξουσία είναι γένους αρσενικού και η συναίνεση, το βασικό στοιχείο που ξεχωρίζει το φλερτ από την παρενόχληση, είναι στη θεωρία μόνο απαραίτητη και στην πράξη προαιρετική. Βεβαίως, εδώ και χρόνια υπάρχει νομικό πλαίσιο για καταγγελίες, για την περίπτωση που κάποιος καταχραστεί τη θέση του -μέχρι το #ΜeΤoo, όμως, ο κανόνας ήταν πως, ακόμα κι αν τα θύματα γίνονταν πιστευτά, δύσκολα θα έβγαιναν αλώβητες (ή αλώβητοι, «αν μιλήσουν τα αγόρια, θα γίνει χαμός» είπε ο Σπύρος Μπιμπίλας) από τον κύκλο της σιωπής και της συγκάλυψης. Η θεωρία περί κυνηγού και θηράματος, πάντως, έχει τρομερή απήχηση μέχρι και σήμερα, παρότι υποκρύπτει μια αίσθηση αναπόφευκτου και – κυρίως – μια αίσθηση υποταγής. Αν κανείς δεν την έχει επιλέξει συνειδητά, αν δεν έχει μπει στον ρόλο για τη χαρά του παιχνιδιού, μόνο τρόμο μπορεί να προκαλέσει.

Τα χαρακτηριστικά τους

Τα «αρσενικά παλαιάς κοπής» κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Είναι εκείνα που δεν εξελίχθηκαν, αλλά αντίθετα βολεύτηκαν στο προνόμιο του φύλου τους. Ανησυχούν πολύ πως πλέον δεν θα μπορούν να λένε ούτε ένα κοπλιμέντο χωρίς να το σκεφτούν διπλά και αναρωτιούνται φωναχτά, σχεδόν αφελώς, αν θα πρέπει να ζητούν την άδεια για να πιάσουν το χέρι μιας γυναίκας και γκρινιάζουν για την πολιτική ορθότητα που δεν τους επιτρέπει να κάνουν σεξιστικά ή ομοφοβικά αστεία όσο συχνά θα ήθελαν. Υπονοώντας, έστω και υποσυνείδητα, πως οι γυναίκες δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν το επίμονο φλερτ από την παρενόχληση, όπως η Ηλιάνα Αραβή δεν κατανόησε πλήρως τον έρωτα του Παύλου Χαϊκάλη κατά τον τηλεφωνικό αυνανισμό του. Αλλο, βέβαια, είναι το πρόβλημα των «αρσενικών παλαιάς κοπής»: από εδώ και πέρα θα βρίσκονται έρμαια της στιγμιαίας διάθεσης των θηραμάτων τους. Τα οποία αρχίζουν σιγά σιγά να μαθαίνουν πως κοπές έχουν μόνο τα κρέατα στον πάγκο του χασάπη.

Τελευταία Νέα